Δικομματική Επιταγή

Του Αγίου

Απεγνωσμένο ρετουσάρισμα της φθαρμένης εικόνας του δικομματισμού επιχειρούν τα γνωστά κέντρα των νταβάδων, μέσω της προώθησης της ιδέας για την χάραξη κοινής εξωτερικής πολιτικής, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η πρωτοβουλία αυτή εμφανίζεται εμφορούμενη από αγνά πατριωτικά συναισθήματα και μασίφ λογική: η περίοδος αυτή, κατά την οποία η Ελλάδα αναζητεί το ιδιαίτερο στίγμα της στον κόσμο, που αλλάζει γοργά, είναι η πλέον κατάλληλη για «συνεύρεση» των δύο μεγάλων κομμάτων σε έναν κοινό τόπο αντιμετώπισης των ανοιχτών εθνικών, λεγόμενων, ζητημάτων μας.

Βέβαια, αν οι εμπνευστές του σχεδίου που τιτλοφορείται «Εθνική Επιταγή» (μην πάει το μυαλό σας στις μοναδικές εθνικές επιταγές που έχουν μέχρι τώρα εξαργυρωθεί από τα δύο κόμματα : επιταγές Siemens) ήθελαν να είναι στοιχειωδώς ακόλουθοι με το «πνεύμα» τους θα αναφέρονταν στην επιχείρηση μηδενισμού του πολιτικού κόστους, από την διαχείριση των εκκρεμών διενέξεων της Ελλάδας με όμορες χώρες.

Αν μάλιστα τολμούσαν να γίνουν και ειλικρινείς θα έλεγαν, ότι ο Μεγάλος Συνασπισμός μπορεί πιο εύκολα να νομιμοποιηθεί και να πατροναριστεί φυσικά, στον βαθμό που υπάρξει κλίμα συναίνεσης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Το σύνθημά τους θα μπορούσε να είναι: «η ανάγκη μας φέρνει πιο κοντά».

Οι έλληνες θα νόμιζαν ότι τους φέρνει κοντύτερα η εθνική ανάγκη και αυτοί θα συνέχιζαν να κάνουν την διαπλεκόμενη «δουλειά» τους, υπακούοντας στην ανάγκη προσωπικής και κομματικής επιβίωσης στο πελατειακό σύστημα που υπηρετούν.

Έτσι, όμορφα και απλά και κυρίως πατριωτικά η υπαρξιακή ανάγκη του δικομματισμού μετατρέπεται ιδεαλιστικά σε «Εθνική Επιταγή»!

Καλά δεν ντρέπεστε πονηρούληδες, πόσα χρόνια ακόμη νομίζετε ότι είμαστε διατεθειμένοι να εξοφλούμε αυτή την επιταγή! Δώσαμε…πληρώσαμε και τους τόκους, εξοφλήσαμε, τελειώσαμε!

Λίγο σοβαρότερα τώρα. Την ανάγκη ύπαρξης αξιόπιστα διαρθρωμένης στρατηγικής στα εξωτερικά θέματα έχουμε κατ’ επανάληψη αναδείξει σε αυτό το blog.

Επανειλημμένως επισημάναμε ότι η χώρα δεν διαθέτει εξωτερική πολιτική, την οποία, μάλιστα, διαρκώς συγχέει με τις διεθνείς σχέσεις.

Όλα αυτά όμως δεν αίρονται μέσω της συναίνεσης στο πλαίσιο του δικομματισμού.

Άριστα θα μπορούσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να συμφωνήσουν σε επιμέρους χειρισμούς, ώστε να ελαττώσουν το κομματικό τους κόστος, σε επώδυνους για τα εθνικά ζητήματα συμβιβασμούς, ενώ θα απουσίαζε οποιαδήποτε καλά επεξεργασμένη στρατηγική στην εξωτερική πολιτική.

Αν μάλιστα εξετάσετε αυτή την υπόθεση ιστορικά, από την μεταπολίτευση και δώθε, θα διαπιστώσετε με θλίψη ότι υπήρξαν περίοδοι συμφωνίας σε τακτικές αντιμετώπισης κρίσεων με γειτονικές χώρες, οι οποίες μόνον τα εθνικά συμφέροντα δεν εξυπηρέτησαν. Ας μην μπω καλύτερα σε λεπτομέρειες και πληγώσω κόσμο! Τα ξέρετε όλοι.

Συμφωνούμε, απολύτως, ότι το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι ο μικροκομματισμός ζημιώνει την συλλογική προσπάθεια ικανοποίησης των κρατικών συμφερόντων της χώρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταλήξουν σε κοινούς χειρισμούς, σε εκκρεμή ζητήματα διενέξεων με τους γείτονες, θα γεννιόταν αυτόματα και εξωτερική πολιτική με στρατηγικό σχέδιο και στόχους.

Η οικοδόμηση εξωτερικής πολιτικής απαιτεί μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση και καταλήγει να χρεώνει αυτούς που απομακρύνονται από αυτήν και όχι να κοστολογεί εκείνους που την ακολουθούν.

Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, αναλύστε την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και αν σας ενοχλεί αυτό, ρίξτε μια ματιά πως ενισχύεται η εθνική ταυτότητα μέσω της αντίστοιχης πολιτικής στις Σκανδιναβικές Χώρες.

Είναι επόμενο, όμως, να τα «θαλασσώνετε», αφού για άλλη μια φορά επιχειρείτε να πλαστογραφήσετε «επιταγές». Άλλο «Εθνική Επιταγή» και άλλο «Δικομματική Επιταγή». Κακό πράγμα η υποκρισία και χειρότερο η χυδαιότητα στην πολιτική…δεν νομίζετε φίλτατοι, ιδεαλιστές της διαπλοκής;