Του Αγίου
Η χθεσινή κατάθεση του διευθύνοντα συμβούλου της MIG, στην επιτροπή της βουλής, πέτυχε εκτός από την δωρεάν προβολή του Α. Βγενόπουλου, να αναδείξει την έλλειψη πολιτικής αντίληψης από τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους μας!
Τα ερωτήματα που ετέθησαν από τους παριστάμενους βουλευτές και η γενικότερη προσέγγιση είχε ένα νομικίστικο και οικονομικίστικο χαρακτήρα.
Η όλη προσπάθεια της παριστάμενης αντιπολίτευσης κατέτεινε στην θεμελίωση του αδικήματος της απιστίας για τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση του ΟΤΕ, κυβερνητικούς παράγοντες.
Μάλιστα, η σκιώδης υπουργός οικονομικών κυρία Λούκα Κατσέλη δεν άντεξε και διακόπτοντας τον businessman, ανέκραξε: «Μ΄ αυτά που μας λέτε, κ. Βγενόπουλου, στοιχειοθετήσατε την απιστία εις βάρος του Δημοσίου από τις επιλογές της κυβέρνησης».
Αυτό λοιπόν είναι το θέμα μας, αν παρανόμησαν υπουργοί και αν το τίμημα από την εκχώρηση των τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας και των συμφερόντων του δημοσίου στην γερμανική εταιρεία είναι ικανοποιητικό;
Αυτό λέγεται πολιτική αντιμετώπιση ενός σκανδάλου που αναφέρεται στην εγκατάλειψη από την ελληνική πολιτεία του σημαντικότερου τομέα άσκησης αναπτυξιακής, κοινωνικής ακόμη και εθνικής πολιτικής;
Είναι φανερό ότι κάπου εδώ μπερδεύτηκαν ρόλοι και ταυτότητες.
Οι πολιτικοί μας, μη μπορώντας ή μη θέλοντας να ασκήσουν αντιπολίτευση με πολιτικά κριτήρια, μετεξελίχθηκαν σε βοηθοί εισαγγελέως και σε οικονομικούς συμβούλους για την εκποίηση κρίσιμων τομέων άσκησης δημόσιας πολιτικής.
Το ζήτημα είναι τι καμπίνες γίνανε – που γίνανε – και πώς μεθοδεύτηκε η παράδοση του ΟΤΕ στην Deutsche Telecom από την κυβέρνηση ή ποιες θα είναι οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες από το deal και με ποια (πολιτικά) μέσα μπορούν αυτές να ανατραπούν ή να περιοριστούν δίχως να ζημιωθεί ο Οργανισμός, οι μικρομέτοχοι του και η δυνατότητα άσκησης πολιτικής στις τηλεπικοινωνίες;
Προσέξτε, καθώς το πρόβλημα στην αντιπολιτευτική τακτική έχει αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.
Αντί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αναδεικνύουν την πολιτική αβελτηρία και την σκοπιμότητα κρίσιμων κυβερνητικών επιλογών, αντιπροτείνοντας το δικό τους μοντέλο άσκησης πολιτικής, αναζητούν παρανομίες και επισημαίνουν «ανηθικότητες» και ανικανότητες που σχετίζονται με την εκπλήρωση κυβερνητικών επιδιώξεων.
Αυτό, δηλαδή, που μοιάζει να ενδιαφέρει την αντιπολίτευση, κυρίως την αξιωματική, είναι η φθορά της κυβέρνησης και όχι η ανάδειξη της επιζήμιας για τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα πολιτικής κουλτούρας και πρακτικής που ακολουθεί.
Εδώ εστιάζεται σήμερα και το πρόβλημα της καθήλωσης του ΠΑΣΟΚ.
Αν έχετε άλλη πολιτική αντίληψη για τη σχέση δημοσίου-ιδιωτικού, εκφράστε την.
Αν εννοείτε ότι είναι διαφορετικό πράγμα η μετοχοποίηση δημοσιών οργανισμών από την ιδιωτικοποίηση τους, διατυπώστε το πολιτικά και επιχειρησιακά.
Αν έχετε πολιτικό σχεδιασμό που θα επιτρέπει στους ιδιώτες επενδυτές να συμβάλλουν στην ανάπτυξη, δίχως το δημόσιο να εγκαταλείψει στην τύχη τους και στις ορέξεις κάθε κερδοσκόπου της αγοράς, όσους τομείς ελέγχει ακόμη το κράτος, πείτε το.
Κάντε επιτέλους πολιτική και όχι δικολαβική!
Αυτό θα μπορούσε, ίσως, να δημιουργήσει πραγματικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ δεξιάς και κεντροαριστεράς. Όσο δεν το πραγματοποιείτε ο διαχωρισμός θα παραμείνει επίπλαστος και δεν θα πείθει κανέναν.
Μέσα σε αυτό κλίμα θα καταστείτε το παρακολούθημα του κάθε Βγενόπουλου, ο οποίος θα σας σέρνει από εδώ και από εκεί, διασκεδάζοντας και από πάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου