ΠΑΣΟΚ… και διηγώντας τα να κλαις!

Του Αγίου

Το ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο καιρό μοιάζει να μη ξέρει τι κάνει, που πάει, με ποιους πάει.

Η μια μετά την άλλη, οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τη κοινή συνείδηση ότι το κόμμα αυτό, όπως είναι, δεν λειτουργεί σε κανένα επίπεδο. Όλα σε αυτό φαίνονται λάθος: και η επικοινωνία του και η πολιτική του και η κοινοβουλευτική παρουσία του και η εξουσιαστική δυναμική του.

Η εικόνα του στη κοινωνία είναι αυτή ενός γραφειοκρατικού, κομματικού μηχανισμού που ταλαιπωρείται από έριδες, χαρακτηρίζεται από ανακυκλωμένες ιδέες και βασανίζεται από παρωχημένες πεποιθήσεις, αμετροέπεια και συμπλέγματα.

Οι οργανωτική του συγκρότηση και λειτουργία, καθώς και η κοινωνική του δυναμική θυμίζουν το «περασμένα μεγαλεία…και διηγώντας τα να κλαις»!

Μέρος αυτής της εικόνας αποτυπώνεται και στη τελευταία σειρά των σχετικών μετρήσεων της κοινής γνώμης.

Ενώ τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων καταγράφουν την σημαντική απώλεια που υφίσταται η ΝΔ , κυρίως εξαιτίας του σκανδάλου Μαξίμου-Ζαχόπουλου, καθώς και τη σημαντική έκπτωση στο κύρος του ίδιου του Καραμανλή, η διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ αντί να μειώνεται αυξάνει.

Ακόμη και η τελευταία σφυγμομέτρηση που γνωστοποιήθηκε (GPO) δείχνει την θεαματική πτώση των δύο μεγάλων κομμάτων, την άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να αξιοποιήσει υπέρ του τη κρίση που διαπερνά τη κυβερνώσα παράταξη.

Άρα, αν δεν θέλουμε να μασάμε τα λόγια μας, θα πρέπει να αναφερόμαστε σε πρωτοφανή και γενικευμένη κρίση του δικομματισμού, κατά την μεταπολίτευση. Αυτή είναι η αλήθεια.

Το ΠΑΣΟΚ μη έχοντας συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, «πέτυχε» με τη βοήθεια των νταβάδων, των εσωκομματικών του τριβών, την ανερμάτιστη ηγεσία του, τον Βενιζέλο του, τους φθαρμένους πρωτοκλασάτους του και ασφαλώς με την αρωγή της νεο-δημοκρατικής προπαγάνδας να καταστεί μέρος της κρίσης.

Στη συνείδηση αρκετών μάλιστα πολιτών, που δεν είναι μέλη του κόμματος, το ΠΑΣΟΚ φαντάζει ως η αρχική πηγή της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης και της γενικευμένης ρεμούλας στη χώρα.

Προσωπικά, δεν συμμερίζομαι τις αξιολογήσεις (κατηγορίες) αυτές, σε απόλυτο βαθμό, δεν μπορώ όμως να παραβλέψω την πραγματικότητα και την υπερ-πραγματικότητα που δομείται από τα ΜΜΕ.

Το ΠΑΣΟΚ, όπως πορεύεται, δεν έχει να προσφέρει τίποτε καινούργιο στην ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο δεν αποτελεί «κίνημα» - το οποίο ξαναθυμήθηκε ο Γ. Παπανδρέου, για να προσφέρει λίγο ειρωνικό χαμόγελο στα σφιγμένα χείλη μας – αλλά με το ζόρι θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ολοκληρωμένο κόμμα!

Τα κόμματα – τουλάχιστον τα σοσιαλδημοκρατικά και τα αριστερά - δεν τρέχουν πίσω από τις δημοσκοπήσεις, για να κλείσουν τις τρύπες τους και να χαράξουν την πολιτική τους, αλλά προηγούνται της κοινωνίας και προτάσσουν μορφές πολιτικής δράσης και οργάνωσης, που αποσκοπούν στην ευημερία, την πρόνοια, τον εκδημοκρατισμό και τη κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν ενδιαφέρονται να μαζέψουν πελάτες για τις εκλογές και να ικανοποιήσουν τους ήδη υπάρχοντες, αλλά προκαλούν ρίξεις με κατεστημένες δομές και συμφέροντα. Όχι στα λόγια – από αυτά χόρτασε ο κόσμος και δεν «μασάει» - αλλά με έργα: όχι αποκλειστικά με θεσμικές πρωτοβουλίες, αλλά επιπλέον με καθημερινή παρέμβαση στη κοινωνική πραγματικότητα. Όχι με δηλώσεις, αλλά με πρωτοβουλίες και κοινωνική δράση, σε ισότιμη βάση, με άλλα κόμματα και την κοινωνία των πολιτών.

Αυτά που σημειώνω δεν γίνονται, όπως παρατηρούμε, από το ΠΑΣΟΚ.

Αν ήθελε να βρει κανείς δικαιολογίες, θα επινοούσε μάλλον πολλές, μόνο που με δικαιολογίες δεν αλλάζει η κατάσταση, πόσο μάλλον ο κόσμος! Συντηρείται απλώς το σύστημα, μέχρι να καταρρεύσει μια ωραία ημέρα ..αιφνίδια!

Αν θέλει και δύναται, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ να έχει λόγο παρουσίας στο πολιτικό μέλλον της χώρας θα πρέπει να αλλάξει, εντελώς, ρότα, οργανωτική δομή και νοοτροπία. Να βγάλει το υπουργικό-γραφειοκρατικό κοστουμάκι και να κατέβει στη κοινωνία και το πεζοδρόμιο.

Όσο εμφανίζεται σαν μια εναλλακτική ΝΔ θα χάνει.

Ο κόσμος αναζητεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας και όχι εναλλαγή των μελών του δικομματισμού στα πράγματα και τον έλεγχο του κράτους.

Δεν ξέρω αν όλα τα παραπάνω είναι δυνατόν να γίνουν κατανοητά από το ΠΑΣΟΚ και την ηγετική του ομάδα. Αν όχι, δεν πειράζει, η ζωή και η ανάγκη της κοινωνίας θα δώσουν τη λύση, επώδυνα για τους μετέχοντες στο πολιτικό σύστημα ή λιγότερο επώδυνα. Εξαρτάται, εν τέλει, από αυτούς τους ίδιους.