Η καλή Ανάσταση

Του Αγίου

Καλησπέρα παιδιά...Καλή Ανάσταση!!!!
(με την κυριολεκτική σημασία!!!!)
Νανά Τσούμα

Αυτή η «κυριολεκτική σημασία», που στην ουσία αποτελεί την υποδηλωτική έννοια του αναστάσιμου μηνύματος, ταιριάζει γάντι στους Έλληνες.

Το Πάσχα, όταν μάλιστα βρίσκεται κοντά στην πρωτομαγιά, προκαλεί μυστηριώδη ανάταση συναισθημάτων. Όταν ερεθίζονται οι αισθήσεις αφυπνίζονται και τα συναισθήματα, διαπιστώνουμε, δίχως το αντίστροφο να ισχύει πάντα και ποτέ απόλυτα.

Καλή Ανάσταση μπορεί να επιτευχθεί με πνευματικότητα, αλλά ακόμη καλύτερη και κυρίως συνειδητή, δίχως αυτήν.

Το αναστάσιμο μήνυμα για να γίνει καταληπτό από τον πιστό απαιτεί κάποιου είδους μέθεξη με το θείον. Θέλει πνευματική άσκηση, «εγκατάλειψη του εαυτού» στα χέρια του Θεού δια της προσευχής. Άδειασμα της ψυχής με ένα delete στο βεβαρημένο υποσυνείδητο μέσω του διαλογισμού.

Και ύστερα, καθαροί με τα λευκά μας τα λαμπριάτικα ατενίζουμε προς ένα καινούργιο «έρωτα» που μπορεί να έρθει μπορεί και όχι. Εμείς πάντως, θα τον περιμένουμε, γιατί τον... δικαιούμαστε!

Εγωκεντρικό ακούγεται, αλλά τι να κάνουμε, έτσι βιώνεται το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης από τον μύστη της ορθόδοξης παράδοσης.

Από την άλλη πλευρά, βρίσκεται ένας ιδιόμορφος κοσμοπολίτης, ο οποίος βρίσκει στην Ανάσταση ένα εντελώς κοσμικό νόημα. Η δική του ψυχική ανάταση στηρίζεται σε κάποιας μορφής «κοσμική πνευματικότητα», η οποία υπακούει σε ένα ψυχολογικό μηχανισμό παρόμοιο με αυτόν που διακρίνει την «θρησκευτική πνευματικότητα».

Εδώ το κρίσιμο στοιχείο είναι η εσωτερίκευση του «Άλλου», ο οποίος δεν λογίζεται ως εχθρός, αλλά ως ανταγωνιστής, τον οποίο πρέπει να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε, αφού πρώτα καθαρίσουμε τον εαυτό μας από την προκατάληψη.

Έναν άλλο δρόμο έμπνευσης από το Αναστάσιμο μήνυμα ακολουθούν όσοι διακατέχονται από καθαρή διαλογιστική πνευματικότητα. Τούτοι καθαρίζουν τον εαυτό τους από όλα τα αρνητικά συναισθήματα για να μπορέσουν με θετικό τρόπο, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσω του «Άλλου». Αυτοί μοιάζει να κάνουν τακτικότερα Ανάσταση.

Σε κάθε περίπτωση η Ανάσταση απαιτεί τρία πράγματα: κάθαρση του εαυτού, άσκηση και ελπίδα.

Υπάρχει περίπτωση να έρθουμε σε επαφή με το Αναστάσιμο μήνυμα δίχως κάποιας μορφής πνευματικότητα; Έρχεται τώρα να «κάτσει» φυσιολογικά το ερώτημα.

Ναι, αλλά είναι ζόρικη υπόθεση.

Απαιτείται η ένταξη του Υπερεγώ στην φυσική πραγματικότητα, όπως αυτή προσεγγίζεται εμπειρικά. Εδώ εργαλείο για σκούπισμα και καθάρισμα του Εγώ είναι η απομυθοποίηση.

Η πνευματικότητα για να λειτουργήσει θέλει μετάβαση σε άλλη διάσταση, ακόμη και στην κοσμοπολίτικη μορφή της. Αντίθετα, ο μηχανισμός απομυθοποίησης διαμορφώνει μια άλλη διάσταση αυτόματα, καθώς δεν είναι το θείον ή η σχέση του εαυτού με τον «Άλλον» που ποιούν ηθική και πολιτισμό, αλλά το «Νόημα» από την αποδόμηση του κάθε μύθου με την έννοια του φαντασιακού κόσμου, της φαντασιακής ταύτισης και συγγένειας.

Στην περίπτωση αυτή η Ανάσταση αποκτά μήνυμα απομυθοποιητικό, δηλαδή Νόημα, μέσω της απομυθοποίησης των εθίμων, της παράδοσης και του αναστάσιμου και πασχαλινού τελετουργικού. Ναι, αλλά το Νόημα μέσω της αποδόμησης του Υπερεγώ ποιεί ήθος;
Μα, ασφαλώς και μάλιστα με την κλασσική (αρχαιοελληνική) έννοια του όρου.

Μπορεί αυτό το συγκεκριμένο ήθος να μην ταυτίζεται με την τρέχουσα ηθική, υπόκειται όμως στις ίδιες ανάγκες που σχετίζονται με την καλλιέργεια της ελπίδας. Μόνο που η ελπίδα σε φυσική, μεταφυσική ή πραγματιστική μορφή, έχει ανάγκη τα σημάδια της. Την προβολή του σήμερα σε ένα λαμπρότερο αύριο. Και αυτό αξίζει να το γιορτάσουμε...

Σε όλες τις περιπτώσεις η κάθαρση δεν παύει να είναι προϋπόθεση της Λαμπρής.

Η ανάγκη για καλή Ανάσταση υπάρχει σε όλους, άσχετα αν δίνουμε στο μήνυμα του «Χριστός Ανέστη» ηθικό ή αισθαντικό νόημα ή απλώς νόημα για το νόημα.

Η Ανάσταση υπάρχει ως καθολική, διαχρονική ανάγκη και το μόνο που προϋποθέτει είναι …καλή καρδιά!