Με τρώει η νεοφιλελεύθερη αρκούδα

Του Αγίου

Δεν είναι λίγοι οι οικονομολόγοι που εκφράζουν την βεβαιότητα ότι η σημερινή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα οδηγήσει σύντομα σε κατάρρευση του καπιταλισμού, τουλάχιστον με τη σημερινή του μορφή.

Πριν από λίγο καιρό, ισχυρισθήκαμε ότι η παρούσα κρίση στις χρηματιστηριακές αγορές εστιάζεται μεν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά το ξεπερνά συστηματικά.

Τότε, μιλήσαμε για «μεταλλαγή» που αλλάζει δομικά ολόκληρο το σύστημα αναφορών του νεοφιλελευθερισμού και πλήττει τον αξιωματικό πυρήνα του: την «αυτο-διόρθωση».

Δεν είναι, για παράδειγμα, απλώς το κρυφό και φανερό δημοσιονομικό ελλείμματα των ΗΠΑ και η κρίση στα subprime στεγαστικά δάνεια στην Αμερική που ανατροφοδοτούν το φαινόμενο της κρίσης, ούτε αποκλειστικά ο λεγόμενος στασιμοπληθωρισμός, που τρομάζει πλέον τις οικονομίες και πέραν του Ατλαντικού. Τα αίτια είναι περισσότερα και σύνθετα.

Έχουν να κάνουν, επίσης, με την έντονα κερδοσκοπική κουλτούρα της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, τις πειρατικές κινήσεις μεγάλων hedge funds και την αρπαχτική συμπεριφορά των λεγόμενων μη-εποπτευόμενων κεφαλαίων, μα κυρίως με την παραίτηση του νεοφιλελεύθερου κράτους από την άσκηση πολιτικών προστασίας της κοινωνίας από την αδηφάγο, ολοκληρωτική αγορά.

Το δόγμα του λεγόμενου «κοινωνικού καπιταλισμού» κατέληξε στην απόλυτη υποδούλωση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων στην αγορά, με αποτέλεσμα οι πολίτες να χάνουν ολοένα και περισσότερο όχι απλώς την οικονομική ελευθερία τους, αλλά και την ίδια την ικανότητα να προσδιορίσουν στοιχειωδώς το μέλλον τους και να επιβιώνουν αξιοπρεπώς.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: κοινωνική ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, εκδήλωση αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς, αποκλεισμός και εκδήλωση ατομικής και κοινωνικής βίας ή τάση παραίτησης.

Τα πράγματα έχουν πάρει τέτοια μορφή που ακόμα και παραδοσιακοί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί φαίνεται ότι αφυπνίζονται.

Μέχρι και η Χίλαρι Κλίντον, ευαισθητοποιήθηκε και καλεί σε άμεση πολιτική παρέμβαση, ώστε τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να προστατευθούν και να μη χάσουν οριστικά την περιουσία τους.

Η γυναίκα, είπε μάλιστα κάτι απλό και λογικό, αλλά δυστυχώς τόσο ξένο σε πολλούς άλλους ηγέτες: δεν μπορεί οι κυβερνήσεις και ο κεντρικός χρηματοπιστωτικός μηχανισμός να μεριμνούν για να σωθούν οι τράπεζες και από την άλλη η πολιτεία να αδιαφορεί για την κατάρρευση των νοικοκυριών! Ή με τα δικά της λόγια: "Πρέπει οι τράπεζες, που συνεργάζονται και με την Γουόλ Στριτ, να αποφύγουν να γνωρίσουν κρίση, πρέπει να εδραιωθεί εκ νέου η πιστωτική πίστη, αλλά πρέπει να βοηθηθούν και τα νοικοκυριά μας, να 'γλιτώσουν' τους πλειστηριασμούς των ακινήτων τους", τόνισε η Χίλαρι και πρότεινε να συσταθεί "Ομάδα εργασίας επί επειγόντων περιστατικών (άμεσης) απειλής διοργάνωσης πλειστηριασμού, από τις τράπεζες, για τα (υποθηκευμένα επί δανεισμώ) ακίνητα των πιστωτών τους".

Δεν σώζεται βέβαια έτσι η κατάσταση. Με ασπιρίνες δεν αντιμετωπίζεται ο καρκίνος, αλλά βρε αδελφέ δείξτε λίγη ευαισθησία ή σωφροσύνη.

Στην Ελλάδα το πρόβλημα οξύνεται και σε πραγματικές διαστάσεις είναι σοβαρότερο, στην συγκυρία, από το ασφαλιστικό, αλλά οι πολιτικοί (μας) ακόμη δεν κατάλαβαν την επιτακτική ανάγκη άμεσης νομοθετικής παρέμβασης.

Από τον κ. Καραμανλή θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε ανάλογη κίνηση, από την αριστερά και το ΠΑΣΟΚ, όμως, ο πολίτης προσδοκά σκληρό αγώνα για το ζήτημα και πρωτοβουλίες εντός και εκτός του κοινοβουλίου, καθώς δεν είναι λίγοι πλέον όσοι σιγοτραγουδούν: «…εσείς το πίτσι- πίτσι και μένα με τρώει η αρκούδα»