Αισθάνομαι ιδιαίτερα όμορφα, αν και κάπως αμήχανα, όσες φορές παρατηρώ κάποιους άλλους να λένε τα ίδια με εμένα, αλλά πιο σχηματικά, περισσότερο...καλο-μονταρισμένα.
Κάτι ανάλογο έπαθα σήμερα διαβάζοντας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία - 27/1/2008»,
το άρθρο του Μάνου Στεφανίδη, γράφει:
«Κοντολογίς ο πολιτισμός είναι το όλον, το αρχετυπικό αβγό της ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ η εξουσία αποτελεί το κέλυφος που το συγκρατεί. Οταν οι εκπρόσωποι της εξουσίας είναι στοιχειωδώς καλλιεργημένοι, π.χ. οι Μέδικοι, ο Φρειδερίκος ο Μέγας, ο Τολιάτι, ο Αλεξ. Παπαναστασίου, ο Πομπιντού, ο Π. Κανελλόπουλος, απολαμβάνουν σεμνά και τον κρόκο και τ' ασπράδι.»
Και εγώ θυμήθηκα τη φράση του Edmund Burke, με την οποία σχολίαζε την επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία και την κυριαρχία του πολιτισμικού kitsch που τον χαρακτήριζε:
« Το μόνο που απαιτείται για την επικράτηση του κακού (και αποκρουστικού), είναι οι καλοί (και πολιτισμένοι) να μην κάνουν τίποτε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου