Του Αγίου
Καμία απολύτως σκοπιμότητα δεν υποκρύπτει η «άδεια από τη σημαία των Bloopers για τις επόμενες 45 μέρες», παρότι προβλέπω να είναι ένα διάστημα έντονων πολιτικών διεργασιών και προκήρυξης εκλογών.
Μοναδική αιτία είναι ότι επιθυμώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, κατευθύνοντας όλη την ενέργεια μου σε μια προσπάθεια (έρευνα) που με εξιτάρει ιδιαίτερα. Ομολογώ ότι πάσχω από μονισμό σε ότι καταπιάνομαι. Έτσι, ίσως με κατανοήσετε και δεν κρατήσετε «κακία», επειδή για λίγο θα απομονωθώ στη μελέτη μου. Τουλάχιστον, αυτή τη φορά το επιλέγω εγώ και όχι άλλοι, όπως συνέβη κατά το παρελθόν στην Ελλάδα.
Κάποιοι άνθρωποι έχουμε χτυπηθεί άσχημα από το καθεστώς στη χώρα. Έχουμε, κοινώς, καταδιωχτεί άγρια, στο βαθμό που αμφισβητήσαμε την αυθεντία και τη λειτουργία του συστήματος της πατρωνίας, διαπλοκής και διαφθοράς στον δημόσιο χώρο.
Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι, οι νταβάδες έχουν διαμορφώσει ένα πολύ ευρύτερο από τα άμεσα συμφέροντά τους δίκτυο και έχουν διασπείρει «σοκ και δέος» σε μία μεγάλη ομάδα επαγγελματιών, που κινείται γενικότερα στη δημόσια σφαίρα ή ακόμη και στο χώρο των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να μην βρίσκεις γόνιμο έδαφος ούτε καν εκεί που θα περίμενες να υπάρχει.
Όσοι είχαμε τη δυνατότητα, γλυτώσαμε από τον αργό θάνατο, στον οποίο μας είχε καταδικάσει το καθεστώς των νταβάδων σε συνεργασία ασφαλώς με τον πολιτικό και διοικητικό κύκλο της εμπιστοσύνης τους (πατρωνίας τους), φεύγοντας από τη χώρα και δουλεύοντας στο εξωτερικό. Την…κοπανήσαμε και σώσαμε τις οικογένειές μας και το τομάρι μας.
Δεν είναι, βέβαια, λίγοι αυτοί που μας μακαρίζουν για την επιλογή μας, αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας, ασφαλώς, ότι όσοι κατορθώσαμε να «ορθοποδήσουμε», έξω από τα σύνορα της χώρας, ευρισκόμενοι μάλιστα και υπό διωγμό, χρειασθήκαμε τη συνδρομή «ευνοϊκής μοίρας» και καταβάλαμε οι ίδιοι και τα μέλη της οικογένειάς μας ασυνήθιστα μεγάλη προσπάθεια. Βλέπετε, το τίμημα της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ήταν και παραμένει πάντοτε βαρύ, μόνον που λίγοι δυστυχώς είμαστε έτοιμοι να το "καταβάλουμε"! Για εμάς, αυτό δεν αποτελεί πράξη ηρωισμού, ή εκδήλωση παράτολμου χαρακτήρα, αλλά φυσιολογική ανάγκη, όπως κανείς αναπνέει ή τρέφεται.
Έτσι επιλέξαμε να ζούμε, έτσι ζούμε, συνήθως αποκλεισμένοι από μέσα και διαύλους που διαχειρίζονται ή νταβατζηλίδικα οικειοποιούνται οι γνωστοί πάτρωνες του συστήματος στην Ελλάδα, καθώς και το ευρύτερο πελατειακό σύστημα του πολιτικού κατεστημένου και του μηχανισμού του, κατά την μεταπολίτευση.
Εμείς, δεν είμαστε απλώς ιδεολογικά αντίθετοι με το πελατειακό σύστημα, την οικογενειοκρατία και τη διαπλοκή, βρισκόμαστε σε διαρκή διαπάλη με αυτά τα φαινόμενα πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής παθογένειας, ρισκάροντας την ίδια την ύπαρξή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτή είναι η αλήθεια!
Όπως, εξίσου πραγματικό γεγονός είναι ότι, αν δεν συναντηθούμε τυχαία κάποιοι από εμάς, τους διωκόμενους από το καθεστώς, αποκλείεται να βρούμε από μόνοι μας (ατομικά) το κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα εναντίον της πατρωνίας με το ίδιο πάθος. Αν δεν με ενεθάρρυναν οι Bloopers και κάποιοι ακόμη ελάχιστοι φίλοι, εμένα που συντάσσω αυτές τις γραμμές, θα είχα προ πολλού πάψει να σας «βασανίζω» με τις σκέψεις μου, διατυπωμένες στη γλώσσα της μάνας μου και του πατέρα μου, που ορισμένοι δεν επιθυμούν να είναι και η γλώσσα του παιδιού μου. (Ούτε αυτή η… χάρη θα τους γίνει! Το ότι μιλάμε στη καθημερινότητά μας διαφορετικές γλώσσες, δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουμε ποτέ την ελληνική.)
Σήμερα, πραγματικά, νοιώθω λίγο αμήχανα, καθώς παρατηρώ το σύστημα των νταβάδων, συμπαρασύροντας και έναν μεγάλο αριθμό αγνών ανθρώπων, να σκιαμαχεί, εναντίον του μέχρι χθες καταλληλότερου ανθρώπου τους στη κορυφή της θεσμικής εξουσίας: τoν Κώστα Καραμανλή.
Εδώ πλέον υπάρχει κίνδυνος να «μπερδευτούμε». Όταν εμείς, επί 5 περίπου χρόνια, βάλλαμε, ανιδιοτελώς και απολύτως ιδεολογικώς, εναντίον της πολιτείας Καραμανλή, όλοι αυτοί που σήμερα τον αμφισβητούν, τον εκθείαζαν και μυθοποιούσαν ακόμη και τις γκάφες του. Τώρα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε στο ίδιο στρατόπεδο με τους νταβάδες, επειδή τους έκανε ναζάκια ο άνθρωπος που τοποθέτησαν για να τους εξυπηρετεί στο ρόλο του πρωθυπουργού.
Ε, όχι και έτσι. Με τον Καραμανλή να κάνουν ότι γουστάρουν. Δημιούργημα τους είναι… με γεια τους και χαρά τους, με την δημοκρατία όμως και τους θεσμούς δεν πρέπει να επιτρέψουμε άλλο να παίζουν οι αλητήριοι. Οι μέρες είναι πονηρές και οι νταβάδες ενωμένοι και πονηρότεροι!
Ότι και να γίνει, στις ίδιες γραμμές με τους νταβάδες δεν πρόκειται να σταθούμε. Οι δρόμοι μας δεν θα συναντηθούν ποτέ! Δεν πρόκειται να πάρουμε τίποτε πίσω από ότι μέχρι τώρα καταλογίσαμε στον Καραμανλή, αλλά δεν υπάρχει, επίσης, περίπτωση να συνταχθούμε με τους νταβάδες και να αναπαράγουμε το πολιτικό κλίμα που διαμορφώνουν.
Είπαμε να απαλλαγούμε από φαινόμενα σαν τον Καραμανλή, όχι απλώς να αλλάξουμε το πρόσωπο του «καταλληλότερου των νταβάδων»! Εδώ θέλει προσοχή, από πολιτικά προοδευτικές και κοινωνικά ριζοσπαστικές δυνάμεις και προσωπικότητες, καθώς η επικοινωνιακή δύναμη των νταβάδων είναι ισχυρότερη παρά ποτέ, ενώ η «πολιτισμική αφασία» της ελληνικής κοινωνίας η μεγαλύτερη που ενθυμούμαι στον μισό αιώνα ( θεέ μου δεν είναι αλήθεια!) της ζωής μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου