Οι μοιραίοι

Του Αγίου

Το ισχυρότερο διπλωματικό χαστούκι της μεταπολίτευσης δέχθηκε, επίσημα, η χώρα από τον ΟΗΕ, με αφορμή το «σκοπιανό».

Η Ελληνική εξωτερική πολιτική εξευτελίστηκε, τυλιγμένη σε μια κόλα χαρτί με τίτλο «Νέα πρόταση Νίμιτζ», η οποία τελεσιγραφικά αναφέρει για την ΠΓΔΜ:

- Για εσωτερική χρήση, το όνομα της χώρας θα είναι «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε κυριλλική γραφή.

- Για διεθνή χρήση, το όνομα της χώρας θα είναι «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)» και η επίσημη εκδοχή του θα είναι η αγγλική.

- Για διμερή χρήση συστήνεται η νέα ονομασία να υιοθετηθεί από τις χώρες που αυτήν τη στιγμή χρησιμοποιούν τη συνταγματική ονομασία, χωρίς όμως οι χώρες αυτές να υποχρεώνονται σε αυτήν την επιλογή.

- Η ονομασία «Μακεδονία» καθ' εαυτήν δεν θα χρησιμοποιείται ως επίσημο όνομα από άλλη πλευρά -την Ελλάδα δηλαδή.

- Οι όροι «μακεδονία» και «μακεδονικό», από μόνοι τους, μπορούν να χρησιμοποιούνται σε μη αποκλειστική βάση και από τις δύο πλευρές, σύμφωνα με τη διεθνή νομική και εμπορική πρακτική.

- Οι δύο πλευρές καλούνται σε περαιτέρω συζητήσεις για το θέμα του αλυτρωτισμού, σε διακήρυξη του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας κ.λπ.

- Τα θέματα πολιτισμού και εκπαίδευσης παραπέμπονται σε κοινή επιτροπή.

- Η Ελλάδα καλείται να υποστηρίξει ενεργά την ΠΓΔΜ όσον αφορά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

- Το θέμα των αεροδρομίων θα πρέπει να εξετασθεί εκ νέου από την ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας.

Από τα εννέα βασικά ζητήματα που θίγονται, από τον ΟΗΕ, μέτρησα τουλάχιστον επτά ηχηρά χαστούκια στην Κυβέρνηση –Καραμανλή.

Το ερώτημα που βρίσκεται στο στόμα όλων τούτες τις ώρες είναι απλό:
«καλά, τόσα χρόνια, η ισχυρή, κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού Ελλάδα, απέναντι στην παντελώς ανίσχυρη ΠΓΔΜ, αυτά πέτυχε! Ποιος κοροϊδεύει ποιόν σε αυτό το τόπο;».

Αλήθεια ποιος νομίζει ότι έχει δικαίωμα να κυβερνά ως βασιλέας, παραπληροφορώντας διαρκώς τους υπηκόους του;
Γιατί τόση πρεμούρα, να παραμείνει ο λαός έξω από τη διένεξη με τα Σκόπια;

Η κατάδηλη ζημιά στα κρατικά μας συμφέροντα από αυτό το Βατερλό αναφέρεται σε έναν πρωθυπουργό και μιαν υπουργό εξωτερικό, σε ένα ή δύο κόμματα ή σε όλους μας; Τι είδους παιχνίδι είναι αυτό με τον πολίτη;

Τώρα, η Κυβέρνηση λέει ότι δεν μπορεί να δεχθεί το όνομα, έτσι όπως περιγράφεται στην πρόταση Νίμιτζ, με το «Σκόπια» δηλαδή σε παρένθεση, ούτε καν με παύλα, όπως στο όνομα που είχε προταθεί το 2005 και είχε δεχθεί ο κ. Καραμανλής δια του κ. Μολυβιάτη ως βάση διαπραγμάτευσης!

Ναι, τέτοια επιπολαιότητα! Διέπραξαν ακριβώς τα ίδια λάθη στη διαπραγμάτευση, (εμφορούμενοι προφανώς από την ίδια επαρχιώτικη πολιτική κουλτούρα), με αυτούς που συμμετείχαν στην διαπραγμάτευση για το «κυπριακό», που κατέληξε στο σχέδιο Άναν… και μετά κλαίγανε και το παίζανε αδικημένοι και πληγωμένοι!

Άσε που, μετά από 14 χρόνια επίσημης διαπραγμάτευσης «κατάφεραν» οι δικοί μας το απίθανο: να καταργείται – με τη συγκεκριμένη πρόταση, στο τελικό αυτό στάδιο της διαπραγμάτευσης - το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης των λέξεων «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» και στα δύο μέρη, και να αναγνωρίζεται «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονικό» έθνος, με την χρήση μάλιστα της «σύνθετης» ( ποιας σύνθετης δηλαδή!) ονομασίας να προτείνεται μόνο στους διεθνείς οργανισμούς και στις σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα!

Αντί λοιπόν όσοι εμπλέκονται στην διαπραγμάτευση να κρυφτούν από ντροπή για τη κατάντια τους, με περισσό θράσος κρύβονται πίσω από λέξεις δίχως νόημα, προπαγανδιστικά στερεότυπα, που και αυτά ακόμη διαρκώς ανασκευάζουν και ψευτοτσαμπουκάδες.

Είναι τόση η αβελτηρία των κυβερνητικών και της προπαγάνδας τους που, ενώ μέχρι χθες παρέπεμπαν ανακουφιστικά προς τον ΟΗΕ για μια ικανοποιητική λύση, τώρα ομνύουν προς τον αμερικανικό παράγοντα, θεωρώντας πως δεν θα μπορούσαν οι φίλοι τους να τους εγκαταλείψουν σε αυτήν την δύσκολη στιγμή!

Θα μου πείτε, ο απελπισμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Σύμφωνοι, αρκεί να έχει!

Η εξωτερική μας πολιτική παγιδευμένη σε ένα μίγμα λαϊκισμού, υποκρισίας, αμετροέπειας και ωχαδερφισμού «κούρεψε», από μόνη της, τις δυνατότητες της.

Στο τέλος εγκλωβίστηκε στην Ενδιάμεση Συμφωνία της 13ης Σεπτεμβρίου 1995, που υπογράφηκε στην Νέα Υόρκη από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Τσερβενκόφσκι.

Από αυτή τη συμφωνία, η οποία εδώ και πέντε περίπου χρόνια εξυπηρετεί αποκλειστικά την ηγεσία της ΠΓΔΜ, έπρεπε να απεγκλωβιστούμε. Οι ευκαιρίες που προέκυψαν ήταν πολλές, δεν υπήρχε όμως σοβαρή Κυβέρνηση να τις εκμεταλλευτεί. Έτσι, τώρα πάμε και νομικά, χειροπόδαρα δεμένοι στο Βουκουρέστι, όπου μας περιμένει το επιτελείο του Μπους για να «ασελγήσει» στα «χαμένα κορμιά» μας!

Είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα μας πλασάρουν μια διαφορετική κατ’ όνομα «λύση», made in USA, όπως εδώ και καιρό έχω γράψει, την οποία μετά την τρομακτική-πρόταση Νίμιτζ θα δεχθούμε ασθμαίνοντας και ευχαριστώντας τον κ. Μπούς για την κατανόηση. Έτσι πράττουν πάντα οι μοιραίοι!

Το σχέδιο, όπως και πάλι πριν από μέρες σας είπαμε, είναι έτοιμο και έχει εκπονηθεί στο πνεύμα μίας «nominal movement» της ηγεσίας της ΠΓΔΜ, από ένα επιτελείο νομικών υπό την απερχόμενη πρέσβειρα στο ΝΑΤΟ Βικτόρια Νούλαντ και την επίβλεψη του Νταν, ο οποίος (κ. Ντανιελ Φριντ) – για να δώσω και καμιά είδηση – χθες το βράδυ ενημέρωσε κατ’ ιδίαν, επ’ αυτού, τον ειδικό διαπραγματευτή των Σκοπίων κ. Ντιμιτρόφ. Αυτό, το «καλό παιδί» που είναι ο «έρωτας» του State Department και ουσιαστικά κάνει κουμάντο, ως προς το ζήτημα, στη χώρα του, έχοντας ουσιαστικά υποσκελίσει την ηγεσία της γείτονος.