Του Αγίου
Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι το κράτος θα μπορούσε να παίξει με επιτυχία ρόλο επιχειρηματία.
Ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας θα έπρεπε να κλειστούν στο καβούκι τους και να συνδιοικούνται από κυβερνητικούς εγκάθετους και συνδικαλιστικούς πατερούληδες.
Άλλο αυτό όμως και άλλο η πρωτοφανής στην Δύση πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή να ξεφορτωθεί δημόσιες επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα βασικά εργαλεία ανάπτυξης της χώρας, υπό τους όρους που θα συνέφεραν την ελληνική κοινωνία.
Η πώληση του ΟΤΕ στην Deutsche Telecom αποτελεί, ίσως, το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση του ηγέτη-Καραμανλή δεν επέλεξε απλώς έναν εξειδικευμένο συνεργάτη στο μάνατζμεντ, αλλά πούλησε την επιχείρηση και το δικαίωμα των Ελλήνων να επιλέξουν τον τρόπο ανάπτυξης της χώρας, στον πιο κρίσιμο μάλιστα τομέα του παγκόσμιου συστήματος.
Όταν μια χώρα παραδίδει τον τομέα των τηλεπικοινωνιών σε μια άλλη χώρα, ουσιαστικά, είναι σαν να παραδίδεται η ίδια σε αυτήν.
Σημειώστε, ότι τα κράτη δεν διαλύθηκαν ακόμη και ότι υπάρχουν και λειτουργούν για να υπερασπίζονται τις επιμέρους κοινωνίες.
Κάποιοι, όμως, βιάζονται ιδιαίτερα και ας είναι πρωθυπουργοί κρατών που «υπερασπίζονται» τα συμφέροντα όχι και τόσο ισχυρών κοινωνιών!
O κ. Καραμανλής είναι πλέον εμφανές ότι αντιλαμβάνεται την εξωτερική πολιτική με όρους παράδοσης. Τα ίδια κάνει με την περίφημη «πολιτική των αγωγών», τα ίδια και με την υπόθεση ξεφορτώματος κρίσιμων τομέων, όχι απλώς της οικονομίας, αλλά της ίδιας της ύπαρξης της χώρας.
Ήθελα να ήξερα δίχως τον έλεγχο στις τηλεπικοινωνίες, τι κράτος μπορεί να υπάρξει!
Δεν εννοώ ότι οι ξένοι θα μάθουν τα μυστικά μας και άλλα τέτοια φαιδρά, υποστηρίζω ότι στον σύγχρονο κόσμο κανένα κράτος δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμα, ως φορέας πραγματικής εξουσίας και όχι απλώς ως ταμπελίτσα στον ΟΗΕ, εάν δεν μπορεί να ασκήσει πολιτικό έλεγχο στις τηλεπικοινωνίες.
Ο κ. Καραμανλής θεώρησε προφανώς ότι το ελληνικό κράτος θα πρέπει να είναι από τα πρώτα που θα διαλυθούν, καθώς οι τηλεπικοινωνίες σήμερα δεν είναι αυτό που ήταν χθες: αποτελούν την μοναδική υποδομή που αυξάνει δραματικά την υπεραξία και συμβάλουν καθοριστικά στην οικονομική, τεχνολογική, πολιτισμική και εν τέλει πολιτική εδραίωση μιας χώρας στο διεθνές σύστημα.
Ο αρχηγός της ΝΔ είναι εμφανές ότι δεν βλέπει την χώρα ως κράτος – πόσο μάλλον ως κοινωνικό κράτος - αλλά ως χώρο. Κάτι σαν οικόπεδο εκτός σχεδίου που θέλει να το εντάξει στο σχέδιο κάποιων άλλων κρατών.
Κάποτε, είχαμε επισημάνει ότι η Κυβέρνηση αυτή είναι πολλαπλά επικίνδυνη, κυρίως επειδή πολιτεύεται ασυνείδητα, καθώς δεν θα τολμούσαμε να πιστέψουμε ότι συνειδητά εκχωρεί τον δημόσιο χώρο - και όχι απλώς ρόλους του κράτους –σε ιδιώτες και άλλες χώρες.
Δεν μπορώ, όμως, να μην επισημάνω στο σημείωμα αυτό και την αδυναμία της αριστεράς να απογαλακτιστεί από το ιδεολόγημα του κρατισμού και να υπερασπιστεί τον δημόσιο χαρακτήρα ζωτικών για την ανάπτυξη της κοινωνίας αγαθών αποσυνδέοντας τα από την κρατικιστική αντίληψη που συνέχει τις σχέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Πράγματι, εάν η αριστερά ξεχώριζε πολιτικά το δημόσιο από την κρατική, αυταρχική εξουσία, τότε η δεξιά δεν θα είχε που να σταθεί!
Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μία μεταβολή (μεταρρύθμιση) στην κρατική λειτουργία, αλλά για εκποίηση του πλέον δυναμικού δημόσιου αγαθού.
Αυτή είναι η δραματική πραγματικότητα, την οποία θα πρέπει η ελληνική κοινωνία να πληροφορηθεί.
Η Κυβέρνηση-Καραμανλή, σεμνά και ταπεινά, δεν μεταβάλει απλώς τα όρια της κρατικής-παρεμβατικής εξουσίας – πράγμα το οποίο θα μπορούσαμε να συζητήσουμε - αλλά μειώνει δραστικά τον χώρο άσκησης πολιτικής και τα όρια της δημόσιας σφαίρας.
Δεν παραδίδει λοιπόν μέρος της κρατικής εξουσίας, αλλά το πλέον ζωτικό τμήμα του δημοσίου πού όφειλε να αξιοποιήσει δημιουργικά (πολιτικά) για την ανάπτυξη της κοινωνίας.
Μετά το σκάνδαλο Μαξίμου-Ζαχόπουλου είχα ισχυριστεί ότι ο κ. Καραμανλής «έκλεισε» ως πρωθυπουργός. Σήμερα, μετά από το «ξεφόρτωμα» του ΟΤΕ υποστηρίζω ότι η ΝΔ «έκλεισε» ως κυβέρνηση.
Διαλύστε και τη βουλή… να πάει στο διάολο, αφού δεν μπορεί να προστατεύσει τη χώρα. Εννοώ να πάμε αμέσως σε εκλογές και όχι να την καταργήσουμε!
Δεν φταίει ο κοινοβουλευτισμός για αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί όμως η πολιτική έκφραση του 30,4% του εκλογικού σώματος να παραδίδει το δημόσιο. Δεν νομιμοποιείται να το κάνει με καμία λογική ή ηθική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου