Οι αδικημένοι

Του Αγίου

Σε υπερδιέγερση βρίσκεται το συλλογικό υποσυνείδητο της περίφημης και υπερήφανης ελληνικής κοινής γνώμης, αυτή τη στιγμή, από ότι είμαι σε θέση να διαπιστώσω, διαβάζοντας το σώμα των ελληνικών εφημερίδων ( σκέψου να παρακολουθούσα τηλεόραση ή ενημερωτικό ραδιόφωνο!)

Αίσθημα πικρίας από τη συμπεριφορά των συμμάχων και των φίλων μας, σχετικά με την απροθυμία τους να κατανοήσουν το «βέτο» μας, πλημμυρίζει τις καρδιές από τη μια άκρη της Ελλάδας, ως την άλλη. Οι παλαιότεροι θυμήθηκαν τη φράση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χ. Σαρτζετάκη:
«είμαστε έθνος ανάδελφο», ενώ οι νεότεροι συμφώνησαν με τη διαπίστωση του Γ. Α. Παπανδρέου: «Η Ελλάδα αδικείται». Η γνωστή oriental κουλτούρα βρήκε πάλι αφορμή να εκφραστεί και να μεγαλουργήσει.

Η τίμια, φιλότιμη, συνεργάσιμη και ειρηνική Ελλάς, στην οποία ολόκληρος ο κόσμος χρωστά, αν όχι την ύπαρξη του, τουλάχιστον τον πολιτισμό του, βρίσκεται απέναντι στην παγερή αδιαφορία της Δύσης, ως προς τη διένεξη της με ένα κρατίδιο δίχως καν επίσημα αναγνωρισμένο, μόνιμο όνομα, επί 17 ολόκληρα έτη.

Αντί να συμμεριστούν τις δίκαιες, ιστορικά επιβεβαιωμένες, και ευλογημένες απόψεις μας και να βαπτίσουν επιτέλους το κρατάκι αυτό όπως του πρέπει, μας λένε να βάλουμε το βέτο στον…καταψύκτη. Είναι δυνατόν μετά από αυτά να μην αισθάνεται η χώρα αδικημένη;

Είναι κακός αυτός ο κόσμος, τελικά και αχάριστος. Τόσα έχει προσφέρει η Ελλάδα τους συμμάχους της, τόσο αίμα έχει χύσει για την πάρτη τους και αυτοί οι αχάριστοι (της) γυρίζουν την πλάτη σαν να είναι μια τιποτένια ύπαρξη.

Άσε που οι περισσότεροι μας βάζουν στην ίδια θέση στη καρδιά τους με τους «αποπάνω», οι οποίοι με απερίγραπτο θράσος υιοθέτησαν ( δηλαδή κατέκλεψαν) το δικό μας σύνθημα: «το όνομα μας είναι η ψυχή μας» και επιπλέον το πήραν στα σοβαρά, ενώ εμείς το λέγαμε καμιά δεκαριά χρόνια, έτσι, για πλάκα. Πώς να συνεννοηθείς με αυτούς εκεί πάνω που δεν διαθέτουν ίχνος χιούμορ και διπλωματικότητας, δηλαδή ελαστικότητας!

Άρα, δεν είμαστε μόνο αδικημένοι, είμαστε και παρεξηγημένοι, όπως είμαι βέβαιος ότι θα δηλώσουν αύριο οι εξειδικευμένοι λύτες προβλημάτων που ταλαιπωρούν τις διεθνείς μας σχέσεις.

Γιατί, τι κακό κάναμε; Αφού είμαστε εντελώς προσηλωμένοι στην ειρήνη, στην προσπάθεια για την εμπέδωση της διεθνούς ασφάλειας και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, γιατί δεν μας κατανοούν;

Αφού είμαστε το πρώτο και το καλύτερο ακροατήριο στα φόρουμ, όπου αναπτύσσονται μοντέρνες κοινοτυπίες, όπως: η καλλιέργεια φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών, η ανάγκη προώθησης μιας αξιόπιστης πολιτικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η προώθηση ενεργειακών δικτύων και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί δεν πιάνουν την ηγεσία των «αποπάνω» από το αυτί και να τους δείξουν το δρόμο του έντιμου συμβιβασμού;

Που είναι οι αρχές του Δυτικού Πολιτισμού που τους διδάξαμε; Που είναι το κοινό σύστημα αξιών που μας οδήγησε να υποστηρίξουμε την δίκαιη (!) πολιτική του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ στα Βαλκάνια;

Νάτες, νάτο, δεν τα βλέπετε συμπολίτες συν-αδικημένοι;

Η άδικη συμπεριφορά της Δύσης, είναι ακριβώς η δική μας κρατική συμπεριφορά, είναι ο κοινός τόπος στάσεων και αξιών που αναπτύξαμε ως κράτος, με επιμέλεια και υποκρισία.

Μόνο που έφτασε η στιγμή να σταματήσουμε το μελό και τις φτηνές δικαιολογίες. Η πολιτική δεν υπήρξε ποτέ αγαπησιάρικη, ούτε η εξωτερική πολιτική προσφορά «καλών υπηρεσιών», πάντα υπέρ μας.

Ο εφησυχασμός, ο ωχαδερφισμός και ο ψευτοτσαμπουκάς του βέτο, που τόσο εύκολα εκδηλώνουν οι λαϊκιστές ηγέτες μας, ήρθε μάλλον ο καιρός να εγκαταλειφθούν ως νοοτροπία και τακτική και ας σπάσουν τα μούτρα τους αυτοί που τα υιοθέτησαν, μήπως έτσι συνέλθουν και συνέλθουμε επιτέλους. Μήπως αυτό το σκαμπίλι μας αφυπνίσει. Μήπως σοβαρευτούμε καμιά φορά. Και η τελευταία ελπίς, παραμένει μια ελπίς, όπως θα έλεγε και ο Κάφκα.

Υ. Γ. Σαν αργά δεν έστειλε ο κ. Καραμανλής επιστολές στους ηγέτες των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, με τις θέσεις και τα επιχειρήματα της Ελλάδας για την ονομασία της ΠΓΔΜ;
Θα προλάβουν να τις διαβάσουν, όλοι;