Swing vote α λα ελληνικά

Του Αγίου

Οι εκλογές στην Ελλάδα έφτασαν και κανείς δεν μπορεί να τις φρενάρει. Δύσκολο είναι μάλιστα ακόμη και να τις αναβάλλει για μεγάλο διάστημα.

Αυτές θα είναι οι εκλογές, τις οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι κανένα κόμμα έτοιμο να αντιμετωπίσει. Το ευχάριστο είναι ότι και οι νταβάδες βρίσκονται σε φάση πανικού, εξαιτίας της ρευστής πολιτικής κατάστασης.

Η ταινία του Μάικλ Τζόσουα Στερν «Swing vote», θα μπορούσε να αποδώσει με αλληγορικό τρόπο την κατάσταση, καθοδόν προς την κάλπη, αν στο ρόλο του μέθυσου, ανερμάτιστου πατέρα (Κέβιν Κόστνερ) θέσεις το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ενώ τον ρόλο των συνειδητοποιημένων πολιτών τον προσομοιώσεις με αυτόν της κόρης του (Μάντελιν Κάρολ).

Ο χαμένος στις αντιφάσεις του πατέρας βιώνει την αποτυχία του σε μια ώριμη ηλικία, αναλογιζόμενος τι θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε. Παρηγοριά στη θολούρα του δίνει το μεθύσι. Πίνει για να ξεχάσει τα πάντα, κυρίως όμως τον εαυτό του. Από πού ξεκίνησε και πώς κατάντησε – καληώρα, όπως η μεταπολίτευση.
Η ζωή για αυτόν είναι μεροδούλι-μεροφάι και όπου βγει, δίχως στόχους και προοπτική. Δίχως όραμα και ελπίδα.

Η δωδεκάχρονη κόρη του είναι αυτή που τον κρατά στη ζωή. Η μικρή, του δίνει δύναμη και νομιμοποιεί την αιτία της ύπαρξής του, διασκεδάζοντας παράλληλα την εικόνα του ρεμαλιού που τον χαρακτηρίζει.
Τούτο το παιδί αναλαμβάνει να τον κρατήσει ζωντανό και όρθιο, μια και δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της δίχως αυτόν, τον άθλιο πατέρα.
Αυτή είναι που θα προσπαθήσει να του υπενθυμίσει τον πολιτικό του ρόλο στη κοινωνία και να τον πείσει να συμμετέχει στις εκλογές με βούληση, ευθύνη και αξιοπρέπεια, αν και ο ίδιος …γραμμένες τις έχει και τις εκλογές και την δημοκρατία.

Τελικά η μικρή τα καταφέρνει. Πείθει τον μπαμπά της ότι μέσω των εκλογών θα νοιώσει κοινωνικά χρήσιμος και ίσως συμβάλει στην διαμόρφωση μιας καλύτερης κοινωνίας που δεν θα πνίγεται στο μεθύσι, στον λαϊκισμό, στην άρνηση και στην ευτέλεια.

Κλείνουν, λοιπόν, ραντεβού στην κάλπη, αλλά αυτός την… στήνει.
Δεν τα κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί. Ο δρόμος από τον τυχοδιώκτη, ρέμπελο μέχρι τον πολίτη ήταν φαίνεται πολύ μακρύς και αυτός δεν μπόρεσε να διανύσει μέσα σε τόσο λίγο χρόνο αυτή την μεγάλη απόσταση.

Η μικρή δεν το αντέχει και επιχειρεί να τον υποκαταστήσει: να ψηφίσει –παράνομα- αντί για αυτόν. Αποτυγχάνει…Όπως αποτυγχάνουν και τα αποτελέσματα να αναδείξουν κυβερνήτη.

Τώρα αρχίζει το δράμα, καθώς όλα θα κριθούν από την εκλογική στάση του πατέρα, ο οποίος αμελώντας να πράξει το «καθήκον» του έγινε αιτία να μην αναδειχθεί κυβέρνηση, για μια και μοναδική ψήφο.

Ξαφνικά ο (εμφανιζόμενος) άσωτος και αδιάφορος για την πολιτική μεταβάλλεται σε πρόσωπο της ημέρας. Ολόκληρη η πολιτική ζωή περιστρέφεται γύρω από το…χαμένο κορμί του.
Στην δική του στάση στηρίζει την ελπίδα του ο πολιτικός κόσμος, οι πολίτες και η κόρη του. Τι θα κάνει τελικά ο άτιμος; Πως θα το χειριστεί; Προς τα πού θα ρίξει το βάρος (ψήφο) του; Θα συμπεριφερθεί επιτέλους υπεύθυνα;

Η συνέχεια στις… επόμενες κάλπες, μετά το μικρό διάλλειμα της πολιτικής για τις σχετικές «δυσφημήσεις»!

ΥΓ. Η κόρη του, πάντως, έκανε ότι μπορούσε. Εξάντλησε όλες τις δυνατότητες που έδινε το σύστημα και αυτές που άντλησε από την συνείδησή της.