Παζάρι Oriental

Του Αγίου

Ένα παζάρι ανατολίτικου τύπου εκτυλίσσεται τούτες τις μέρες μεταξύ Αθηνών και Ουάσιγκτον με διακύβευμα όχι μόνον τη τελική ονομασία της ΠΓΔΜ, αλλά και τη σχέση μας με τη Δύση και τη θέση μας στο διεθνές περιβάλλον.

Ευρισκόμενη, πράγματι, σε δύσκολη θέση η Κυβέρνηση-Καραμανλή σε ότι αφορά την ισχύ της, ώστε να επιβάλλει μια σχετικά αποδεκτή λύση στο σκοπιανό, που θα ικανοποιούσε την ελληνική κοινή γνώμη και την εκλογική βάση της ΝΔ, πασχίζει να καλοπιάσει την Κυβέρνηση των ΗΠΑ, σε μια σειρά άλλων ζητημάτων, ώστε να αποσπάσει, έστω και τη τελευταία ώρα, μια ευνοϊκή παρέμβαση του State Department.

Έτσι, ως πρώτη φάση προσφοράς στο παζάρι ο κ. Καραμανλής ρίχνει τη στάση της χώρας μας ως προς την αναγνώριση του Κοσόβου.

Εκεί που μέχρι χθες η κα Μπακογιάννη δήλωνε ότι η Ελλάδα δεν βιάζεται να αναγνωρίσει το Κόσοβο και ότι θα είμαστε από τους τελευταίους που θα προβούμε σε μια τέτοια ενέργεια, ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής - απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Γ. Καρατζαφέρη - δήλωσε ότι, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα λάβει η Ελλάδα την απόφαση σχετικά με το αν θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, επισημαίνοντας, για όσους δεν καταλαβαίνουν, ότι: η Ελλάδα οφείλει να έχει τη δική της συμβολή στην περιοχή και πως αυτό το επιτυγχάνει και μέσω της στρατιωτικής της παρουσίας στο Κόσοβο. «Θέλουμε μια ευρωπαϊκή γειτονιά που προοδεύει», κατέληξε.

Άρα ο κ. Καραμανλής, και μέσω της Βουλής, απευθύνεται στην Αμερικανική Κυβέρνηση λέγοντας τους ότι εμείς ανήκουμε, ως γνωστόν, στη Δύση και προασπίζουμε τα συμφέροντα σας στα βαλκάνια, κάντε και σεις μια καλή κίνηση για να λυθεί συναινετικά το σκοπιανό!

Με αυτή την εξέλιξη του ανατολίτικου παζαριού «σου αναγνωρίζω Κόσοβο, βάλε και συ χέρι να κάνουν μια μικρή υποχώρηση και οι σκοπιανοί στο ζήτημα μου» η Ελλάδα αφήνει μόνες την Ισπανία, την Σλοβακία, την Κύπρο και την Ρουμανία στον Ευρωπαικό τους αγώνα να υπηρετήσουν τα εθνικά-συμφέροντα και τις αρχές τους, δηλώνοντας ότι δεν θα αναγνωρίσουν ένα ανεξάρτητο Κόσοβο.

Να λοιπόν πως συνδέεται η βαλκανική πολιτική της Κυβέρνησης, ως προς το Κόσοβο και την ΠΓΔΜ και ιδού τα κριτήρια με τα οποία διεξάγεται η διπλωματική μας επιχείρηση.

Αν σε κάποιους αρέσει το ανατολίτικο παζάρι δεν μπορούμε - και δεν θα το θέλαμε - να τους πείσουμε να αλλάξουν προτιμήσεις, όμως εδώ και 50 χρόνια η διπλωματία έχει αναπτύξει πιο σύνθετα και αποτελεσματικά μέσα που διαμορφώνουν συνθήκες για την επίλυση διαφορών και διενέξεων, δίχως να κινδυνεύουν τα εμπλεκόμενα μέρη να καταφύγουν στο κυνισμό της αγοράς και τον σχετικό εξευτελισμό που προκαλεί η διαπραγμάτευση αυτής της μορφής.

Το όλο κλίμα που σχετίζεται με τούτο το παζάρι Καραμανλή-ΗΠΑ επηρεάζει προφανώς και τη σχέση που επεδίωξε ο κ. Καραμανλής να διαμορφώσει με τον Πουτιν, ενώ παράλληλα φαίνεται να καταστρατηγούνται τα πρόσφατα ανοίγματα της ελληνικής πλευράς προς την Ρωσία.

Πριν από λίγο το πρακτορείο Interfax γνωστοποίησε ότι: ο αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ, Ντιμίτρι Ρογκοζίν, τόνισε ότι «εάν σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετήσει μία ενιαία θέση ή το ΝΑΤΟ υπερβεί τα όρια και το σκοπό της αποστολής του στο Κόσοβο, οι οργανισμοί αυτοί θα αγνοήσουν τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών και τότε εμείς θα πρέπει να καταφύγουμε στη χρήση βίας, δηλ. μίας στρατιωτικής δύναμης, έτσι ώστε να μας σεβαστούν».

Όπως αντιλαμβάνεστε η διένεξη μας με την ΠΓΔΜ απαιτεί στρατηγική αντιμετώπιση και όχι απλό «παζάρι», καθώς τα πράγματα για τις διεθνείς και διμερείς σχέσεις μας επηρεάζονται σοβαρά από τη στάση μας. Το κόστος της παράτασης της εκκρεμότητας της τελικής ονομασίας της ΠΓΔΜ επί 17 χρόνια, θα είναι τελικά σοβαρό για τη χώρα.

Η πολιτική κουλτούρα «άσε το και βλέπουμε» αποδεικνύεται καταστροφική για τα συμφέροντα της χώρας. Ας το καταλάβουν αυτοί που την υιοθέτησαν και την υπηρετούν και ας αποχωρήσουν εύσχημα, αλλάζοντας μυαλά στο μέλλον!