Ένα μύθο θα σας πω…

Του Αγίου

Μια φορά και έναν καιρό, στο όμορφο λιβάδι, όπου βοσκούσανε τα γαλανόλευκα πρόβατα, έπεσε μια τρομερή ξηρασία. Όσο και αν έβρεχε, όσο και αν βρόνταγε, το νερό του ουρανού δεν έμενε στη γη. Λες και ένας αόρατος αγωγός το ρούφαγε και δεν άφηνε σταγόνα στο ταλαιπωρημένο και ρυτιδιασμένο από τις ακτίνες του ήλιου έδαφος.

Τα πρόβατα σε εκείνον τον όμορφο κατά τα άλλα τόπο, που περιβρέχεται από την ωραιότερη θάλασσα στον κόσμο, άρχισαν να ανησυχούν, να αδυνατίζουν, να ψάχνουν απεγνωσμένα λίγη σκιά σε κάποιο δημόσιο στέγαστρο, λίγο χορτάρι, έστω με υψηλό επιτόκιο και λίγο νερό στα αυλάκια της δικομματικής στέρνας.

Μάταια, όμως, πάσχιζαν να περισωθούν. Αυτή η άκρως ιδιόμορφη ξηρασία που ενέκυψε και μάλιστα την εποχή που «έβρεχε καρέκλες», θορύβησε όλα τα στρώματα των προβάτων. Ακόμα και τα κριάρια παλάβωσαν και έχασαν τον προσανατολισμό τους προς το άλλο φύλο. Ολοένα και περισσότερο έχαναν το κέφι τους και τον προορισμό τους στη ζωή του κοπαδιού – μόνον τα κέρατα τους μεγάλωναν, τίποτε άλλο!

Μέσα σε αυτόν τον πανικό και τη διάχυτη απογοήτευση, έσκασαν μύτη οι τρείς λύκοι με τα λυκοπουλάκια τους και κάτι τσακάλια…Τα πρόβατα στράφηκαν προς το μέρος τους. Πάντα στα δύσκολα οι λύκοι προσέφεραν άποψη για λύση.

Δίχως τα πρόβατα ο κίνδυνος για την ίδια την ύπαρξη των λύκων και των υπόλοιπων αρπαχτικών θα ήταν μεγάλος. Τα πρόβατα το ήξεραν και το συζητούσαν μεταξύ τους, αλλά οι λύκοι δεν επρόκειτο να το ομολογήσουν ποτέ. Το παίζανε ανεξάρτητοι και μάγκες. «Άμα δεν γουστάρετε το νταβατζηλίκι μας, τα μαζεύουμε και…φεύγετε, τους είπαν σε κάποια στιγμή εξομολόγησης».

Τα πρόβατα ταράχθηκαν. Πως θα ζούσαν δίχως προστάτες;
Τι τηλεόραση θα βλέπανε; Τι ποδόσφαιρο; Τι διασκέδαση και ψυχαγωγία θα είχαν;
Άσε που θα χάνονταν και 10. 999 θέσεις βοσκής στα κοσμικότερα λιβάδια!

Όχι, τα πρόβατα δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν ποτέ την εξουσία του λύκου-νταβά στο κοπάδι. Είναι, πώς να το πούμε, σαν να αμφισβητούν τη τάξη του κόσμου αυτού! Γίνεται; Δεν γίνεται. Θέλετε να μεταβληθεί ο χαρακτήρας των προβάτων ή να αλλάξουμε εμείς παραμύθι και να περάσουμε, στο γνωστό, παλιό και ανεπίκαιρο, σε αυτό με τον τσοπάνο;

Η τάξη των πραγμάτων στο λιβάδι είναι αυτή και δεν υπάρχει άλλη, που θα έλεγε και ο Michel. Όχι ο Υπουργός, ο άλλος, ο Foucault!

Αφού, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα. Ας κάνουν τα πρόβατα την πάπια και ας ακούσουν σεμνά και ταπεινά τις εντολές των λύκων, οι οποίοι, όπως θα γνωρίζετε από την ζωολογία της καθημερινής ζωής, δεν τα λένε οι ίδιοι, αλλά οι αντ΄ αυτών: τα τσακάλια , ντε, με τις ηλεκτρονικές ντουντούκες.

Η οδηγία λοιπόν που μεταδίδουν οι τσάκαλοι είναι σαφής:
«Στη ξηρασία το κοπάδι δείχνει τις αρετές του. Πάψτε να βελάζετε και να σπαταλάτε δυνάμεις και οργανωθείτε σε έναν Μεγάλο Συνασπισμό. Διότι, διά της ενώσεως της δικής σας προκύπτει η δική μας ισχύς» - παραλίγο να τους ξεφύγει και να πουν, αλλά τους έσωσε το τραίνο του ΝΑΤΟ που πέρναγε με μεγάλο θόρυβο από την περιοχή πηγαίνοντας για Καύκασο και σκέπασε τους αγαθιάρηδες εκπροσώπους της φωνής του Κυρίου τους.

Τέλος πάντων τα πρόβατα, έστω και έτσι, το πήραν το μήνυμα της Siemens.

Για την αντιμετώπιση του επερχόμενου λοιμού και λιμού, δεν χρειάζονται λυγμοί και τα τοιαύτα, ούτε ασφαλώς πολιτικές αναζητήσεις μέσω του Ερυθρού Σταυρού, αρκεί να γίνει σεβαστή η βούληση των λύκων που φιλάνε τα πρόβατα:

«Μεγάλος Συνασπισμός για μια μεγάλη προσευχή στον ύψιστο να βγάλει το νερό από το αυλάκι και να αφήσει τη βροχή να ποτίσει όλο το λιβάδι, "πάνω και κάτω από το αυλάκι"».

Τώρα τα πρόβατα γνωρίζουν που το πάει ο νταβάς και ο μύθος μας αποκαλύπτει το παραμύθι – τα παραμύθια είναι το ορθότερο – που θα ακούσετε και θα διαβάσετε τις επόμενες μέρες. Καλή τηλεθέαση!