Πίσω έχει το «Βέτο» την ουρά

Του Αγίου

Η κάθε ιδιαίτερη πολιτική κρίνεται από τον βαθμό επίτευξης των στόχων που η ίδια θέτει.

Η Κυβέρνηση-Καραμανλή επεδίωξε την επίλυση της διένεξης με την ΠΓΔΜ, με ορόσημο την πρόσκληση της στο ΝΑΤΟ.

Διακήρυξε σε όλους τους τόνους ότι η πολιτική της αποσκοπεί σε μια κοινά αποδεκτή λύση για την τελική ονομασία της γείτονος, η οποία δεν θα υπερβαίνει την κόκκινη γραμμή, που έθεσε η Κυβέρνηση, μετά από παλινωδίες: «όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις και σε όλες τις περιπτώσεις».

Ως μέσο επίτευξης αυτού του στόχου χρησιμοποιήθηκε το veto για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Είπε και συνεχίζει να λέει η ελληνική κυβέρνηση στα Σκόπια: «αν δεν λάβουμε μια ικανοποιητική απάντηση στο ζήτημα δεν μπαίνετε στο ΝΑΤΟ, ούτε αργότερα στην ΕΕ».

Παράλληλα, η Κυβέρνηση-Καραμανλή δέχεται ότι η όμορος χώρα καλύπτει τα τεχνικά κριτήρια, για να ενταχθεί στη Συμμαχία και ταυτόχρονα δηλώνει ότι θεωρεί απαραίτητη την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.

Άρα, θα θεωρήσουμε ότι η πολιτική της κυβέρνησης πέτυχε στο βαθμό που έλυσε το πρόβλημα που μας απασχολεί, με τον τρόπο που αυτή επέλεξε.

Το veto, λοιπόν, δεν ήταν αυτοσκοπός, ούτε φαντάζομαι επίδειξη ισχύος στον Μπους, αλλά μέσο για να πετύχουμε μια αποδεκτή λύση στο εθνικό μας ζήτημα. Εκτός εάν κάνω λάθος!

Αν δεν κάνω, τότε η Κυβέρνηση μετρά μια μεγάλη αποτυχία, καθώς διολίσθησε μέσα σε ένα φάσμα αντιφάσεων, σε τέτοιο σημείο, ώστε η ελληνική κοινή γνώμη δεν ξέρει πια τι θα μπορούσε να σημαίνει «γεωγραφικός προσδιορισμός» και τι όχι. Όλα χωρούν στην κόκκινη γραμμή – Καραμανλή και το «Άνω» και το «Νέα» και αύριο ποιος ξέρει τι!

Η ελληνική κοινή γνώμη «ξεχείλωσε» στο ζήτημα τη στιγμή που η αντίστοιχη στην ΠΓΔΜ κράτησε αναλλοίωτη τη στάση της. Αυτό ο κ. Καραμανλής το ερμήνευσε ως έμπρακτη διάθεση συμβιβασμού και σωφροσύνης, όμως τα αποτελέσματα στoν ΟΗΕ δείχνουν, άλλα πράγματα.

Η Ελλάδα ξεκινά στη νέα φάση της διαπραγμάτευσης από πολύ αρνητική αφετηρία: την περίφημη τελευταία πρόταση Νίμιτζ, χειρότερη από την οποία δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλη, κατά την 14ετη διαπραγμάτευση.

Πέραν αυτού, συζητάμε για την διεθνή, τελική, ονομασία της ΠΓΔΜ, μη έχοντας την δυνατότητα να επηρεάσουμε την συνταγματική ονομασία της, η οποία θέλοντας και μη θα κυριαρχήσει, ως η «διεθνής ταυτότητα» του νέου κράτους.

Λέγοντας η Κυβέρνηση ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας με νεότερο ψήφισμα θα εγγυηθεί την καθολική χρήση του νέου ονόματος, προδήλως ψεύδεται.
Τέτοια αρμοδιότητα ή ικανότητα δεν διαθέτει το Σ.Α. του ΟΗΕ.
Το μόνο που θα πετύχουμε με αυτή την μέθοδο – εννοώ, αν ευδοκιμήσει στην ιδανικότερη μορφή της: «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις», είναι αυτή να αντικαταστήσει το «FYROM», ακριβώς στα σημεία όπου αυτό μέχρι σήμερα εφαρμόζεται.

Η αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ μπορεί να προκύψει μόνο από εσωτερική ανάγκη. Αυτή την παράμετρο πρέπει να αξιοποιήσει η ελληνική πλευρά – όταν και εάν εμφανιστεί - καθώς στον ορίζοντα δεν φαίνεται άλλη θετική προοπτική για μόνιμη και σταθερή λύση.

Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση πέτυχε:

- Να εμφανιστεί στην διεθνή κοινότητα σαν συστατικό της «ρευστής βαλκανικής σαλάτας».

- Να μην καταφέρει να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη για το δίκιο της, καθώς ακόμη και αυτοί που έμοιαζε να κατανοούν τις ελληνικές αιτιάσεις ως προς το όνομα της γείτονος, σήμερα, έμμεσα ή άμεσα, φαίνεται να εκφράζουν συμπάθεια προς τον αδύνατο βαλκάνιο, που «εκβιάζεται» να αλλάξει το όνομα με το οποίο τον αποκαλεί όλος ο κόσμος, από την θεωρητικά ισχυρότερη χώρα της περιοχής.

- Να δημιουργήσει ένα υπέροχο αντιαμερικανικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας, το οποίο κατευνάζεται με την περιφανή νίκη του πρωθυπουργού, ο οποίος κατατρόπωσε την υπερδύναμη!

- Να διεγείρει τον λανθάνοντα ελληνικό εθνικισμό…μέχρις εκλογών!

- Να ευθυγραμμιστεί απολύτως με την αμερικανική-Κυβέρνηση ως προς όλες τις κρίσιμες διεθνείς πολιτικές ( κόσοβο, αντιπυραυλική ασπίδα, αποστολές του ΝΑΤΟ κλπ).

- Να αλλάξει την ατζέντα του «σκοπιανού», δίχως κανείς να το πάρει χαμπάρι.

Τώρα ουδείς στα Σκόπια ενδιαφέρεται για άμεση λύση, καθώς δεν υπάρχει κανείς λόγος για να επιδιωχθεί σύντομα πρόσκληση, εφόσον από τη μία μετέχουν στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και από την άλλη έλαβαν την διαβεβαίωση από τη Συμμαχία ότι καλύπτονται από την ομπρέλα ασφαλείας του ΝΑΤΟ στη περιοχή. Άλλωστε τώρα έχουν μπροστά τους ένα προεκλογικό τρίμηνο.

Η λύση λοιπόν στη διένεξη Αθηνών-Σκοπίων δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα με χαμένο αυτόν που επεδίωκε να αλλάξει το υφιστάμενο Status, που σχετίζεται με τη χρήση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας»: την ελληνική πλευρά, δηλαδή.

- Να επιδεινωθεί σε επικίνδυνο, ίσως, βαθμό το κλίμα μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ για μεγάλο διάστημα, με παράπλευρες απώλειες σε πολιτικό και εμπορικό επίπεδο.

- Να δοθεί η ευκαιρία στην απερχόμενη αμερικανική-κυβέρνηση, που ενισχύεται προεκλογικά από το λόμπι Αλβανών και Σλαβομακεδόνων να παίξει ενεργότερο ρόλο στην γείτονα, κηδεμονεύοντας το πολιτικό σύστημα τους σε απόλυτο βαθμό.

- Να εμφανιστεί αρκούντως αντιαμερικανική, ώστε να αποκτήσει ξανά ερείσματα στο εθνικιστικό ακροατήριο, όλων των κομμάτων και να σκεπάσει με την προβολή του κυβερνητικού-πατριωτισμού σκάνδαλα και αντι-κοινωνικές πολιτικές.

Μια καλή στιγμή για εκλογές, δηλαδή, έφτασε για την ΝΔ, που γεύεται τους καρπούς του πολύτιμου δώρου-Μπους από το Βουκουρέστι. Μπροστά από αυτό το δώρο θα ήταν άδικο ο Καραμανλής να μην ασπαστεί την Ντόρα ….γιατί όχι και τον Μητσοτάκη!