Η Κοντολίστα και η Κοντολίζα

Του Αγίου

Τελειώνουν τα ψέματα, τα γιαλατζί βέτο, οι εθνικιστικές κορώνες των γειτόνων και τα κάλπικα τεχνάσματα παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης στις δύο χώρες, όπως ακριβώς διασκεδάστηκαν και οι κόκκινες γραμμές του Καραμανλή στο «σκοπιανό».

Όπως σας έχουμε ενημερώσει, το δράμα («παιχνίδι») αυτό οδεύει στην κορύφωσή του τις επόμενες μέρες.

Σύμφωνα με δικές μας πηγές, ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτζ πρόκειται να παραδώσει προσχέδιο, για την - εκ νέου - τελική πρόταση του ΟΗΕ στο ζήτημα, στους εξουσιοδοτημένους από την Αθήνα και τα Σκόπια διπλωμάτες-διαπραγματευτές, στις 11 Σεπτεμβρίου, κατά την συνάντησή τους στην Ν.Υόρκη.

Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ θα έχουν μιάμιση περίπου εβδομάδα χρόνο να αποφασίσουν την στάση τους επί του προσχεδίου και να φροντίσουν να τακτοποιήσουν τις «εκκρεμότητες» με τη κοινή γνώμη, σε κάθε χώρα ξεχωριστά.

Αμέσως μετά, η αμερικανική πλευρά θα μπει ευθέως στο παιγνίδι και θα πιέσει για την συνομολόγηση μιας «οδού επίλυσης» του συνολικού ζητήματος της διένεξης γύρω από την τελική ονομασία της γείτονος, κατά την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που θα πραγματοποιηθεί στην Ν.Υόρκη.

Η Κοντολίζα Ραις θα είναι εκεί και σκοπεύει να βάλει τα δύο πόδια των Υπουργών των Εξωτερικών των δύο χωρών (τέσσερα στο σύνολο) σε ένα παπούτσι, μέχρι να ετοιμαστεί το τελικό σχέδιο, που προβλέπεται να κατατεθεί αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την έκδοση σχετικού ψηφίσματος.

Από την Κοντολίστα του Νίμιτζ θα περάσουμε μέσα σε λίγες μέρες στην τελική λίστα της Κοντολίζα, η οποία αποκλείεται να έχει ακούσει το ελληνικό, λαϊκό άσμα «πάρτα Λίζα και κάντα κορνίζα…», ούτε θα τολμούσε ποτέ να της το σιγοτραγουδήσει κάποιος από τους παρακαθήμενους στην (κοινή) τράπεζα των διαπραγματεύσεων.

Αστεία-αστεία έφθασε η ώρα που δεν χωράει άλλα… αστεία και διασκέδαση με ένα πολυσύνθετο πρόβλημα, το οποίο θα έπρεπε, χρόνια τώρα, να αποτελεί βασικό άξονα της εξωτερικής μας πολιτικής, συνδεδεμένο μάλιστα απόλυτα με τα «ελληνοτουρκικά» και τις υπόλοιπες εξελίξεις στα Βαλκάνια και τον διεθνή περίγυρο.

Όσοι απομονώνουν το «σκοπιανό» και όσοι τυχόν ενδώσουν στην τελευταία, μάλλον και ισχυρότερη πίεση (απόπειρα) της κυβέρνησης Μπους, για να κλείσει όπως-όπως η υπόθεση θα έχουν διαπράξει τεράστιο σφάλμα με άγνωστες ακόμη τις επιπτώσεις του.