Μυστική πολιτική και μυστήρια

Του Αγίου

Στις δημοκρατίες ισχύει μια απαράβατη αρχή: η πολιτική είναι διάφανη, ενώ η διπλωματία μπορεί κάποτε να ασκείται με άκρα μυστικότητα (εμπιστευτικότητα).

Στις Νέες Δημοκρατίες, που κυβερνούν την Ελλάδα, η αρχή αυτή έχει αντιστραφεί.

Οι κυβερνώντες εννοούν ότι η πολιτική είναι μυστική, ενώ παράλληλα αδιαφορούν για τη «στεγανοποίηση» των διπλωματικών πρωτοβουλιών.

Έτσι, αντί να ενημερώσουν τον πολίτη για την πολιτική πρόταση του μεσολαβητή του ΟΗΕ, αναφορικά με την ονομασία των Σκοπίων, περιορίζονται σε κρίσεις επ’ αυτής, λέγοντας ότι τους ικανοποιεί καταρχήν το «πακέτο Νίμιτς» και προσθέτοντας ότι η πρόταση είναι «σαφώς η πιο καλά επεξεργασμένη που έχει κατατεθεί ως τώρα».

Δηλαδή, απαιτούν, οι πολιτικοί αυτοί, να αποδεχθούμε την κρίση τους, ως προς την υπόθεση, δίχως να γνωρίζουμε το ακριβές περιεχόμενο της.

Γιατί άραγε; Είναι μυστική η υπόθεση; Δεν αφορά πολιτική διευθέτηση σε ζήτημα που απασχολεί την ατζέντα της εξωτερικής μας πολιτικής;

Έχει καμία σχέση η «πρόταση Νίμιτς» με τη διπλωματία του πράγματος;

Ζήτησε κανείς να παρέμβει στις διπλωματικές κινήσεις που σχεδιάζει η Κυβέρνηση;

Αντίθετα, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει εύλογη μυστικότητα, όπως για παράδειγμα στην άσκηση ή μη του δικαιώματος αρνησικυρίας στο ΝΑΤΟ, οι κυβερνητικοί είναι λαλίστατοι!

Πρόκειται για σοβαρή παρεξήγηση του ρόλου τους ή για ασυνείδητο κομφούζιο μεταξύ διπλωματίας και πολιτικής;

Φοβάμαι ότι ισχύει το πρώτο. Συνειδητά μπλέκουν τις αρχές άσκησης της πολιτικής με αυτές της διεξαγωγής της διπλωματίας, καθώς προσπαθούν να διασκεδάσουν τα αρνητικά αποτελέσματα της πολιτικής τους μέσω της δήθεν διπλωματίας και τις αρνητικές επιδόσεις στη διπλωματία μέσω μιας δήθεν ρεαλιστικής πολιτικής, που ανακαλύπτουν πάντα στο τέλος!

Όμως, έτσι, δεν λειτουργεί η Δημοκρατία, απλώς εξυπηρετείται συγκυριακά η Νέα Δημοκρατία.

Ο μη ενημερωμένος πολίτης επί της πολιτικής ύλης, μετατρέπεται σε υποζύγιο της προπαγάνδας, από φορέας ευθύνης για το μέλλον του.

Η λαϊκή κυριαρχία χάνει την έννοια της μέσα στο αδιαφανές τούνελ των πολιτικών ζυμώσεων που οδηγούν στις αποφάσεις.

Ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει τα στοιχεία μιας πρότασης για να κρίνει και την πολιτική και τους πολιτικούς που λαμβάνουν θέση επ’ αυτής.

Οι αποπροσανατολιστικές και αντιφατικές διαρροές της κυβέρνησης για την υπόθεση της ονομασίας τις τελευταίες ώρες, καθώς και η απόκρυψη του πυρήνα της διαπραγμάτευσης, φανερώνουν το φόβο και την υποκρισία της απέναντι στον ελληνικό λαό, ο οποίος τους εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση της χώρας.