Της ευτυχίας …το κάγκελο

Του Αγίου

Αυτή η έκθεση ιδεών, που συναρτά το χρήμα με την ευτυχία, γράφεται και ξαναγράφεται από εκατομμύρια μαθητές και απασχολεί ακόμη επιστήμονες, που προφανώς δεν έχουν βρει κάτι καλύτερο να κάνουνε!

Το αιώνιο ερώτημα εάν και κατά πόσο το χρήμα φέρνει ευτυχία, ασφαλώς δεν εξετάζει την πιθανότητα η ευτυχία να φέρνει χρήμα ή το εμπόριο της ευτυχίας να φέρνει ακόμη περισσότερο ή το, παρεμφερές, ποιος είναι αυτός που ρυθμίζει τη ζήτηση της ευτυχίας και αν συμπίπτει με αυτόν που κατευθύνει την ζήτηση του χρήματος.

Για να μην σας μπερδεύω, όταν μιλάμε για χρήμα και ευτυχία θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι εννοούμε την έκφραση ποσοτικών μεγεθών σε ποιότητες, εντός της αγοράς, οι οποίες μικρή μόνο σχέση έχουν με την έννοια της ευημερίας.

Άλλο πράγμα ευημερία και άλλο ευτυχία.

Αφού το ξεκαθαρίσαμε, ας δούμε τι λένε για τα αποτελέσματα της έρευνας τους οι καθηγητές Μπέτσι Στίβενσον και Τζάστιν Γούλφερς, του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, οι οποίοι μελέτησαν το επίπεδο ικανοποίησης στη ζωή σε σχέση με το βιοτικό επίπεδο σε 132 χώρες.

«Περισσότερο χρήμα φέρνει μεγαλύτερη ευτυχία».
«Το εισόδημα τελικά μετράει για να είναι κάποιος ευτυχής»
«Όσο αυξάνεται το ΑΕΠ τόσο μεγαλώνει το χαμόγελο στα χείλη των πολιτών».

Βέβαια, τι σημασία έχει για τα ενθουσιώδη ΜΜΕ και μια νεο-γιάπικη οικονομική έρευνα, αν άλλο πράγμα είναι το εισόδημα, άλλο το μέσο εισόδημα και διαφορετικό πράγμα το ΑΕΠ! Όλα τα αλέθει, όμως, ο μύλος του απλοϊκού νεοφιλελευθερισμού.

Το ότι οι κάτοικοι των πλουσιότερων χωρών δηλώνουν πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους σε σχέση με εκείνους των φτωχών, δεν συναρτάται με την αγοραστική δύναμη των πολιτών και των νοικοκυριών, αλλά με πλήθος άλλων πολιτισμικών , κοινωνικών , πολιτικών και μικροοικονομικών παραγόντων, που επί τόσα χρόνια μάθαμε να τους αποκαλούμε συντελεστές της ευημερίας.

Επειδή όμως ο νεοφιλελευθερισμός δεν βολεύεται με την έννοια του κράτους πρόνοιας, είπε να αλλάξει τις έννοιες και να αντικαταστήσει τους δείκτες ευημερίας με αυτούς της ευτυχίας, που και αόριστοι είναι, και πιο τηλεοπτικοί και έχουν και χαμόγελο με κατάλευκα δόντια, σε τελική ανάλυση.

Για να μην ταλαιπωρούμαστε, λοιπόν, άλλο με αυτή την «έκθεση, ας καταλήξουμε ότι η ευτυχία, η ρημάδα, δεν έχει καμία σχέση με το χρήμα, εκτός και αν θεωρήσουμε και μάθουμε τον κόσμο ότι έχει.

Αντίθετα, αυτή σχετίζεται απολύτως με την κοινωνικο-οικονομική οργάνωση μιας κοινωνίας και τη μορφή του πολιτισμού της.

Για παραδείγματα, ανατρέξτε στην εμπειρία σας και στην διαχρονική μελέτη των κοινωνιών στην Ευρώπη από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα.

Πιο πονηροί και επιστημονικά ορθότεροι είναι οι συντάκτες της «International Herald Tribune», οι οποίοι συμπεραίνουν για το ζήτημα : «Ίσως τελικά το χρήμα να αγοράζει την ευτυχία».

Αυτό μάλιστα! Είναι άλλο πράγμα. Αν ορίσεις την ευτυχία ως ικανοποίηση της επιθυμίας, που διαμορφώνεται στην αγορά μέσω των τεχνικών επικοινωνίας και μάρκετινγκ, τότε, πράγματι, το χρήμα μπορεί να αγοράσει δύο οι περισσότερα δράμια ευτυχίας.

Άρα, χθες, αφού επιτέλους καθάρισα και έβγαλα το ξεσκέπαστο του ΄70 για μια βόλτα, θα μπορούσε ο άνθρωπος ( που δεν υπήρχε ) στο βενζινάδικο να με ρωτήσει να… φουλάρω με ευτυχία; Άσε θα του έλεγα σήμερα βολεύομαι με 20 λίτρα ευτυχίας, 98 οκτανίων, λόγω μετατροπής στον κινητήρα.