Του Αγίου
Μέσα στο διθυραμβικό κλίμα που δημιούργησε η άρνηση του κ. Καραμανλή να συναινέσει στην άμεση πρόσκληση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, κινδυνεύει να χαθεί για άλλη μια φορά στην ιστορία μας, η αίσθηση της πραγματικότητας.
Η παραίσθηση του «veto» ζάλισε τους Έλληνες, που διαπνεόμενοι από μία ποδοσφαιρική κουλτούρα που υποδαυλίζεται από τον εθνικισμό, χάνουν πλέον κυριολεκτικά τον Μπούσ-ουλα.
Οι σύγχρονες ντουντούκες της προπαγάνδας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και τον Τύπο αποθεώνουν τον Καραμανλή διότι, δήθεν, πρόταξε τα στήθη του στους Αμερικανούς και κατατρόπωσε τον καταπιεστή των λαών, Μπους.
Από το μυαλό κανενός δεν περνά αυτή την ώρα ότι ο μόνος κερδισμένος πολιτικά από την κατάληξη της υπόθεσης, είναι ο παρεμβατικός αμερικανικός παράγων στα Βαλκάνια και η μόνη ορατή απώλεια είναι η δυνατότητα της χώρας μας να διαμορφώσει συνθήκες για μία ικανοποιητική προς τα ελληνικά συμφέροντα, επίλυση της διένεξης για την τελική ονομασία της ΠΓΔΜ.
Είναι προφανές ότι στήθηκε ένα παιχνίδι από το State Department, στο οποίο συμμετείχε ενεργά το δίδυμο Καραμανλή – Μπακογιάννη. Από τις πολλές επιλογές που είχε μπροστά της η ελληνική διπλωματία, επέλεξε τη χειρότερη.
Αντί, λοιπόν, να αναρωτηθούμε τι σημαίνει η «συνάρτηση» της πρόσκλησης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με τη λύση του προβλήματος, εορτάζουμε το ότι ο θαρραλέος πρωθυπουργός μας δεν επέτρεψε στην FYROM να προσκληθεί στη Συμμαχία. Σαν να υπήρχε ποτέ πιθανότητα Έλληνας πρωθυπουργός να αποδεχθεί κάτι τέτοιο και μάλιστα δίχως όρους!
Δηλαδή, αν ο κ. Καραμανλής δεχόταν να προσκληθεί σήμερα η γείτων ως FYROM, υπό τον όρο ότι η χώρα θα έχανε το status της στο ΝΑΤΟ και θα σταμάταγαν οι διαδικασίες ολοκλήρωσης της ένταξής της, εάν εντός 8 μηνών δεν βρισκόταν κοινά αποδεκτή λύση στο όνομα, θα ήταν χειρότερο από αυτό για το οποίο θριαμβολογεί η ελληνική κυβέρνηση;
Όχι, ασφαλώς. Σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα θα μεταφερόταν σε επείγουσα, μάλιστα, διάσταση στα Σκόπια, η ηγεσία των οποίων θα είχε να απολογηθεί στο λαό γιατί έχασε το προνόμιο της πρόσκλησης. Πέραν αυτού, ούτε ζήτημα καταγγελίας της ενδιάμεσης συμφωνίας θα υπήρχε, ούτε πιθανότητα να κωλυσιεργήσουν τα Σκόπια.
Με την πρόσκαιρη ικανοποίηση του προπαγανδιστικού επιχειρήματος της ελληνικής κυβέρνησης, «μη λύση, μη πρόσκληση», η κυβέρνηση Καραμανλή πέτυχε να δώσει χρόνο και άνεση κινήσεων στους γείτονες και στον Μπους, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί για πάντα να επιμένει στην άρνηση της πρόσκλησης.
1 σχόλιο:
Η σταση της Ελλάδας aπέτρεψε την είσοδο των Σκοπιών στο ΝΑΤΟ, άλλαξε δεδομένα δεκαετιών, αλλά και διόρθωσε μια σειρά από αστοχίες, παραλείψεις και λάθη στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής που είχαν ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των διαπραγματευτικών όπλων της Ελλάδας και τη διαρκή οπισθοχώρηση από τις επίσημα διατυπωμένες εθνικές θέσεις.
Τα δεδομένα πλέον άλλαξαν, τώρα καθορίζουμε εμείς τους κανόνες του παιχνιδιού.
Η γενικότερη αρνητική κατάσταση που ήταν δημιούργημα, (το θέμα των σκοπιών μπορούμε άνετα να το χαρακτηρίσουμε γραφειοκρατικό εθνικισμό), ποιος ξεχνά τα συλλαλητήρια, ενδιάμεση συμφωνία, κ.τ.λ. υποχρέωσε την Ελλάδα να μπει εξ αρχής στη συζήτηση από μειονεκτικότερη θέση, μπορείς όμως να διεκδικείς κάτι που είναι δικό σου;
Ο φοβικός τρόπος σκέψης (φοβική κουλτούρα) που για χρόνια είχε επικρατήσει στη χώρα μας δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζεται επ άπειρων. Η Ελλάδα είναι ανεξάρτητο κράτος, με τα δικά της συμφέροντα. Οι παραλογισμοί του παρελθόντος δεν μπορεί να μας ακολουθούν ακόμη και σήμερα.
Tα συμπεράσματα πολλά, οι «εικόνες του πλήθους» νομίζω ότι ήταν αρκετά διδακτικές και πρέπει να μας οδηγήσουν από δω και στο εξής, δεν πρέπει όμως απλά να τις κοιτάξουμε, αλλά να τις διαβάσουμε…
Τα βαλκάνια κατά πολλούς σημαίνουν ιστορία με σάρκα και αίμα, άλλοι τα βλέπουν ως τρίτο κόσμο, άλλοι οραματίζονται δεν ξέρω και γω τι, αλλόκοτη κατάσταση. Δεν χρειάζεται να έχεις μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις τι θα γίνει αν ξεφύγει η κατάσταση. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κ άλλα ανοιχτά ζητήματα.
Πέρα από την εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει βαλκανική πολιτική, αλλά για να γίνει αυτό η «Αθήνα» πρέπει να «κατανοήσει» τα βαλκάνια.
Δημοσίευση σχολίου