Η μπλόφα θέλει νέα κόλπα

Του Αγίου

«Μη λύση σημαίνει μη πρόσκληση», τόνισε ο πρωθυπουργός στη βουλή, αναφερόμενος στο σκοπιανό και την πρόθεση του ΝΑΤΟ να απευθύνει πρόσκληση για ένταξη στους θεσμούς του στην ΠΓΔΜ τον Απρίλιο, ταυτόχρονα με την Αλβανία και την Κροατία.

Όλοι σχεδόν μετά απ’ αυτήν την αποσαφήνιση του κ. Καραμανλή, έσπευσαν να προεξοφλήσουν το veto της χώρας μας στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 2 – 4 Απριλίου.

Πολύ βιάστηκαν! Η εθνικά «υπερήφανη» αυτή δήλωση Καραμανλή δεν οδηγεί απαραίτητα στην άσκηση του δικαιώματος της αρνησικυρίας από τη χώρα μας για την ένταξη της γείτονος στη Βορειοατλαντική συμμαχία.

Κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως διπλωματικός ακροβατισμός με τον οποίον ο πρωθυπουργός επιχειρεί την ύστατη ώρα να ενισχύσει την διπλωματική θέση της χώρας, όχι τόσο στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για το ζήτημα της ονομασίας, αλλά στο επίπεδο νομιμοποίησης στο εσωτερικό των Σκοπίων, μίας κάποιας στοιχειώδους υποχώρησης της ηγεσίας τους, ως προς την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της χώρας. Δηλαδή, την αναθεώρηση του συντάγματος της ΠΓΔΜ έτσι ώστε να επιτρέπει την διατύπωση διπλής ονομασίας για τη χώρα, στο πνεύμα της πρότασης Νίμιτς, το οποίο φαίνεται να αποδέχεται η ελληνική πλευρά, αποσχώμενη της πάγιας θέσης της, που πρωτοεκφράστηκε το 1991 και επιβεβαιώθηκε διπλωματικά όλα τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα.

Ο κ. Καραμανλής εντέχνως επιχείρησε να μεταβάλει στην κοινή γνώμη το διακύβευμα της όλης διένεξης Αθηνών – Σκοπίων.

Άλλοτε προδηλώνοντας και άλλοτε υποδηλώνοντας την άσκηση veto, ποτέ όμως καταδηλώνοντας με σαφήνεια τον τρόπο, τον χρόνο και την μορφή που η κυβέρνηση προτίθεται να το ασκήσει στο ΝΑΤΟ, προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την αποδοχή της διπλής ονομασίας και των προβλημάτων που αυτή συνεπάγεται στις διμερείς και διεθνείς σχέσεις της χώρας μας, καθώς και την σαφή διάθεση συμβιβασμού ως προς την μορφή της σύνθετης ονομασίας.

Συνειδητά η κυβέρνηση και τα δύο αυτά κεντρικά ζητήματα τα άφησε ανοιχτά, μεταπηδώντας σε άλλο επίπεδο και μεταστρέφοντας την πολιτική στάση και θέση σε διπλωματική πρακτική, έτσι ώστε να συσπειρώσει τους Έλληνες και κυρίως την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας, με πυρήνα το veto.

Έτσι θα πρέπει να ερμηνευθεί και η χθεσινή παρατήρηση του πρωθυπουργού ότι: «ο πατριωτισμός είναι κτήμα όλων των Ελλήνων, δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός, δεν πρέπει να συγχέεται με το λαϊκισμό και να ταυτίζεται με τον εθνικισμό».

Μία επισήμανση που ο κ. Καραμανλής παρέλειψε να κάνει τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του και «εναντίον» της οποίας κινήθηκε αρκετές φορές η πολιτική ρητορεία του προεκλογικά. Οι ομογενείς μας στην Αυστραλία έχουν ιδία εμπειρία επ’ αυτού!

Αντί, λοιπόν, ο κ. Καραμανλής και η κ. Μπακογιάννη να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό τις επιπτώσεις από την ενδεχόμενη άσκηση veto για τη χώρα μας και τα προβλήματα που θα προκαλούσε η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια εξ αιτίας αυτής της διπλωματικής πρωτοβουλίας, και αντί να αναπτύξουν ευθαρσώς τις νέες πραγματικότητες που θα προκύψουν από το ενδεχόμενο η διαπραγμάτευση να καταρρεύσει από την ελληνική στάση (veto) και όχι από τους σκοπιανούς, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην αποχώρηση, πρώτα, της σκοπιανής πλευράς.

Διαπράττουν, δηλαδή, ακριβώς το ίδιο σφάλμα που χαρακτήρισε την ελληνοκυπριακή προσέγγιση την περίοδο του σχεδίου Ανάν, η οποία βάσιζε τις διπλωματικές της ενέργειες και τους πολιτικούς στόχους της στην πάγια αδιαλλαξία του αντιπάλου.

Ας προσέξουμε γιατί την «μπλόφα» αυτή την γνωρίζουν πλέον όλοι και μπορούν να την χειριστούν κατάλληλα. Είναι μεγάλο σφάλμα να νομίζεις ότι μπορείς να μπλοφάρεις όταν ο αντίπαλος γνωρίζει τα χαρτιά και την τακτική σου.