Άσε Γιώργο!

Του Αγίου

Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να εμφανιστεί και αυτός σε μια γωνιά του κάδρου του «ελληνικού θριάμβου του Βουκουρεστίου» επιδίδεται ο Γ. Α. Παπανδρέου.

Γνωρίζοντας επακριβώς το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και τη μεθόδευση που θα ακολουθείτο, έσπευσε να συναντήσει λίγο πριν τον πρωθυπουργό και να δηλώσει συμπαράσταση και συναίνεση.

Όταν γίνονταν αυτά το μυαλό μας ανέτρεχε στο post που ανεβάσαμε πριν από πολύ καιρό με τίτλο «πιάστε τον Γιώργο», καθώς είχαμε πληροφορηθεί τις συνεννοήσεις της κας Μπακογιάννη με στελέχη του State Department για τον χειρισμό της όλης υπόθεσης, ώστε να διαμορφωθεί συναινετικό κλίμα εντός της χώρας.

Η όλη προσπάθεια της αμερικανικής πλευράς ήταν - όπως και τότε γράφαμε - να μην καταστεί το σκοπιανό στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να μην πέσει η κυβέρνηση εξαιτίας αυτού.

Ένας από τους βασικούς λόγους που έσπευσε να κάνει πρόωρες εκλογές ο Καραμανλής ήταν και αυτός. Γνωρίζοντας τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει προς τους Αμερικανούς και τον κίνδυνο να τον ισοπεδώσει το λαϊκό αίσθημα, που δεν θα δεχόταν δίχως αντίδραση την αναγκαία για την πολιτική του επιβίωση υπαναχώρηση στο ζήτημα της ονομασίας της γείτονος, ξέφυγε δια του πρόωρου εκλογικού…αρραβώνος.

Οι Αμερικανοί, λοιπόν, «έπιασαν» τον Γιώργο και προφανώς συνεννοήθηκαν για τη στάση που θα κρατούσε στο ζήτημα.

Παράλληλα άρχισαν να διαρρέουν ότι τον έχουν στο χέρι με πολύ «υλικό» και να διαβεβαιώνουν ότι έχουν φυλάξει κάτι memo από το NSC, όταν ο Άλεξ Ρόντος «κουβέντιαζε» εκ μέρους του τότε υπουργού εξωτερικών Γ. Παπανδρέου με τον Νταν και τον Ματ, οι οποίοι «συμπωματικά» ήταν αυτοί που ανέλαβαν να κάνουν τον επιδιαιτητή στην παρούσα φάση της διένεξης Αθηνών-Σκοπίων.

Κάποιες κακές γλώσσες λένε μάλιστα πως ο σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου ζήτησε τότε οι Αμερικανοί να κάνουν τη χάρη στον Γιώργο και να καθυστερήσουν να αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, για να μην το φέρει βάρος στην θητεία του στο υπουργείο των εξωτερικών.

Δεν γνωρίζω αν είναι αλήθεια. Το βέβαιο πάντως είναι ότι πράγματι υπήρξε μυστήρια καθυστέρηση, ενώ η απόφαση είχε προ πολλού ληφθεί, έτσι ώστε να επικυρωθεί αργότερα με την ανάληψη καθηκόντων στην Ελλάδα της νέας κυβέρνησης, υπό τον Καραμανλή.

Αυτά δεν τα σημειώνω για να προσάψω κάποια ιδιαίτερη ευθύνη στον Γιώργο. Και εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα. Δεν είναι αμαρτία να νοιάζεται κανείς για την υστεροφημία του. Όμως, με αυτά και με τα άλλα κάποιοι σε έχουν στο χέρι ή ενεργούν σαν να σε έχουν στο χέρι.

Προφανώς, η συνεννόηση στο τρίγωνο Αμερικανική διοίκηση- Καραμανλής –Παπανδρέου έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο από το ζήτημα της διαχείρισης του «σκοπιανού». Πόσο πολύ θα μπορούσα να φανταστώ, όχι όμως ακόμη να το γράψω, καθώς δεν έχω επαρκή στοιχεία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα εκδηλώνονται και οι σπασμωδικές πρωτοβουλίες του Γιώργου οι οποίες δεν του κάνουν μεσοπρόθεσμα καθόλου μα καθόλου καλό.

Τη μια εμφανίζεται πρόθυμος να καταστεί μεσολαβητής μεταξύ Καραμανλή και ηγεσίας της ΠΓΔΜ, με αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπόψη και το timing της πρωτοβουλίας, να τον δουλεύει μέχρι και ο Θ. Ρουσόπουλος. Ενώ την άλλη, δηλώνει έτοιμος να επισκεφτεί τα Σκόπια , αυτή τη φορά με διπλή αποστολή: πρώτον, να κρατήσει ανοιχτές τις διόδους με το γειτονικό κρατίδιο μετά το βέτο και, δεύτερον, να καλλιεργήσει το κλίμα για μια επίλυση του προβλήματος.

Άσε, αγαπητέ πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ώρα για τέτοια και εσύ θα έπρεπε να το γνωρίζεις καλά. Άλλωστε, δεν είσαι πλέον υπουργός εξωτερικών…εκτός αν θέλεις πάλι να γίνεις!

Βγες από το κάδρο Γιώργο αν δεν θες να αποτελείς μια λεπτομέρεια του και μην ευθυγραμμίζεσαι με τον Ευάγγελο Βενιζέλο που συμβάλει στη μυθοπλασία και την παραπληροφόρηση λέγοντας: «οι εξελίξεις στο Βουκουρέστι δείχνουν ότι όταν υπάρχει ένα αρραγές εθνικό μέτωπο μπορούν να υπάρχουν και σημαντικά αποτελέσματα».

Αν, πράγματι, σας ικανοποιούν τα αποτελέσματα…τότε προφανώς έχετε άλλη αίσθηση ικανοποίησης από το λαό.