Για μια Κυβέρνηση SOS

Του Αγίου

Με χαρά διαβάζω κάποιες απόψεις που εκφράζει ο Ν. Κωνσταντόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον φίλο Φώτη Παπούλια (δημοσιεύεται στο αυριανό φύλλο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας).

Οι σκέψεις αυτές θεωρώ ότι είναι πολύ, μα πολύ, επίκαιρες και θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα δίχως την παρεμβολή της προκατάληψης, η οποία συνήθως εμφιλοχωρεί σε τέτοιες προσεγγίσεις.

Οι παρακάτω ιδέες του Ν. Κωνσταντόπουλου απαντούν από την δική του οπτική γωνία στο ζήτημα της «research question» για την σύγχρονη αριστερά, το οποίο είχαμε θέσει προ καιρού.

Σταχυολογώ αποσπάσματα από την συνέντευξη τα οποία αξίζει να προβληματίσουν κυρίως τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ:

«…Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι εναλλακτική λύση στη Ν.Δ., για να επαναλάβει τον εαυτό του. Ούτε η Ν.Δ. μπορεί να διαιωνίσει τη διακυβέρνησή της, εξαντλώντας την αδυναμία της αντιπολίτευσης. Γι' αυτό και οι πολίτες ενθαρρύνουν τον ΣΥΝ να παίξει ευρύτερο ρόλο. Τα κόμματα κρίνονται από την επικοινωνιακή και αντιπολιτευτική τεχνική τους, αλλά κυρίως από την πολιτική και κοινωνική δυναμική που εμπνέουν»

«Η διακυβέρνηση δεν είναι τεχνικό θέμα, αλλά πολιτικό. Αρχίζει με το ερώτημα «Ποιες πολιτικές θέλεις, μπορείς και είναι αναγκαίο να εφαρμόσεις;». Δεν είναι θέμα κομματικής αριθμητικής και γεωγραφίας, αλλά προγραμματικών συγκλίσεων και κοινωνικών συναινέσεων...»

« Κατά τη γνώμη μου, ο ΣΥΝ πρέπει να επεξεργαστεί ιδέες εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης που δεν θα είναι το στατικό άθροισμα ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, ούτε θα παραπέμπει στο απωθητικό «κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ», αλλά θα υπερβαίνει το άθροισμα των δύο κομμάτων. Θα αξιοποιεί σημαντικές δυνατότητες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και θα σηματοδοτεί το νέο και το διαφορετικό στο πρόγραμμα και στα πρόσωπα κοινά αποδεκτών πρωθυπουργού - υπουργών. Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΣΥΝ πρέπει να πάει στις εκλογές με σημαία μια τέτοια πρόταση, στη βάση ενός κοινού προγράμματος για μία τέτοιου είδους κυβερνητική προοπτική...»

« Οι ανέξοδες αντιπολιτευτικές κορόνες δεν λύνουν το πρόβλημα. Το ερώτημα είναι αν ένα σοβαρό εναλλακτικό πρόγραμμα μπορεί να εγγυηθεί την προτεραιότητα του δημοσίου συμφέροντος και τον ρυθμιστικό κι εποπτικό ρόλο τής δημοκρατικά εκλεγμένης πολιτικής εξουσίας, ώστε και η αυτονομία από ανεξέλεγκτα κέντρα και οι αναδιανεμητικές διαδικασίες να κατοχυρώνονται στοιχειωδώς. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν συγκεκριμένα»

Αγαπητοί φίλοι, οι απόψεις αυτές του Κωνσταντόπουλου βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις δικές μου πεποιθήσεις.

Επειδή μάλιστα πιστεύω ότι ο κ. Καραμανλής θα αιφνιδιάσει «καταφεύγοντας» πολύ σύντομα σε εκλογές, επειδή δεν θα μπορεί να σταθεί για πολύ εξαιτίας της ανερμάτιστης, καιροσκοπικής και υποκριτικής πολιτικής που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση του, θεωρώ ότι δεν υπάρχει η χρονική άνεση για υπεκφυγές.

Το ζήτημα της στήριξης μιας κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα δεσμεύεται από ένα σαφές τετραετές πρόγραμμα κοινά συμπεφωνημένων πολιτικών, για την στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων και την ανάπτυξη δημοκρατικών και οικολογικών θεσμών που θα λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για μια διαφορετική ανάπτυξη της χώρας, αποτελεί θέμα SOS.

Η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη από μια κυβέρνηση κοινωνικής και οικολογικής ευαισθησίας που θα θέσει τα θεμέλια μιας άλλης ανάπτυξης της οικονομίας και μιας διαφορετικής προσέγγισης της πολιτικής, με γνώμονα την προστασία ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων από την άναρχη παράδοση στην αγορά και την διαπλοκή.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια «κυβέρνηση SOS» με αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Μια τέτοια προοπτική θα γεννήσει μύρια (νέα) δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήματα, τα οποία όμως αξίζει να αντιμετωπίσουμε για το συμφέρον της κοινωνίας.

Η ευθύνη για μια τέτοια κατεύθυνση θα προκαλέσει μια σοβαρή αναθεωρητική διαδικασία πολιτικών στάσεων και συμπεριφορών και θα επιφέρει αναγκαστικά μια ριζική μεταβολή στην πολιτική κουλτούρα, έτσι ώστε να ξεπεραστούν αγκυλώσεις και προκαταλήψεις της μεταπολίτευσης.

Δεν ξέρει κανείς αν τελικά μια τέτοια κυβέρνηση θα πετύχαινε στην εφαρμογή του προγράμματος, δύσκολο επίσης είναι να υποθέσει κανείς πώς θα λειτουργούσε κοινοβουλευτικά το σχήμα, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα είχαμε να χάσουμε τίποτε από αυτή τη «δοκιμή».
Ότι βγει, κέρδος θα είναι!