Το Γράμμα

Του Αγίου

Αγαπητές κομματικές ηγεσίες, στραβά την είδατε τη δουλειά!

Ο κόσμος, σήμερα, δεν ζητάει από εσάς να λύσετε τα προβλήματα που προκάλεσε και προκαλεί η κυβερνητική λειτουργία, αλλά να συμβάλετε στην ανάδειξη μιας νέας πολιτικής στρατηγικής, που θα θέτει σε νέα βάση τον προβληματισμό της κοινωνίας για την αντιμετώπιση των σύγχρονων αναγκών.

Με την επιστολή μου αυτή επιδιώκω να ευαισθητοποιήσω όσους είναι ικανοί να αντιληφθούν τι είναι προοδευτικό και σε τι διαφέρει από το συντηρητικό, με μοναδικό κανόνα την ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων.

Η ελληνική κοινωνία επανειλημμένα έχει δείξει ότι στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται να λύσει τα μεγάλα, γενικά, προβλήματα στα οποία καταφεύγει το πολιτικό σύστημα για να αποφύγει απαντήσεις στα μικρά και καυτά ζητήματα της καθημερινότητας.

Δεν νοιώθει ο κόσμος ότι το πρόβλημα, για παράδειγμα, είναι το Σύνταγμα, ο προϋπολογισμός, το ντόπινγκ, η κομματική διαχείριση του «βέτο», η αποτελεσματικότερη αντιπολίτευση από το ΠΑΣΟΚ, οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ, τι είπαν ο άλφα και ο βήτα πολιτικός, οι οποίοι στο τέλος αντάλλαξαν βαριές κουβέντες για να δώσουν τα χέρια την επόμενη ημέρα, λίγο πριν «ξαναπλακωθούν»!

Ούτε δίνει μεγάλη σημασία για την παράσταση στο «σκοπιανό», στο κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά, στα ελληνοαμερικανικά, καθώς και στο θέατρο του παραλόγου που εκτυλίσσεται, εδώ και πολλά χρόνια, στο διαρκώς επιβαρυνόμενο περιβαλλοντικά Αιγαίο.

Η ενεργός κοινωνία δεν μασάει, παρότι διασκεδάζει την δυστυχία της μπροστά στα τηλεοπτικά παράθυρα της αποχαύνωσης και της σκανδαλιστικής κουτσοπολιτικής.

Όλοι πλέον διαισθάνονται ότι η πολιτική υπερ-πραγματικότητα εξυπηρετείται αποκλειστικά από την παρουσίαση μιας πολιτικής υπερ-παραγωγής με κανόνες Χόλιγουντ, για να εκτραπεί η κοινή γνώμη από την φύση των αναγκών και των αδιεξόδων που καθημερινά βιώνει.

Έτσι, φτάσαμε στο παράδοξο και απολύτως υπερβατικό, πολιτικοί που έχουν ως έργο να λύσουν τα προβλήματα της πόλης και να οργανώσουν τις υπηρεσίες, να δραστηριοποιούνται, θεατρινίζοντας, για να λύσουν δήθεν το «σκοπιανό»!

Ή άλλοι που έχουν την ευθύνη για την κυβερνητική προβληματική λειτουργία ή ανεπάρκεια να διαπιστώνουν ότι: «Ζούμε σε μια χώρα ενήλικων πολιτών, επαγγελματιών, οι οποίοι έχουν και την ατομική τους ευθύνη …δεν ζούμε σε μια χώρα όπου κατοικούν ανήλικοι πολίτες...»

Η κυβέρνηση φιλοσοφεί, η αντιπολίτευση πολιτικολογεί επί των κυβερνητικών σοφισμάτων, οι δημοκρατικοί θεσμοί…. «καλά είμαι εσύ τι κάνεις;» και η κοινωνία ψάχνει με ποια κάρτα θα πληρώσει τα σπασμένα.

Ο πολίτης κουράστηκε και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από αυτό για μια κοινωνία. Το κακό - που δεν είναι σε θέση να καταλάβει ο κ. Ρουσόπουλος – είναι ότι το κομματικό, πελατειακό κράτος, που υπηρετεί και εκπροσωπεί, είναι εκείνο που δεν επιτρέπει στον πολίτη να ενηλικιωθεί κοινωνικά, ενώ παράλληλα τον γερνάει πρόωρα.

Οι σημερινές ανάγκες, οι οποίες απαιτούν ολοκληρωμένη πολιτική στάση από τους φορείς του πολιτικού συστήματος, ανάγονται στην οικονομική και κοινωνική μικροκλίμακα.

Νέοι, τεχνίτες, τεχνικοί και επιστήμονες εκλιπαρούν για μια θέση στο δημόσιο, επειδή ουδείς νοιάζεται στα σοβαρά να δώσει μια διαφορετική κατεύθυνση στην οικονομική ανάπτυξη. Η χώρα των μικρομεσαίων ασχολείται με τις μεγάλες μπίζνες και άλλες γραφικότητες, που στην ουσία καταλήγουν στο δίλλημα ποια ξένη εταιρία θα μας αγοράσει, θα μας διοικήσει, θα μας λύσει το πρόβλημα δαπανών και πρόσκαιρων εσόδων. Ωραία διλλήματα, δηλαδή, που επιτρέπουν την άσκηση στην ξιφασκία πολιτικών ( ανδρών και γυναικών), δίχως σοβαρό ενδεχόμενο τραυματισμού.

Εδώ και 15 χρόνια η γειτονική Ιταλία, και πολλές κέντρο ευρωπαϊκές χώρες, για να μη μιλήσω για την Σκανδιναβία, έδωσαν διέξοδο στα μακροοικονομικά τους και στο πρόβλημα του ανταγωνισμού παρέχοντας τεράστιες ευκαιρίες για την ανάπτυξη μικρών, καινοτόμων ή λιγότερο καινοτόμων, επιχειρήσεων.

Αντί να εγκλωβιστούν στα δημοσιονομικά αδιέξοδα, έδωσαν βαρύτητα στην μικροοικονομία, αναπτύσσοντας πολιτικές που ενίσχυσαν την μικρο-μεσαία επιχειρηματικότητα. Μέσω αυτής μια νέα ζωή, με διαφορετικές ανάγκες και προσεγγίσεις γεννιέται για τη νέα γενιά.

Η δημιουργικότητα επιστρέφει σε αποχαυνωμένα μέχρι τώρα κοινωνικά στρώματα και μοντέρνες εφαρμογές για την παραγωγή νέας αντίληψης προϊόντων και υπηρεσιών έρχονται να αναβαθμίσουν την ποιότητα της ζωής και να προσφέρουν μια ριζοσπαστική προσέγγιση στις οικονομικές σχέσεις. Αυτό με τη σειρά του ενισχύει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και προσγειώνει την πολιτική στην πραγματική της βάση: την επιμέρους κοινωνία στο παγκόσμιο σύστημα.

Οι γιάπηδες σιγά-σιγά περιορίζονται στα μεγάλα γραφεία τους, ενώ ένας νέος «επιχειρηματικός χιπισμός» ανατέλλει για να δώσει πνοή στις κοινωνίες.

Ο προοδευτικός πολιτικός προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να προσανατολιστεί. «Δώστε τα όλα» στους δημιουργικούς ανθρώπους που δεν κλωσάνε αυγά και βαρέθηκαν να αποτελούν τους πελάτες των κομμάτων, προσδοκώντας κάπου να βολευτούν.

Συμμαχήστε με την κοινωνία που ίσως κάποτε βολεύτηκε, μετά ξεβολεύτηκε, στη συνέχεια σιχάθηκε τον εαυτό της και πολλούς από εσάς και σήμερα διψά να δημιουργήσει και να ανταγωνιστεί, όχι στο επίπεδο της μόστρας, αλλά σε εκείνο της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής τεχνογνωσίας και καινοτομίας.

Η μικρομεσαίοι ή θα αξιοποιηθούν παραγωγικά–δημιουργικά ή θα …διαλύσουν το πολιτικό σύστημα. Μην αμφιβάλλετε το μπορούν: είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας.