Το Κανένα Κόμμα (ΚαΚο)

Του Αγίου

Κοινό μυστικό του πολιτικού συστήματος αποτελούν τα ευρήματα των τελευταίων μετρήσεων της κοινής γνώμης, που φέρουν στην πρώτη θέση των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος το «Κανένα Κόμμα».

Το ΚαΚο είναι το κόμμα σου, λαέ, λοιπόν;

Από ότι φαίνεται ναι, καθώς σταθερά πάνω από το 30% του δείγματος στις τελευταίες τρεις-τέσσερεις δημοσκοπήσεις με κάλπη ή με διευρυμένο ερωτηματολόγιο, αποφαίνεται ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί από μόνο του να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Το ΚαΚο μπορεί; Εξαρτάται. Το «Κανένα Κόμμα» γνωρίζει τι δεν μπορεί να γίνει και προφανώς αναζητεί την άλλη πιθανότητα (δυνατότητα) για να αντιμετωπισθούν η ανεργία, η κακοπληρωμένη και εξευτελιστική απασχόληση, η ακρίβεια, η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός, η ανασφάλεια από το μπάχαλο στην εκπαίδευση και στους τομείς κοινωνικής προστασίας, η διαρκής υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της καθημερινότητας, κλπ.

Το ΚαΚο είναι βασικά ένα κοινωνικό «κόμμα», που ζητεί από την πολιτεία να παρέχει στους πολίτες αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αυτονόητα και εκείνα που μέχρι σήμερα θεωρεί συνταγματικά διασφαλισμένα.

Είναι το κόμμα αυτών που δεν αντιλαμβάνονται την οικογένεια τους σαν μια μικρή ή μεγαλύτερη επιχείρηση, που δεν προόδευσαν (!) τόσο ώστε να συνειδητοποιήσουν την ζωή τους ως μπίζνα και τις σχέσεις τους ως ντιλ! Είναι αυτοί που την έχουν δει κοινωνικά όντα και δεν ξεκόλλησαν οι άμοιροι από το στερεότυπο της κοινωνικής ζωής που διακρίνεται από την αγορά και τις εκφάνσεις της, από το κράτος και τις κομματικές δουλείες του.

Οι υποστηρικτές του ΚαΚο είναι οι σημερινοί αμφισβητίες του συστήματος.

Τους περισσότερους από αυτούς, όμως, δεν θα τους συναντήσεις σε διαδηλώσεις, ούτε θα τους δεις στο δρόμο να καταφέρονται ενεργά εναντίον της εξουσίας. Οι περισσότεροι μοιάζουν κουρασμένοι και πολλοί από αυτούς εμφανίζονται απολύτως απογοητευμένοι.

Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας με φιλοδοξίες καθημερινές και στάσεις αντιφατικές, όχι πάντα φιλικές προς τους συνανθρώπους τους και το περιβάλλον. Κάποιοι από αυτούς είναι μουρμούρηδες και κάποιοι άλλοι γκαντέμηδες και συμπλεγματικοί, συντηρητικοί ή προοδευτικοί, αξιοπρεπείς ή άτομα εξαθλιωμένα με εμφανώς τραυματισμένο εγωισμό.

Αυτοί είναι και δύσκολα διακρίνονται από τους άλλους, που ενταγμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο κομματικό σύστημα και τον πελατειακό μηχανισμό του, ελπίζουν για μια καλύτερη εξυπηρέτηση (ρουσφέτι) στο μέλλον.

Οι οπαδοί του ΚαΚο, τελικά, διαφέρουν από τους θιασώτες των κομμάτων του δικομματισμού, είτε επειδή δεν είναι βολεμένοι αρκετά ώστε να το παίζουν υπεράνω της καθημερινότητας, είτε διότι δεν ελπίζουν ή δεν θέλουν να ελπίζουν στην ένταξη τους στους μηχανισμούς της κομματικής πατρωνίας.

Αυτό και μόνο θα μπορούσε να τους καταστήσει ανατρεπτικό κοινωνικό στοιχείο για το πολιτικό σύστημα, σε μια περίοδο που το καθεστώς δέχεται και χτυπήματα από μέσα.

Αν τα μέλη του ΚαΚο καταλήξουν τελικά να στρέψουν την πολιτική ζωή αριστερά ή ακόμη δεξιότερα θα εξαρτηθεί από τις κινήσεις του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων της αριστεράς. Τα μέλη του «Κανενός Κόμματος» δεν αποτελούν αυτό που νομίζαμε μέχρι τώρα: πελάτες του δικομματισμού. Απέσυραν την εμπιστοσύνη τους προς τον δικομματισμό και δεν ψωνίζουν από τα γνωστά πολιτικά σουπερμάρκετ.

Θέλουν κάτι άλλο, λιγότερο αγοραίο και περισσότερο κοινωνικό. Κάτι, όχι ευκαιριακό και προϊόν μικροκομματικής ανάγκης, αλλά κάτι πολιτικά ελπιδοφόρο με μόνιμο και σύγχρονο κοινωνικό προσανατολισμό.

Μια νέα μεταπολίτευση, ας πούμε, που θα μετέβαλλε το ΚαΚο σε μεγάλο καλό για την Ελλάδα και την κοινωνία της.