Η παγίδα του Δεκαπενταύγουστου

Του Αγίου

Aπό τούτο το blog είχατε την ευκαιρία να ενημερωθείτε πρώτοι, υπεύθυνα και με ακρίβεια για τις εξελίξεις στο «σκοπιανό».

Σε πολλούς δεν άρεσε η αλήθεια και ενοχλήθηκαν από την πραγματικότητα όταν, πολύ πριν από όλα τα Μέσα στο κόσμο, αποκαλύψαμε τη συζήτηση για το «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)», ή για την «έμπνευση» της αμερικανικής πλευράς να υποστηρίξει το «Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Αρκετοί ήταν αυτοί που εκδήλωσαν την αγανάκτηση τους εναντίον του συντάκτη αυτών των γραμμών και τον χαρακτήρισαν «δούρειο ίππο των Αμερικανών, του Σόρος» και δεν ξέρω εγώ ακόμη ποιού άλλου.

Οι ανόητοι αυτοί δεν κατάλαβαν ή έκαναν πώς δεν αντιλαμβάνονται σε ποιους τελικά προσέφερε η υπεύθυνη ενημέρωση από την πένα μας και ποιές μεθοδεύσεις σημείωσε. Οι ίδιοι και κάμποσοι ακόμη δεν θέλησαν να κατανοήσουν τα επιχειρήματά μας, εναντίον της αδιέξοδης και επικίνδυνης για τα ελληνικά συμφέροντα, φαρσοκωμωδίας του «Βέτο». Είχαμε επισημάνει, τότε, ότι μόνον εάν η ΠΓΔΜ προσκαλείτο στο ΝΑΤΟ με ρητή, βραχυπρόθεσμη δέσμευση να αλλάξει το συνταγματικό όνομα της στο πλαίσιο συγκεκριμένων αρχών, θα έβγαινε κερδισμένη η Ελλάδα, καθώς η πίεση των Δυτικών θα ασκείτο προς την δική τους πλευρά.

Με τον θορυβώδη, λαϊκιστικό και παράλληλα αμφίσημο τρόπο που προσέγγισε την υπόθεση η κυβέρνηση-Καραμανλή, πλέον οι πιέσεις κατευθύνονται προς την ελληνική πλευρά. Μάλιστα, το πρόβλημα έχει λάβει ασφυκτική μορφή για τη κυβέρνηση - και ας κάνει την «άνετη» - εξαιτίας τον συνεπειών που προκαλεί στο διεθνές σύστημα και ιδιαίτερα στην ευρύτερη, γεωπολιτικά, περιοχή μας η πολιτική ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Η Ν.Οσετία πήρε, ήδη, σειρά.

Οι νέες επαφές για το «όνομα» που θα γίνουν στον ΟΗΕ, εσπευσμένα, τον Δεκαπενταύγουστο ξεφεύγουν, για άλλη μια φορά, από το διακηρυγμένο πλαίσιο διαπραγμάτευσης Καραμανλή-Μπακογιάννη.

«Θέμα συζήτησης είναι μόνο το όνομα και το εύρος χρήσης του», δηλώνει η υπουργός των εξωτερικών, αποκαλύπτοντας, με τη γνωστή μέθοδο της διολίσθησης-Καραμανλή, ότι το «erga omnes» (για όλες τις χρήσεις) του πρωθυπουργού στη Βουλή, ήταν άλλη μια «φούσκα».

Αυτή την ώρα η προσπάθεια των γειτόνων και των συμμάχων τους στην υπόθεση επικεντρώνεται στην αντικατάσταση του FYROM – αυτής της παραδοξότητας, δηλαδή – με ένα άλλο, κοινά συμφωνημένο με την Ελλάδα, όνομα.

Αυτό ακριβώς το «νέο όνομα», σύμφωνα με την πολιτική στην οποία σύρεται σε αυτή τη φάση των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση, θα αντικαταστήσει το FYROM εκεί που αυτό απαντάται σήμερα. Μια τέτοια συμφωνία, πράγματι, μπορεί να διασφαλισθεί μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά μέχρι εκεί.

Η κοινή αυτή συμφωνία, για να αντικαταστήσει την υπάρχουσα ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», απαιτεί αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος, γεγονός το οποίο παραπέμπει σε δημοψήφισμα στη χώρα με γνωστή την πιθανή κατάληξη.

Παραμένοντας όμως, ως συνταγματική ονομασία το «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ουδείς μπορεί να υποχρεώσει τις μεμονωμένες χώρες που ήδη έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ, ως Μακεδονία, να μεταβάλουν στάση και να την αποκαλέσουν κάπως αλλιώς. Το πρόβλημα λοιπόν, θα καταστεί οξύτερο και πλέον ενοχλητικό όχι μόνον για την εξωτερική μας πολιτική, αλλά και σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής σκηνής.

Είναι πρόδηλο, μάλιστα, ότι η ΝΔ δεν μπορεί από μόνη της να διαχειριστεί μια τέτοια εξέλιξη και ότι ο Καραμανλής δεν πρόκειται να επωμιστεί, προσωπικά, τέτοια ευθύνη. Έτσι πάει, σεμνά και ταπεινά σε νέες εκλογές.

Η ένταξη του «εύρους της χρήσης» του νέου ονόματος της ΠΓΔΜ στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων υπό τον ΟΗΕ, ήταν δυστυχώς μια ακόμη εκτίμηση την οποία είχαμε κάνει ευθύς εξαρχής και επί της οποίας είχαμε επιχειρηματολογήσει, εξηγώντας ότι έτσι διασκεδάζεται η «λύση» και διαιωνίζεται η διένεξη. Γεγονός που την δική μας χώρα δεν την συμφέρει, αντίθετα ενισχύει την πολιτική οντότητα και σημασία της γείτονος σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.