Οι γνωστοί άγνωστοι

Του Αγίου

Δεν είναι δυνατόν να ασκεί κανείς κριτική στο πολιτικό σύστημα, παραγνωρίζοντας τη συμβολή των διαμορφωτών γνώμης στην αποκρυστάλλωση του συγκεκριμένου συστήματος κυριαρχίας. Πόσο μάλλον που στην Ελλάδα οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των βασικών διαύλων ενημέρωσης και ψυχαγωγίας είναι είτε συνεταίροι του κράτους, είτε προμηθευτές του, είτε εργολάβοι του, είτε μυστήριοι τύποι που αποφάσισαν να παρατήσουν την επικερδή επιχείρησή τους και να εμπλακούν στην περιπέτεια των ΜΜΕ - με ιδιαίτερη ασφαλώς κλίση προς την τηλεόραση – εμφανίζοντας σωρευτικά, αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα ή μικρά κέρδη σε σχέση με την εμφανιζόμενη επένδυσή τους!

Βεβαίως, υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις ιδιοκτητών καναλιών και «συναφών επιχειρήσεων» που από μακριά μυρίζουν «άχυρο»: Η πιάτσα τους γνώρισε ως έμπιστους υπαλλήλους των πρώτων καναλαρχών, όμως με τον καιρό ή ακόμη και αιφνιδίως, σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, μετεξελίχθησαν σε μεγαλομετόχους άλλων, μικρότερων καναλιών αποσκοπώντας στο να «κλείσουν» την τηλεοπτική αγορά.

Όλοι οι παραπάνω δραστηριοποιούνταν ήδη στον Τύπο ή τον ανακάλυψαν αργότερα για να στηρίξουν εμφανώς επικοινωνιακά και εμπορικά και αφανώς πολιτικά τις τηλεοπτικές τους επιχειρήσεις.

Τα ιδιωτικά κανάλια, λοιπόν, για τους αφελείς, μοιάζουν σαν ένα ακριβό χόμπι ορισμένων ιδιόμορφων πλουσίων, που δεν είχαν πού αλλού να πετάξουν τα λεφτά τους για να κάνουν την τρέλα τους και κατέληξαν στην ζημιογόνα τηλεόραση, μπλέκοντας παράλληλα στις παραγωγές, στον Τύπο, στις εκδόσεις και σε καμιά ντουζίνα ακόμη μπίζνες στο χώρο του πολιτισμού.

Η πολιτεία, δια των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αφού για πολλά χρόνια έκανε το κορόιδο, παραβιάζοντας την λαϊκή εντολή και αφήνοντας τον ευαίσθητο αυτό χώρο, για τον πολιτισμό, την ενημέρωση και τη δημοκρατία, αρρύθμιστο, ώστε να εξυπηρετηθούν οι συγκεκριμένοι «επιχειρηματίες», προβάλλοντας ουσιαστικά χρησικτησία στον καταπατημένο δημόσιο χώρο των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων , αποφάσισε να δώσει οριστική «λύση», επί των ημερών Καραμανλή.

Από εδώ και πέρα σταματά το δράμα και αρχίζει η φαρσοκωμωδία: Αντί η πολιτεία να απαγορεύσει στις οικογένειες των εργολάβων και των πάσης φύσεως προμηθευτών του δημοσίου να αποκτήσουν τον έλεγχο τηλεοπτικών καναλιών, επιχείρησε το αντίστροφο (οι μέτοχοι των τηλεοπτικών διαύλων να μην μπορούν να συνάψουν συμβάσεις έργου με το δημόσιο) το οποίο ήταν φυσικά παράνομο και δεν ήταν δυνατόν να γίνει ανεχτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η Κυβέρνηση Σημίτη έστησε το κόλπο και το εκτέλεσε η κυβέρνηση Καραμανλή, δίχως να βρεθεί κανείς πολιτικός χώρος να εξηγήσει νομικά και πολιτικά την κομπίνα - δίχως να αγωνιστεί για το δημόσιο συμφέρον.

Αυτή είναι μία όψη της διαπλεκόμενης πραγματικότητας, δυστυχώς υπάρχουν και άλλες που σχετίζονται με τον κοινό τόπο συμφερόντων που συνθέτουν οι εν λόγω «επιχειρηματίες» με τον δικομματισμό.
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το μεσόστρωμα τηλεοπτικών στελεχών που προέκυψε από την ώσμωση νταβάδων – κατά Καραμανλή- με ηγετικές φυσιογνωμίες του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, αλλά και κάποιων «εμβόλιμων» από το χώρο της αριστεράς.

Όλα αυτά λίγο-πολύ τα ξέρετε, αυτό, όμως, που οι περισσότεροι παραγνωρίζουν συναρτάται με την κοινωνική λειτουργία των ίδιων των νταβάδων σε αυτό το πλαίσιο διαπλοκής και πατρωνίας.

Οι κύριοι αυτοί εμφανίζονται υπεράνω της τηλεοπτικής ιδιοκτησίας τους, δήθεν αμέτοχοι και ανεύθυνοι για το συνολικό προϊόν που παράγουν δια των διαύλων τους και διαχέουν στην κοινωνία. Τούτοι, δεν ξέρουν τίποτε για το έγκλημα της υποκουλτούρας που διαπράττουν υπάλληλοί τους, ούτε ασφαλώς για την ψυχωτική «ενημέρωση» - ψυχαγωγική-ενημέρωση, την λένε μερικοί - που προσφέρουν οι επιχειρήσεις τους! Αυτοί, απλώς προεδρεύουν και μάχονται για το καλύτερο, αλλά έχουν μπλέξει με κάτι παλιόπαιδα που γουστάρουν μονοθεματικά δελτία, ή τσοντοδελτία, ή την ανακύκλωση λούμπεν πολιτικών στοιχείων, ή την αποθέωση της κατινιάς, της πολιτισμικής ευτέλειας και του κιτς, και βρίσκονται σε αδιέξοδο!

Αυτοί οι «καλλιεργημένοι» άνθρωποι που ελέγχουν τα κανάλια μας και οι οποίοι ρέπουν προς την καλλιτεχνία και την κοινωνική προσφορά με έφεση προς τις αγαθοεργίες και τον αθλητισμό, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι σκότος αναπαράγουν στα «αυθαίρετά» τους! Άλλωστε, τι δουλειά έχουν αυτοί στην παραγωγή των τηλεοπτικών προϊόντων; Ετούτοι εμφανίζονται ως ευεργέτες ακόμη και σε αυτό το τομέα!

Οι άνθρωποι μας προσέφεραν κανάλια για να εκπολιτιζόμαστε και να αποκτούμε συνείδηση του κόσμου και εμείς τα βεβηλώσαμε με την βαρβαρότητα που διακρίνει την κοινωνία. Τους επιβάλλαμε – μέσω της αγοράς – να καταντήσουν φάρσα την ενημέρωση και χυδαίο μπάχαλο την ψυχαγωγία, τι φταίνε αυτοί;
Αυτή η τηλεόραση μας αξίζει, αυτήν μας προσφέρουν, με θυσίες και από το υστέρημά τους!

Δηλαδή, δεν φτάνει πως μας εκμαυλίζουν μαζικά, δεν αρκεί που μας τραβάνε στο πολιτισμικό υπόγειο του κόσμου, μας «χρεώνουν» επιπροσθέτως και την ευθύνη για αυτό που διαπράττουν οι ίδιοι.

Μα ποιοι είναι, επιτελούς, αυτοί; Είναι οι γνωστοί-άγνωστοι που βρίσκονται πίσω από κάθε αρνητικό και μπροστά από οτιδήποτε κοινωνικά ελκυστικό.
Είναι το καθεστώς που στηρίζει τον δικομματισμό, που συνθέτει υπουργικά συμβούλια - με πρωθυπουργική συναίνεση ασφαλώς – που καθοδηγεί το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και ρεγουλάρει τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Είναι τα αφεντικά του πολιτικού συστήματος και οι πάτρωνες της κάθε κυβερνητικής ηγεσίας, είναι το κλαμπ των γνωστών-αγνώστων που ρυθμίζει την στελέχωση των εξουσιών και παρεμβαίνει για την χειραγώγηση της κοινωνίας των πολιτών.

Όλα από τα χέρια τους περνούν, σήμερα, δίχως, παρόλα αυτά να μπορείς να διακρίνεις με σαφήνεια το πρόσωπό τους. Βλέπεις το περίγραμμά του, αλλά σου ξεφεύγει η ταυτοποίηση. Είναι βλέπετε μακριά η «κουκούλα» που φορούν και …κατάμαυρη!