Του Αγίου
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, και ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την αέναη προστριβή στελεχών και δελφίνων στο κόμμα.
Μεταξύ μας, είναι κουραστικό, αν όχι ψυχοβόρο πλέον, να παρακολουθείς τα σποραδικά πυρά που ανταλλάσσουν πολιτικοί ενός χώρου που δεν κατάλαβαν ότι με τη στάση τους και τον πολιτικό πολιτισμό τους μετέτρεψαν την πολιτική σε «απολιτικό πελατειασμό». Είναι ώρες-ώρες, μάλιστα, ιδιαίτερα βασανιστικό και άχαρο να ασκείς κριτική σε συμπολίτες μας πολιτικούς, που δεν κατόρθωσαν να εννοήσουν αυτά τα ωραία περί κοινωνικού κράτους δικαίου, που κατά καιρούς διατείνονται και με στόμφο απαγγέλουν!
Η διγλωσσία και η διπλοπροσωπία, ενδεχομένως, ταιριάζουν στο κυβερνητισμό, αλλά αντιφάσκουν στην εικόνα ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, πώς να το κάνουμε!
Πάνω σε αυτήν ακριβώς την αντίφαση κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ – αντιπολιτευτικού ΠΑΣΟΚ , άλλωστε, στηρίζει την προπαγάνδα της, η ΝΔ και επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα από την πολιτικά εκχυδαϊσμένη της παρουσία.
Το ότι ο Καραμανλής και αυτοί που τον προωθούν πέτυχαν να δομήσουν στο πρόσωπο του καταρχήν την εικόνα ενός «καλού» ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια, η παράσταση ξεθώριασε και δίνει την εντύπωση ενός «κακού» ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο ότι δεν οφείλεται στην αντιπολιτευτική παρουσία του Κινήματος!
Ο Καραμανλής δεν τόλμησε, δεν μπόρεσε ή δεν ήταν στις προδιαγραφές του, τέλος πάντων, να επαναδομήσει τη συντηρητική παράταξη, το ίδιο όμως αντίστοιχα έπαθε και το ΠΑΣΟΚ, αδυνατώντας να εκσυγχρονιστεί στις μέρες της αντιπολίτευσης.
Έτσι, οι περισσότεροι διαμορφωτές της κοινής γνώμης κατέληξαν να αναπαράγουν, ως μέτρο, μια εξιδανικευμένη εικόνα του διαχρονικού ΠΑΣΟΚ και να τη συγκρίνουν με την ΝΔ και το σημερινό ΠΑΣΟΚ, για να επιχειρηματολογήσουν ως προς την πολιτική εξέλιξη.
Δεν λέω, πλάκα έχει το εγχείρημα, αλλά είναι πολιτικά εντελώς αντιπαραγωγικό, αν όχι φαιδρό και καιροσκοπικό. Η πλάκα, μάλιστα, μετατρέπεται σε φάρσα, στο βαθμό που επηρεάζεται η ηγεσία του κόμματος από αυτήν και την εκλαμβάνει ως πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε μια μορφή προσέγγισης… στις ρίζες (επιστροφή στις ρίζες του κινήματος).
«Ιδανικό» ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε ποτέ, όπως επίσης δεν ανέτειλε ποτέ από τους κόλπους του ένα κίνημα εμφορούμενο από ιδεολογία, παρά τις κατά καιρούς μεμονωμένες απόπειρες διαφόρων «αιθεροβαμόνων» στελεχών του.
Το ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε, φυσιολογικά, μέσα στο προϋπάρχον σύστημα της πατρωνίας, το οποίο μετέτρεψε σε φορέα της δικής του κομματικής ανάπτυξης. Εκεί, εντοπίζονται και οι ρίζες του, οι οποίες βρίσκονται πλέον σε κοινό έδαφος με εκείνες της ΝΔ. Κάπως έτσι, οι ρίζες του δικομματισμού μπερδεύονται αναμεταξύ τους και προκαλούν σύγχυση στους «κηπουρούς», που (δια)κοσμούν τα παράθυρα της TV και τις στήλες των ταμπλόιντ.
Η «ρευματοπάθεια» που προξένησε αναταραχή στα μέλη του ΠΑΣΟΚ και παρέλυσε για λίγο τα άνω άκρα του κόμματος φαίνεται να είναι περαστική, καθώς δεν είχε πολιτική ουσία, αλλά το νόσημα του κυβερνητισμού και του μεσσιανισμού που ταλαιπωρεί τα προβεβλημένα στελέχη του μοιάζει να είναι αυτοάνοσο.
Η κομματική φαγούρα συνεχίζεται με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία. Κάθε δελφίνος που σέβεται τον εαυτό του, θεωρεί υποχρέωση του «να τα χώσει» στο Γιώργο και αφού βεβαιώσει ότι αγωνίζεται για την ενότητα της παράταξης, να εκφράσει την ανησυχία του για την πορεία του κόμματος υπό την ηγεσία του.
Σε φάση ανησυχίας, πληροφορούμαι, από το «Έθνος», ότι βρίσκεται και ο Κ. Σημίτης, ο οποίος φέρεται στο ρεπορτάζ του Γιάννη Αντύπα να «μην θέλει να εμπλακεί στα εσωκομματικά και δεν επιθυμεί το όνομά του να εμπλέκεται στις φιλοδοξίες των δελφίνων ή στη συνωμοσιολογία των συνεργατών του Γ. Παπανδρέου που αναζητούν άλλοθι σε σχέδια υπονόμευσης. Η μόνη περίπτωση να εμπλακεί στα κομματικά πράγματα θα είναι να δημιουργηθεί μείζονα κρίση και να απαιτηθεί η παρέμβασή του για να διασωθεί η ενότητα της παράταξης»!
Αντιλαμβάνεστε, φίλοι του blog, που πάει η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ. Σωσμό δεν έχει το κόμμα, αλλά πρόθυμο σωτήρα διαθέτει. Να, καληώρα όπως τον θείο Καραμανλή: «με καλέσατε και ήρθα»! Έτσι εμφανίζουν κάποιοι τον Σημίτη, δίχως να ξέρω αν ο άνθρωπος επιδιώκει να παίξει πράγματι το ρόλο αυτό ή στην προσπάθεια των νταβάδων να αποσταθεροποιήσουν τον Γιώργο ρίχνουν και καμιά πονηρή κλωτσιά από τα πλάγια.
Όπως και να έχει το πράγμα, ένα είναι βέβαιο: ο Γιώργος ηγείται του ΠΑΣΟΚ υπό προθεσμία, η οποία έχει χρονικό ορίζοντα την επόμενη κρίση στο κόμμα.
Ποίος φταίει για όλα αυτά; Τα είπαμε: η γενικότερη πολιτική κουλτούρα που διέπει την ύπαρξη αυτού του κόμματος και η αδυναμία του να έρθει σε ρήξη με τον διαπλεκόμενο και κυβερνητικό εαυτό του.
Αν ρωτάτε σε πιο βαθμό, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχει ευθύνες για αυτή τη κατάσταση, οφείλω να είμαι ειλικρινής: τεράστιες, αλλά και διαφορετικά να το χειριζότανε πάλι η ενότητα θα διασαλευόταν μετά τα αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα και τη διαφαινόμενη αδυναμία του να κορέσει τη κυβερνητική δίψα στελεχών και μελών του κόμματός του. Άσε που η Siemens έπαψε να ενώνει συντρόφους, αλλά μάλλον τους χωρίζει!
Για αυτό σου λέω, άστα…αν το ΠΑΣΟΚ δεν διαλυθεί και μετατραπεί από «συνασπισμός διαπλεκομένων» σε κόμμα σοσιαλδημοκρατικών αρχών, πρόθυμο να συμπράξει με την ευρύτερη αριστερά, την οικολογία και προοδευτικούς πολίτες σε ένα πρόγραμμα εκδημοκρατισμού, κάθαρσης, αξιοκρατίας και σχεδιασμένης αναδιανομής του πλούτου, δεν πρόκειται να ξαναβρεί την ενότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου