Του Αγίου
Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό έχει γίνει συνείδηση στην Ελλάδα, από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, όμως, αγαπητοί φίλοι, η κυριαρχία της Δεξιάς επιφέρει ταχύτατα βαλκανοποίηση της χώρας με δραματικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς της γεωπολιτικής και γεω-οικονομικής υπόστασής της, καθώς και της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης.
Μια χώρα που ευτύχησε μέσα από τεράστιες δυσκολίες και αντιφάσεις να ενταχθεί στον πρώτο κύκλο της νέας Ευρώπης, σήμερα απομακρύνεται ολοταχώς από πολιτικές και δράσεις που χαρακτηρίζουν και αντικατοπτρίζουν τις τάσεις για αυτόνομη δυναμική ανάπτυξη της Ευρώπης, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αφού «καταφέραμε» να μείνουμε πίσω σε όλους τους τομείς που ορίζουν την πολιτική και κυρίως κοινωνική συνοχή στην ΕΕ, τώρα μοιάζει να αδιαφορούμε για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ένωσης και την «ενεργειακή σύγκληση» των χωρών μελών, στη βάση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η ενέργεια για τη συνοχή, «Εnergy for Cohesion», η οποία αποτελεί μια πραγματικά καινοτόμο πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ, μας βρίσκει μακριά νυχτωμένους, εξαιτίας κυρίως της αναχρονιστικής και διπολικής «φιλοσοφίας» που διακατέχει την αντίληψη της Δεξιάς και του ιδίου του κ. Καραμανλή, ως προς τη θέση της χώρας μας στο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ την αμερικανόδουλη, στην πραγματικότητα Ευρωφοβική, Δεξιά να μεταλλάσει νοερά τον βασικό πολιτικό φορέα της σε «Ρωσικό Κόμμα», έτσι ώστε να επανασυνδεθεί επιτέλους με τις ρίζες της!
Ενώ, ολόκληρη η Ένωση συνδέει το νέο γεωπολιτικό και γεω-οικονομικό μέλλον της με την αειφόρο ανάπτυξη και τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, την προστασία του περιβάλλοντος και την βαθμιαία απεξάρτηση της από του υδρογονάνθρακες, οι οποίοι την επιβαρύνουν οικονομικά, πολιτικά και ασφαλώς περιβαλλοντικά, η Ελλάδα του Καραμανλή απασχολείται με τον ανταγωνισμό, ή δήθεν ανταγωνισμό, αμερικανικών και ρωσικών συμφερόντων για τους αγωγούς που σχεδιάζονται να διέλθουν από την γειτονιά μας.
Έτσι, η χώρα έχει μπει για τα καλά σε ένα βαλκανικό θέατρο σκιών, περί της χάραξης των αγωγών, από το οποίο δεν προκύπτει κανένα απολύτως όφελος για την οικονομία, την ίδια στιγμή που διαφαίνονται τεράστιοι κίνδυνοι για τοπικά οικοσυστήματα και το, ζωτικό για τον ντόπιο, την κοινωνία και την ανάπτυξη, περιβάλλον.
Αντί η καθυστερημένη σε ενεργειακή τεχνογνωσία και διψασμένη για υδρογονάνθρακες Ελλάδα - που δεν μπορεί να εξασφαλίσει στους πολίτες της ούτε καν το απαραίτητο ηλεκτρικό ρεύμα - να πρωταγωνιστήσει στα Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Συνοχής στο πλαίσιο της πολιτικής Εnergy for Cohesion, ώστε να αλλάξει δραστικά το ενεργειακό μείγμα και στη χώρα μας, περνώντας από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), τρέχουμε και δωροδοκούμε τον Πούτιν και ζητούμε κατανόηση με το αζημίωτο από τον Μπούς, για να μη χάσουμε την «ευκαιρία» να περάσουν τράνζιτο αγωγοί υδρογονανθράκων και την μοναδική τύχη να αυξήσουμε τους κινδύνους καταστροφικής μόλυνσης!
Στο πλαίσιο αυτό η πολιτική εξάρτησης, στην οποία είναι προσδεμένη η «αστική τάξη» που εκπροσωπεί ο κ. Καραμανλής, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις εμπειρίες πολλών ενεργών δήμων και χωρών στην ΕΕ, που διακυβερνώνται από σοβαρούς ανθρώπους, οι οποίοι υιοθετούν πολιτικές που αυξάνουν την ενεργειακή αποδοτικότητα και την αξιοποίηση των ΑΠΕ, κομίζοντας στη κοινωνία πολλαπλά οφέλη, π.χ. ανεξαρτησία από τα ορυκτά καύσιμα, μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, βελτίωση της ποιότητας του αέρα, ισχυρότερη ανταγωνιστικότητα, υποκίνηση της περιφερειακής ανάπτυξης μέσω της καινοτομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας και υψηλότερη ενεργειακή συνειδητοποίηση των πολιτών.
Αν, μετά από αυτά, ισχυρισθώ ότι η Νεο-δεξιά οδηγεί τη χώρα σε απόλυτη βαλκανοποίηση και καθυστέρηση, αποκλίνοντας σταθερά από την αναπτυγμένη Ευρώπη μέσω ιδεολογημάτων των αρχών του 20ου αιώνα, θα ήμουν υπερβολικός ή μήπως απόλυτα αντικειμενικός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου