Του Αγίου
Στο Δυτικό πολιτικό σύστημα, από νωρίς και σε κάθε περίπτωση η φιλελεύθερη δημοκρατία, ανέπτυξε θεσμούς διάκρισης μεταξύ επιχειρηματικότητας και πολιτικής.
Η συνύφανση ή η διαπλοκή των δύο αυτών ξεχωριστών πεδίων ανθρώπινης δραστηριότητας αποτελεί φαινόμενο παθογένειας του συστήματος και όπου εμφανίζεται στοιχειοθετεί σκάνδαλο.
Ο λαός σκανδαλίζεται όταν διαπιστώνει ότι η λαϊκή κυριαρχία εκφυλίζεται σε κυριαρχία μερικών οικογενειών, μέσω ενός σύνθετου, αλλά καλά διαρθρωμένου πελατειακού συστήματος, όπου πολιτικοί ( εκπρόσωποι), οικονομικά τζάκια, ανώτατη υπαλληλία και ΜΜΕ αποτελούν ένα λίγο-πολύ κλειστό σύστημα που υφαρπάζει εκβιαστικά την ψήφο των πολιτών, αποσκοπώντας στην μεγέθυνση των προνομίων του και στη νομιμοποίηση της εξ’ αδιαιρέτου ασκούμενης εξουσία από αυτούς.
Η μεγαλύτερη τραγωδία της μεταπολίτευσης, για την ελληνική κοινωνία, είναι ότι ο δικομματισμός, με τις ισχυρές κυβερνήσεις του, στηρίχθηκε σε αυτήν ακριβώς την παθογένεια, η οποία έβλαψε εκτός από τα άμεσα συμφέροντα της και την πολιτική και την επιχειρηματικότητα και τον πολιτισμό μας.
Ξέρετε, όταν η «αρρώστια» έχει ενδημικό χαρακτήρα και μάλιστα νομιμοποιείται από τους φορείς της πολιτικής και τους φορείς κοινωνικοποίησης, θεωρείται φυσιολογικό πράγμα από τα μέλη μιας κοινωνίας, αλλά σίγουρα δεν είναι.
Το φαινόμενο της διάλυσης του κοινωνικού ιστού στην Ελλάδα οφείλεται ακριβώς στην διαπλοκή και στην σύμπηξη της πολιτικής με την επιχειρηματικότητα.
Αυτό, με τη σειρά του, επέφερε την «μεταπρατοποίηση» της πολιτικής και συνέβαλε στην ενίσχυση του μεταπρατικού χαρακτήρα της θεωρούμενης αστικής τάξης στην χώρα μας.
Μια τάξη νταβάδων, η οποία σχεδόν ποτέ δεν επένδυσε παραγωγικά στην χώρα, αλλά και όταν ελάχιστες φορές το έπραξε, το πραγματοποίησε με την εγγύηση των υπερκερδών της από το κομματικό κράτος.
Αυτοί οι ελεεινοί μεταπράτες στους οποίους ο δικομματισμός παρέδωσε τις συχνότητες των ΜΜΕ, τον αέρα και την θάλασσα και με έναν διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό, τώρα τελευταία, και τη στεριά, είναι λογικό να αποθρασύνονται και να «μαλώνουν» στο πλαίσιο μιας τρυφερής «οικογενειακής ατμόσφαιρας» με τα υποχείρια τους στην πολιτική ή να προκαλούν προστριβές με όσους δεν ενέταξαν στο σύστημα τους.
Έτσι γίνεται σε όλα τα πορνεία και σε όλες της μπουρδελογειτονιές.
Αυτό το σύστημα συντείνει, όσο τίποτε άλλο, στην καθυστέρηση της ανάπτυξης της χώρας.
Ουδείς ανταγωνισμός στην ουσία μπορεί να υπάρξει, με την νεοφιλελεύθερη ιδανική μορφή.
Καμία αγωνιστική πολιτική πρωτοβουλία δεν είναι εύκολο να περάσει στην κοινωνία, καθώς παρεμβάλλονται τα φίλτρα της διαπλοκής.
Οι Έλληνες δεν μισούν την επιχειρηματικότητα, όπως διαλαλούν αστοιχείωτα φερέφωνα της διαπλοκής, το αντίθετο. Την πραγματική επιχειρηματικότητα αποστρέφονται οι νταβάδες και οι αχυράνθρωποι καιροσκοπικών κεφαλαίων που αναζητούν ευάλωτες και εύκολα χειραγωγούμενες αγορές για να κάνουν την «αρπαχτή» τους.
Αυτοί είναι που στο όνομα του ελευθέρου ανταγωνισμού, στήνουν ολιγοπώλια και διαμορφώνουν κυριαρχικά τις σχέσεις εντός του καθεστώτος, αξιοποιώντας την πελατειακή διάρθρωση του πολιτικού συστήματος και τα ΜΜΕ τους.
Με αυτούς χωριό δεν γίνεται…γίνεται, όμως, να μετατραπεί η χώρα σε υποβαθμισμένη επαρχία της Ευρώπης.
Η Ελλάδα ευτυχώς δεν κινδυνεύει από κάποιον Μπερλουσκόνι!
Οι Μπερλουσκονισμός υπάρχει στην χώρα μας πριν αποκαλυφθεί στην Ιταλία. Απλώς εδώ, είναι πιο βρώμικος και συγκαλυμμένος.
Ο μόνος τρόπος πολιτικής αντίδρασης σε αυτή την κατάσταση είναι η χειραφέτηση της κοινωνίας από τους μηχανισμούς του πελατειακού δικομματισμού.
Εάν αυτό δεν το πετύχουμε σύντομα, πολύ φοβάμαι, ότι σε λίγο καιρό θα εμφανιστούν άλλοι τρόποι «αντίδρασης», ανεξέλεγκτοι κοινωνικά, που θα οδηγήσουν σε μια στρατιωτικο-αστυνομική οργάνωση της κοινωνίας στο σύνολο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου