Του Αγίου
Σήμα κινδύνου για το πολιτικό σύστημα είδε «ΤΟ ΒΗΜΑ» να εκπέμπεται από την τελευταία σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης της ΚΑΠΑ Research, που διενεργήθηκε για λογαριασμό του.
Ο κίνδυνος ασφαλώς, είναι ένα σχετικό μέγεθος και εκλαμβάνεται σε διαφορετική ένταση και μορφή από διαφορετικούς αποδέκτες.
Επίσης, κάτι το οποίο εκλαμβάνεται ως κίνδυνος, δηλαδή ως απειλή για κάποιον, μπορεί για κάποιον άλλον να αποτελεί ένδειξη ασφαλούς «διόρθωσης» και μήνυμα εξορθολογισμού πολιτικών σχέσεων και συμπεριφορών, έτσι ώστε να επέλθει μία νέα δυναμική ισορροπία μετά την διατάραξη που επιφέρει μια έκδηλη ή λανθάνουσα πολιτική κρίση.
Ο κίνδυνος για το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως εκδηλώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, σχετίζεται με την υποχώρηση του δικομματισμού σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που καθίσταται αμφίβολη η συνέχιση του καθεστώτος των μονοκομματικών κυβερνήσεων, όχι μόνον με την εφαρμογή του παρόντος εκλογικού συστήματος, αλλά και του οπισθοδρομικού και κατά την άποψή μου, αντισυνταγματικού εκλογικού νόμου, που επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ για τις μεθεπόμενες εκλογές.
Το σήμα κινδύνου, λοιπόν, δεν εκπέμπεται συλλήβδην από το πολιτικό σύστημα ή σε σχέση με το πολιτικό σύστημα, αλλά περιοριστικά για την δυνατότητα μακροημέρευσης του δικομματισμού.
Κινδυνεύει λοιπόν, το καθεστώς της μεταπολίτευσης. Κινδυνεύει να καταρρεύσει το σύστημα εκείνο το οποίο συνέβαλε στη διάρθρωση της σύγχρονης διαπλοκής, την οποία υπηρετεί και από την οποία εξυπηρετείται. Κινδυνεύουν οι σχέσεις εξάρτησης μεταξύ επιχειρηματικών – εκδοτικών συμφερόντων με ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού και με την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Το σήμα κινδύνου για την διαπλοκή δεν είναι όμως κάτι νέο. Το καινούργιο σ’ αυτήν την υπόθεση είναι ότι για πρώτη φορά το σήμα αυτό προέρχεται από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα με δύο βασικές κατευθύνσεις: Η πρώτη αμφισβητεί την ικανότητα διαχείρισης από μονοκομματικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, ενώ η δεύτερη θέτει σοβαρό ζήτημα νομιμοποίησης του δικομματισμού σε επίπεδο ηθικής και φερεγγυότητας.
Πλέον, η αμφισβήτηση του δικομματισμού φαίνεται να ριζώνει για τα καλά στα μεσαία στρώματα, τα οποία υπήρξαν οι βασικοί πελάτες και αιμοδότες του. Στο βαθμό που το πελατειακό σύστημα θα διαταραχθεί και θα χάσει τις «αξίες» που το νομιμοποιούσαν ως μηχανισμό κοινωνικής δικαιοσύνης, η κατάρρευση του δικομματισμού θα είναι ραγδαία.
Ασφαλώς οι αιτίες του φαινομένου αυτού δεν θα πρέπει να αναζητηθούν αποκλειστικά στο επιφαινόμενο. Η κρίση του πολιτικού συστήματος, που συμπίπτει με την κρίση στα ΜΜΕ και την κρίση στους θεσμούς αντιπροσώπευσης σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, όπου η εμπιστοσύνη προς τα όργανα του κράτους διαρκώς υποχωρεί, έχει προφανώς βαθύτερα κοινωνικοοικονομικά αίτια.
Οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης προς τα μεσαία στρώματα με την παράλληλη αδυναμία άσκησης σοβαρής αναδιανομιτικής πολιτικής, εξ αιτίας των αγκυλώσεων που προκαλεί στα δημοσιονομικά το Σύμφωνο Σταθερότητας και η ανερμάτιστη οικονομική πολιτική της ΝΔ, που ήρθε να σφίξει ακόμη πιο βίαια από πριν τον βρόγχο γύρω από τους περισσότερο εξαρτημένους από την αγορά «μικρομεσαίους», οδηγούν στην απόγνωση ολοένα και περισσότερους.
Η αδυναμία των στρωμάτων αυτών να ανταποκριθούν στις κοινωνικές και οικονομικές υποχρεώσεις τους και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που διαμορφώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, επιφέρει σε ατομικό επίπεδο μία διάθεση αποστροφής προς αυτούς που εμπιστεύθηκε την τύχη του για καλύτερες μέρες.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς την διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η αλήθεια με δύο λόγια και το σήμα κινδύνου εκπέμπεται από αυτούς που συνειδητοποιούν αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα.
Πλέον, τα περισσότερο αποκλεισμένα μέλη των μεσο-στρωμάτων της κοινωνίας αναζητούν τις άκρες του λεγόμενου μεσαίου χώρου και θα τις βρουν είτε αριστερά είτε δεξιά. Το ζήτημα για την αριστερά σήμερα είναι να μην επιτρέψει στον ακροδεξιό λαϊκισμό και στον αντιδραστικό εθνικισμό να αναδειχθούν ως οι βασικοί πόλοι της αμφισβήτησης του συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου