Του Αγίου
Αρκετές φορές, μέχρι τώρα, μας δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσουμε κάποιες βασικές λειτουργικές αρχές της δημοκρατίας, αλλά και μερικά ουσιώδη πρότυπα αυτού που στην διεθνή βιβλιογραφία συναντάται ως inclusive democracy.
Σ’ όλες τις περιπτώσεις αποφύγαμε, όσο το δυνατόν, τα θεωρητικά μοντέλα που αναφέρονται σ’ αυτά και περιοριστήκαμε σε συγκεκριμένες εμπειρικές παραμέτρους, οι οποίες τα επηρεάζουν καθοριστικά.
Επανειλημμένως καταλήξαμε να προβάλουμε αμέσως ή εμμέσως ένα «αγωνιστικό» πλαίσιο φιλελεύθερης δημοκρατίας, εμπλουτισμένο με διαδραστικότητα στην διαμόρφωση των αποφάσεων και χαρακτηριζόμενο από αποκέντρωση των εξουσιών. Ο πυρήνας της ιδεολογικής αυτής τοποθέτησης δεν μπορεί παρά να είναι «ηθικός». Σε όλες μας τις προσεγγίσεις ποτέ δεν έπαψε η δημοκρατική νομιμοποίηση (ηθική) να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την δόμηση του συνολικού οικοδομήματος κατά την λήψη των αποφάσεων.
Όταν απουσιάζει αυτού του είδους η νομιμοποίηση τότε στην κοινωνία επικρατούν άλλου τύπου νομιμοποιήσεις των εξουσιαστικών μηχανισμών, της κλίμακας ιεραρχίας και της ηγεσίας.
Στην Ελλάδα η δημοκρατική νομιμοποίηση έχει καταστεί περιθωριακή έννοια.
Σε όλους τους χώρους τη νομιμοποίηση παρέχουν, συνήθως μέσω πελατειακών δικτύων, τα κόμματα, τα όργανα του κράτους, τα όργανα του παρακράτους, τα ΜΜΕ, κάποιες παρέες που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ κομμάτων και οικονομικών συμφερόντων και, φυσικά, οι γνωστοί μας νταβάδες, κατά τον κ. Καραμανλή και όχι μόνον.
Σε κοινωνικό επίπεδο οι συνέπειες αυτής της λειτουργίας είναι δραματικές, καθώς έτσι εξευτελίζεται η δημοκρατία, ενώ ολοένα και περισσότερο επιβραβεύεται ο ατομισμός που αποζητά δικαίωση μέσω της πατρωνίας.
Σε ατομικό επίπεδο τα πράγματα φαντάζουν κάπως χειρότερα: εκατομμύρια τζάμπα μάγκες ευδοκιμούν στη χώρα, ενώ διαρκώς περισσότεροι εκκολάπτονται.
Θρασύδειλα, ελεεινά ανθρωπάκια, ως σύγχρονοι καραγκιόζηδες, κινούνται, ελίσσονται και εξελίσσονται μέσω των πελατειακών δικτύων, ρητορεύοντας ενίοτε υπέρ της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία όμως, φευ, απέχει πολύ από το να αποκρυσταλλώνεται στις συνειδήσεις τους.
Αυτοί, οι τζάμπα μάγκες πλασάρονται από άλλους τζάμπα μάγκες – συνήθως του ιδίου δικτύου - στην αγοραία κοινωνία ως τα πρόσωπα εκείνα που έχουνε πιάσει το νόημα της ζωής, ή τον «πάπα από τα …φρύδια», περιφέροντας με ένα cool στυλάκι την ανεπάρκεια, την φτήνια και την βλακώδη αμετροέπειά τους στον δημόσιο χώρο, αμειβόμενοι, μάλιστα, αρκετά ικανοποιητικά γι’ αυτό. Έτσι, τείνουν να καταστούν τα αδιαμφισβήτητα κοινωνικά πρότυπα.
Θα μου πεις τώρα, αφού αυτοί οι μάγκες τα παίρνουν, γιατί τους αποκαλείς τζάμπα μάγκες;
Ε, καλά τώρα, φαντάζομαι ότι έχουμε συνεννοηθεί! Αν όχι, μια διευκρινιστική ερώτηση στον κ. Σημίτη που τους σχολίασε από του βήματος της βουλής – γνωρίζοντας από πρώτο χέρι πώς κατασκευάζονται οι τζάμπα μάγκες, καθώς και αυτός παραγωγός τζάμπα μαγκιάς ήταν για έναν εσμό παρατρεχάμενων – ίσως βοηθήσει τον Μπαμπινιώτη κατά την αναθεώρηση του λεξικού του.
Στην ουσία οι τζάμπα μάγκες αποστρέφονται τους δημοκρατικούς θεσμούς, στους οποίους πολλάκις ομνύουν υποκριτικά και ξεδιάντροπα , διότι κατά βάθος γνωρίζουν ότι εάν η κοινωνία λειτουργούσε δημοκρατικά, τότε μια άλλη μορφή αξιοκρατίας θα κυριαρχούσε, πολύ διαφορετική από αυτήν στην οποία στηρίζουν τη νομιμοποίησή τους πρόσωπα εμφανώς ακατάλληλα για το δημόσιο ρόλο, που ο πάτρωνάς τους τούς έχει απονείμει.
Αγαπητοί φίλοι, όσοι πιστεύετε ότι η δημοκρατία αποτελεί καθημερινή κατάκτηση, αρνηθείτε την συμμετοχή σας στο πελατειακό σύστημα, φτύστε κατάμουτρα τους φύσει και θέσει πάτρωνες και εξευτελίστε τα μηδενικά που ζουν για τα… μηδενικά! Μην ξεχνάτε ποτέ ότι με τα μηδενικά δεν γίνεται πολλαπλασιασμός, γίνεται, όμως, κάποιου είδους κοινωνική διαίρεση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου