Ανένδοτος για την διαφάνεια

Του Αγίου

Τεράστιες είναι οι ευθύνες του πολιτικού κόσμου, στο σύνολο του, αν συνεχίσει, έστω και μια μέρα ακόμη, να ανέχεται την επιχείρηση συγκάλυψης από τον κ. Καραμανλή, καθοριστικών για την πορεία του τόπου σκανδάλων.

Η δικαιοσύνη έχει πάψει εδώ και καιρό να λειτουργεί ως φορέας εγγύησης του κράτους δικαίου.

Στην Ελλάδα, ας θεωρήσουμε ότι, η παραδομένη στην κυβέρνηση δικαιοσύνη δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα εξαρτημένο μηχανισμό νομιμοποίησης της εκτελεστικής εξουσίας.

Αντί οι λειτουργοί της δικαιοσύνης να ενδιαφέρονται για την διερεύνηση των φοβερών και πρωτοφανών στην ιστορία της χώρας σκανδάλων, είναι εμφανές ότι πράττουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τα συγκαλύψουν, σκανδαλίζοντας ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό.

Έτσι, φτάσαμε στο σημείο η ίδια η λειτουργία της δικαιοσύνης να αποτελεί σκάνδαλο.

Ας ομολογεί η γραμματέας του πρώην διευθυντή της Siemens ότι οι μίζες δεν ήταν πάντοτε κρυφές και δεν κινούνταν αποκλειστικά μέσω off shore εταιρειών, αλλά «δόθηκε επιταγή σε πολιτικό κόμμα για χορηγία» και ότι η εταιρεία είχε καταστεί κέντρο έκδοσης «επιταγών δώρων» προς Έλληνες πολιτικούς, ο εισαγγελεύς παραμένει διακριτικός άνθρωπος και δεν δείχνει ζέση να μάθει και τα ονοματάκια των διεφθαρμένων.

Όπως ακριβώς έκανε στο σκάνδαλο Μαξίμου-Ζαχόπουλου και όπως χειρίστηκε το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών, δηλαδή.

Η δικαιοσύνη αποδείχθηκε ακατάλληλη στην διερεύνηση σκανδάλων και στην προσωποποίηση ευθυνών, όταν αυτές ξεπερνούν το επίπεδο της κυρά Μανίτσας της περιπτερούς. Δεν το αντέχει. Είναι υποχείριο της κάθε κυβέρνησης και ενταγμένη στους πελατειακούς μηχανισμούς της. Δυστυχώς, έτσι είναι!

Η λύση για να αποφύγουμε την χούντα είναι μία: ανένδοτος αγώνας για την διαφάνεια.

Όσα κόμματα θεωρούν ότι κατακρημνίζεται το κράτος δικαίου και εξευτελίζονται καθημερινά από την κυβέρνηση-Καραμανλή οι θεσμοθετημένες δικλείδες ασφαλείας για την ομαλή δημοκρατική λειτουργία, ας κατέβουν από τα βουλευτικά έδρανα στο δρόμο.

Ούτως ή άλλως διακοσμητική φαντάζει πλέον η παρουσία τους στο κοινοβούλιο.

Ανέχτηκαν να αποκαλούνται αντιπρόσωποι του λαού σε μια χώρα όπου παρακολουθούνταν οι επικοινωνίες του πρωθυπουργού, μελών του υπουργικού συμβουλίου και πολλών πολιτών, δίχως ποτέ να μάθουν ποιος το διέπραξε και στο όνομα ποιού, παρατηρώντας την φοβισμένη δικαιοσύνη να αρχειοθετεί την υπόθεση, θα υποφέρουν τώρα αυτή τη νέα ταπείνωση;

Θα αντέξουν την εξευτελιστική για το πολίτευμα και τους ίδιους προσωπικά κυρίαρχη αντίληψη ότι είναι όλοι στο κόλπο; Ότι είναι όλοι βουτηγμένοι στις μίζες;

Πώς θα βγουν αύριο να ζητήσουν εκ νέου την ψήφο των πολιτών; Με τι μούτρα θα αξιώσουν την διακυβέρνηση του τόπου;

Κάπου εδώ τα αστεία τελειώνουν. Οι ευθύνες της βουλής είναι τεράστιες. Ας τις αναλάβει, αμέσως.

H κυβέρνηση-Καραμανλή είναι πλέον επικίνδυνη για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Δεν μπορεί να λογίζεται ως δημοκρατική εξουσία.

Μετά τον κλονισμό της νομιμοποίησης της εξουσίας, ζούμε τον διασυρμό της νομιμότητας. Φαντάζεστε τι ακολουθεί;