Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ρε!

Του Αγίου

Τα σημάδια του κοινωνικού εκφασισμού στην Ελλάδα δεν είναι καινούργια. Φρέσκια όμως είναι η καταθλιπτική εικόνα της επέκτασης και διαπίστωσης τους σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Η άνοδος της δεξιάς, η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ακροδεξιάς και η αδυναμία πολιτικής κάθαρσης στο χώρο της καθ’ ημάς διεφθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας, έχουν οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας με ολοένα και περισσότερο ολοκληρωτικά και αυταρχικά χαρακτηριστικά.

Το σύνθημα που καλύπτει συνολικά το πλέγμα αυτού του δημοκρατικοφανούς φασισμού ακούγεται πλέον από ολοένα και περισσότερα στόματα, διαπερνώντας σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα: «Δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι»!

Αυτό το απόφθεγμα της σύγχρονης «λαϊκής σοφίας» δεν είναι καθόλου αθώο και διόλου αυτονόητο. Αυτή η απλή, δήθεν διαπιστωτική, κουβέντα που τάχατες εκφράζει την κοινή μας εμπειρία στην Ελλάδα είναι το απαύγασμα του φασιστικού στερεοτύπου που έμμεσα υιοθετείται και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ για να καταστεί στοιχείο της κυρίαρχης κοινής γνώμης.

Μέσω αυτού προσωπικότητες ισοπεδώνονται, επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες δυσφημίζονται, ενώ το θετικό παράδειγμα συκοφαντείται όταν δεν εμφανίζεται ως αποκλίνουσα συμπεριφορά που χρίζει ψυχιατρικής διερεύνησης.

Μέσα σε αυτό το πολιτισμικό πλαίσιο της νεοελληνικής κουλτούρας κάθε απατεώνας, ανήθικος, ρεμπεσκές, επιτήδειος, διαπλεκόμενος, αριβίστας, εξυπνάκιας και αβανταδόρος του καθεστώτος, βρίσκει θαλπωρή, κατανόηση και ασφαλώς κοινωνική νομιμοποίηση.

Αφού, όλοι ίδιοι είναι, γιατί αυτός ο κομπιναδόρος ή απλώς κατεργαράκος να θεωρείται κάτι το διαφορετικό;

Μια και όλοι είμαστε εν δυνάμει καθάρματα και λαμόγια, γιατί να ψέξουμε τον αχυράνθρωπο της διαπλοκής, τον παλιάνθρωπο που κλέβει, αυτόν που τα αρπάζει από όπου και όποιον βρει ή τον άλλον που σε δηλητηριάζει, σε προσβάλει, σε υποτιμά ή σε στέλνει στο νοσοκομείο, αν όχι κατευθείαν στο τάφο;

Κάπως έτσι φτάσαμε όποιος γιατρός δεν παίρνει φακελάκι, να θεωρείται κακός επιστήμονας.

Όποιος δικηγόρος δεν γδύνει τον πελάτη του, τουλάχιστον ύποπτος.

Όποιος δημοσιογράφος είναι έξω από το σύστημα αναπαραγωγής της προπαγάνδας, επιεικώς ανίκανος.

Όποιος καθηγητής πανεπιστημίου δεν συνεργάζεται με την διαπλοκή, ψώνιο. Όποιος στρατιωτικός δεν ονειρεύεται να τα αρπάξει από κανένα εξοπλιστικό, μειωμένης αντίληψης και άχρηστος.

Όποιος πολιτικός δεν παθαίνει ονείρωξη με τις μίζες, αποτυχημένος από χέρι …και εγώ που σου γράφω αυτά αν δεν είμαι μπιστικός του Σόρος, θα είμαι σίγουρα παπαγαλάκι των υποχθόνιων εχθρών του ανάδελφου έθνους μας, από τους οποίους τα παίρνω για σου βάζω κακές ιδέες!
Αν τίποτε από τα παραπάνω δεν συμβαίνει, τότε είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίζω αδιάγνωστο (ακόμη) σεξουαλικό πρόβλημα ή προχωρημένη μανιοκατάθλιψη.

Όσο για τους bloopers… δεν το συζητάμε. Μια διεισδυτική ματιά στο κρυμμένο κάτω από τη μάσκα-φίμωτρο πρόσωπο τους, θα σας πείσει. Πρόκειται για την μετενσάρκωση του «έξω από δω»!

Κάπως έτσι η μαυρίλα του κοινωνικού εκφασισμού καλύπτει τα πάντα και στη κοινωνική συνείδηση καίγονται μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.

Μόνον που έτσι μην περιμένετε να ανθίσει τίποτε φρέσκο, όμορφο, δημιουργικό και ελπιδοφόρο.

Δεν γίνεται να συμβεί! Αφού όλοι ίδιοι είναι, πώς είναι δυνατόν να εμπιστευθείτε το διαφορετικό και ηθικά ανώτερο; Άλλωστε δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, μην λέμε και εξωπραγματικά.. πράματα!

Προσέξτε, φίλοι, ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, είναι εδώ και σημαδεύει τη κοινωνία μας, εκχυδαΐζοντας τις σχέσεις μας και αποκλείοντας κάθε προσωπικότητα που έτυχε, ή μπόρεσε να μείνει αλώβητη, ή έστω σχετικά ανεπηρέαστη, μέσα σε αυτό το γενικευμένο ξεχαρβάλωμα του πολιτισμού μας.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ρε!