«Σταμάτα θέλω να ξεράσω!»
Αυτή τη φράση ακούω ολοένα και περισσότερο, όταν μιλάω στην Ελλάδα για συγκεκριμένες υποθέσεις που απασχολούν αυτή την περίοδο τη κοινή γνώμη.
Το χειρότερο είναι ότι την ίδια αντίδραση συναντώ πλέον και στο εξωτερικό, όταν μιλώ με Έλληνες για τα ελληνικά πράγματα. Μπλουαααχ…μπλιαααχ, είναι η αντίδραση τους!
Κανείς δεν φαίνεται να έχει πλέον το κουράγιο να αναλύσει σε βάθος κάθε μια από τις υποθέσεις-σκάνδαλα που απασχολούν τον δημόσιο βίο.
Όλα μοιάζουν να πηγάζουν από την ίδια αιτία και να επιφέρουν το ίδιο αποτέλεσμα. Μια μεγάλη παρέα ελέγχει το σύστημα και χειραγωγεί όλες τις εξουσίες στη χώρα και αυτή είναι που αναδιανέμει το κοινωνικό προϊόν στους πελάτες της, καταχρώμενη ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων προσόδων.
Η παρέα αυτή στηρίζει τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα και επιμελείται την αναπαραγωγή του καθεστώτος. Είναι μέσα και στα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία και διαμορφώνει τους ρόλους των μελών της στο πλαίσιο της πατρωνίας και της διαπλοκής του δικομματισμού.
Για τον φόβο των Ιουδαίων, μάλιστα, δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε αυτό: φροντίζει να χειραγωγεί τις κυρίαρχες ομάδες και των υπολοίπων κομμάτων που συνθέτουν την βεντάλια στα έδρανα του κοινοβουλίου.
Η παρέα αυτή διακρίνεται από: ιεραρχική δομή, επαγγελματική εξειδίκευση, κοινωνικούς και κομματικούς ρόλους για τα μέλη της, καθώς και από ιδιαίτερους κανόνες συμπεριφοράς στο εσωτερικό της.
Οι «αλληλοσπαραγμοί» – με τη μορφή συνήθως της κατινιάς - γίνονται ανεχτοί και ενίοτε εμφανίζονται ως επιβεβλημένοι για να διευθετηθούν προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις στο εσωτερικό της. Όμως, με ιδιαίτερη φροντίδα η ηγεσία του συστήματος (της παρέας αυτής) φροντίζει, έτσι ώστε, οι όποιες εσωτερικές διενέξεις και προστριβές, μεταξύ των μελών που συνθέτουν το καθεστώς, να μην λαμβάνουν ποτέ ανεξέλεγκτη μορφή.
Η «μαφία» μπορεί να δημιουργεί τεχνητές κρίσεις στην πολιτική και την οικονομία – στο βαθμό που περνάει από το χέρι της – και να αναστατώνει τη κοινωνία, αλλά φροντίζει πολύ το εσωτερικό της περιβάλλον: εδώ οι κρίσεις αποφεύγονται με κάθε τρόπο, καθώς έτσι θα κινδύνευε το όλο σύστημα από κατάρρευση. Ρόλο συντονιστή και καταλύτη για τη δυναμική ισορροπία του συστήματος έχουν ασφαλώς οι γνωστοί νταβάδες. Αυτοί είναι οι νονοί των επιμέρους πολιτειακών, κρατικών και κομματικών εξουσιών και οι προστάτες του εσμού των αχυράνθρωπων που συνθέτουν το δίκτυο της εξουσίας τους, της προπαγάνδας τους και του πολιτισμού, τον οποίο διαμορφώνουν για την υποστήριξη του καθεστώτος που έχουν εγκαθιδρύσει.
Ο κόσμος αηδιάζει με τα φαινόμενα που προκαλεί το σύστημα αυτό, αγνοεί όμως τις δυνάμεις συνοχής του καθεστώτος.
Είναι φυσικό η κοινωνία να μένει στο επιφαινόμενο, καθώς η διαπλοκή με τους νταβάδες-νονούς, από τη μία, συσκοτίζει την οργανική σχέση της με το κράτος, τους πολιτικούς φορείς και τα ΜΜΕ, ενώ από την άλλη εξάγει την κρίση του δικού της συστήματος στην κοινωνία και τους θεσμούς.
Επιδιώκουν να μας κάνουν, στο τέλος, να σιχαθούμε τους εαυτούς μας, την πολιτική και τη δημοκρατία, ώστε να αναλάβουν αυτοί και πάλι την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
Αν δεν το καταλάβουμε σύντομα, να είστε βέβαιοι ότι θα το πετύχουν.
Αν νομίζετε ότι αυτό το φαινόμενο ( το νταβατζιλίκη αυτής της παρέας) είναι αναπόφευκτο στοιχείο της παγκοσμιοποίησης και της σημερινής διάστασης του καπιταλισμού, απλώς έχετε πέσει θύματα της προπαγάνδας τους!
Η παρέα αυτή αποτελεί μεν φορέα του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, η δομή και λειτουργία της όμως βασίζεται σε προκαπιταλιστικά πρότυπα.
Είναι, ακριβώς, αυτή η αντίφαση που, πέραν όλων των άλλων, στρεβλώνει την ανάπτυξη και ενισχύει τον επαρχιωτισμό και τη δουλική εξάρτηση από ξένα κέντρα.
Διαπλοκή και νταβάδες είναι ελλαδικό «προϊόν» και για αυτό ακριβώς αποτελεί αποκλειστική υποχρέωση της ελληνικής κοινωνίας να αντιδράσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου