Του Αγίου
Πανικόβλητο εμφανίζεται σήμερα το καθεστώς των νταβάδων και ο μηχανισμός τους, μετά την απογοητευτική εικόνα του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη.
Ανέτοιμοι να εφαρμόσουν τα σχέδια τους για μεταβολή του πολιτικού συστήματος με αναδιάταξη και αναδιαμόρφωση των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού, έτσι ώστε να μην χάσουν τον έλεγχο πάνω σε αυτό και με ανοιχτές υποθέσεις, όπως είναι: οι τελικές ρυθμίσεις για την αδειοδότηση και πριμοδότηση των Ραδιοτηλεοπτικών διαύλων τους, η υπογραφή σωρείας εκκρεμών συμβάσεών τους με το δημόσιο ή ακόμη για κάποιους η απειλή να μπουν φυλακή, προσπαθούν να καθυστερήσουν όπως-όπως την προσφυγή στον λαό.
Έχουν, άπαντες οι νταβάδες και οι αχυράνθρωποί τους, επιδοθεί σε έναν αγώνα να κρατήσουν τoν παραπαίοντα Καραμανλή στην εξουσία, έως ότου τακτοποιήσουν τα συμφέροντά τους και διαμορφώσουν την δυναμική για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό.
«Κράτα Κώστα, έστω για λίγους μήνες ακόμη» μοιάζει να κραυγάζουν από τα έντυπα και τα κανάλια τους, προτρέποντας τον πρωθυπουργό να κάνει επί του παρόντος ανασχηματισμό, διότι δήθεν αυτό επιζητεί και σε αυτό ελπίζει η κοινή γνώμη!
Η ρευστότητα στο πολιτικό σύστημα, σε συνάρτηση με την αδυναμία της κυβέρνησης να ασκήσει συγκροτημένη πολιτική, εκθέτει πλέον όχι μόνον τους θεσμικούς εκπροσώπους του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά ακόμη περισσότερο τους πάτρωνές τους. Όταν ο νταβάς πανικοβάλλεται, γελοιοποιείται ακόμη και στην… εκδιδόμενη. Εκεί φτάσαμε σήμερα, αν και αργήσαμε θα πρόσθετα.
Για να προλάβουν τον Καραμανλή, λοιπόν, από το «απονενοημένο»: να πει «άντε στο διάολο αλητήριοι, τα βροντάω και την… κάνω, προσφεύγοντας στις κάλπες», διαπράττουν τούτες τις ώρες απίθανα καραγκιοζιλίκια για να οδηγήσουν τα πράγματα σε «αναγκαστικό» ανασχηματισμό…. Μέχρι και τον Κεφαλογιάννη «ξέθαψαν», αυτοί εκεί στον Μπόμπολα, για να παραδώσει μαθήματα ηθικής και πολιτικού πολιτισμού!
Οι άλλοι παραγγέλλουν «δημοσκοπήσεις» και οι τρίτοι της παρέας των πατρώνων πιάνουν διαφόρους γύρω από τον Καραμανλή για να του αλλάξουν μυαλά και να ικανοποιήσει και αυτή την επιθυμία τους: «Δώσε μας λίγο χρόνο ακόμη, Κώστα μας και εμείς είμαστε …εδώ», του διαμηνύουν.
«Κάνε ανασχηματισμό ανακατεύοντας λίγο την τράπουλα και σώζοντας κάποιες και κάποιους δικούς μας από υπουργεία που έχουν μπλέξει στα δύσκολα και εμείς θα είμαστε στο πλευρό σου για να ξεπεράσουμε από κοινού αυτή την κρίση, μέχρι να ετοιμαστούμε κατάλληλα και χειραγωγώντας το σύστημα να πάμε οργανωμένα σε εκλογές με εσένα πρώτο βιολί», φαίνεται να διαλαλούν οι «ταρακουνημένοι» πάτρωνες.
Καλά κάνουν, έτσι έμαθαν τόσα χρόνια, πώς θα αλλάξουν σήμερα και γιατί άραγε;
Αυτοί κάνουν την δουλειά που έμαθαν και ασκούν την παραεξουσία τους όπως τους βολεύει κάθε φορά, εσύ, όμως, Έλληνα Πρωθυπουργέ, θα τους κάνεις το χατίρι και τούτη τη φορά; Μήπως, δεν μπορείς να υποψιαστείς τι σε περιμένει μετά από αυτό;
Κώστα Καραμανλή για αυτούς τελείωσες …"τέλειωσέ τους" και εσύ. Μπορείς να τους δώσεις ένα καλό μάθημα, το οποίο δεν περιμένουν από εσένα, καθώς σε υποτιμούν πολύ.
Αν τολμήσεις να αντισταθείς στην βούληση αυτών των αθλίων και του μηχανισμού τους, εγώ θα είμαι μαζί σου. Ναι, θα σε "στηρίξουμε" εμείς οι αυστηροί κριτές της θητείας σου στην πρωθυπουργία.
Δίχως αστεία, αν τολμήσεις και λειτουργήσεις ως πρωθυπουργός με σεβασμό στην λαϊκή κυριαρχία και το πραγματικό, όχι εικονικό, «λαϊκό αίσθημα» , θα σε τιμήσουμε εμείς που σου… αλλάξαμε τα φώτα, τόσο καιρό.
Κύριε Καραμανλή, η τύχη σου είναι στα χέρια σου, άλλαξε στρατόπεδο, δοκίμασε πιο υγιείς συμμαχίες. Έχει και η κοινωνά δύναμη, ίσως σου δοθεί η ευκαιρία να διαπιστώσεις!
1 σχόλιο:
Ελπίζω να μην γίνει καμιά παρεξήγηση...
Στην παραπάνω ανάρτηση με το «στηρίξουμε» δεν εννοώ, ασφαλώς, ότι προτίθεται κανείς από όσους ασκήσαμε κριτική σε ιδεολογικό πλαίσιο στον Καραμανλή και την κυβέρνησή του, να τον στηρίξουμε πολιτικά.
Εννοώ ότι θα έχει την στήριξη των πολιτών εκείνων που αντιμάχονται την διαπλοκή και την πατρωνία, σε οποιαδήποτε προσπάθειά του να περιορίσει την ανεξέλεγκτη εξουσία των νταβάδων.
Δεν πιστεύω ότι ο Καραμανλής σήμερα διαθέτει τη δύναμη, το κουράγιο, τον κομματικό μηχανισμό και το χρόνο για να ασκήσει ακηδεμόνευτη από τους πάτρωνές του, πολιτική.
Πιστεύω ότι έχει χάσει, όχι απλώς το «παιχνίδι», αλλά και την ίδια την «μπάλα»!
Όμως, ποτέ δεν μας αρέσει να αποκλείουμε την εξέγερση της συνείδησης ενός ανθρώπου. Και η τελευταία ελπίς… είναι μία ελπίς, που έλεγε κι ο Κάφκα.
Δημοσίευση σχολίου