H νωπή κυβερνητική εντολή

Του Αγίου

Δεν με διασκεδάζει τίποτα περισσότερο από την περίφημη κομματική γραμμή που αρθρώνουν στο κοινοβούλιο και στα τηλεοπτικά παράθυρα οι εκπρόσωποί μας.

Συνήθως, είναι λαϊκίστικα στερεότυπα τα οποία, μέσω της αίσθησης που αποπνέουν και της γενίκευσης που προδηλώνουν, φανερώνουν την αδυναμία των ομιλητών, συνεντευξιαζομένων κλπ, να αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα τον συνομιλητή τους, στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης.

Το σύνθημα που κυριάρχησε από την πλευρά της, ελεγχόμενης με «μομφή», κυβέρνησης, σήμερα στη βουλή, ήταν το «νωπή κυβερνητική εντολή» (ΝΩΚΕ).

Ρωτάει ο πολίτης – δια του εκπροσώπου του ασφαλώς, μια και παρά την πρόοδο της τεχνολογίας δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί από το πολιτικό σύστημα άλλος τρόπος! – «γιατί, κυβέρνηση, διαχειρίζεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο την οικονομία ή το κοινωνικό μοντέλο, δια του «ασφαλιστικού»»; «Επειδή, έχω νωπή κυβερνητική εντολή», απαντάει ο υπουργός ή ο κυβερνητικός βουλευτής.

«Βρε, σας έδωσε κανείς εντολή να μειώσετε τις συντάξεις και να αυξήσετε τα όρια ηλικίας», τους ρωτάς και σου λένε «Εμείς εφαρμόζουμε το πρόγραμμά μας».

«Βρε, λέει το πρόγραμμά σας τέτοια πράγματα», τους ξαναρωτάς και σου απαντούν: «Όλα αναφέρονται στο πρόγραμμα (2004) της προηγούμενης τετραετίας το οποίο επικαιροποιήθηκε δια της νωπής κυβερνητικής εντολής».

Διότι, ως γνωστόν, η νωπή εντολή δόθηκε σε αυτή την κυβέρνηση για το προηγούμενο πρόγραμμά της, που δεν πρόλαβε να εφαρμόσει, καθώς έπρεπε ο κ. Καραμανλής να διεξάγει επειγόντως εκλογές για να αντιμετωπίσει το εθνικό θέμα της σύνταξης του φετινού προϋπολογισμού, και όχι για κάποιο νωπό πρόγραμμα το οποίο δεν πρόλαβε να παράγει!

Έχουμε λοιπόν το οξύμωρο, η κυβέρνηση να επικαλείται την νωπή εντολή επί ενός προγράμματος που βρίσκεται σε αποσύνθεση εντός του καταψύκτη, πάνω από τέσσερα χρόνια. Εδώ δεν θυμόταν ο πρωθυπουργός στο προεκλογικό μπαλκόνι για ποιο ακριβώς πρόγραμμα μίλαγε, θα θυμάται ο πολίτης το περιεχόμενο του deep-frozen νεοδημοκρατικού πονήματος; Ρητορικό το ερώτημα!

Πας παρακάτω και τους ρωτάς πιο δύσκολα πράγματα: «Βρε σεις, εδώ και τουλάχιστον έξι μήνες οι διεθνείς αγορές μαστίζονται από κρίση, η οποία έφτασε και πλήττει την ελληνική χρηματαγορά, έχετε εικόνα της πραγματικής κατάστασης; Γνωρίζετε, για παράδειγμα, ποιες είναι οι επενδύσεις σε δομημένα και άλλα επισφαλή χρηματοπιστωτικά προϊόντα των ελληνικών τραπεζών και σε ποιο βαθμό έχουν απαξιωθεί τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και του ταλαίπωρου Ταχ. Ταμιευτηρίου;» «Ασφαλώς», σου απαντούν, «αφού έχουμε νωπή κυβερνητική εντολή».

Κάπως έτσι, φίλοι, η περίφημη «νωπή…» (ΝΩΚΕ) απέκτησε τη μυθική διάσταση που νομιμοποιεί πάσα κυβερνητική νόσο και … μαλακία.

Μην περιμένετε να ανατρέξω σε επιχειρήματα από το συνταγματικό δίκαιο για να εξηγήσω ότι η «λαϊκή εντολή» δίδεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις που προσδιορίζει γενικά ο συντακτικός νομοθέτης και εξειδικεύει ο κοινός νομοθέτης μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.

Άλλωστε, πώς να εξηγήσω ότι το «νωπή εντολή» είναι απλώς ένα επικοινωνιακό εφεύρημα, δίχως κανονιστική υπόσταση; Δηλαδή, είτε μια κυβέρνηση έχει νωπή εντολή, είτε μπαγιάτικη, την ίδια ακριβώς ισχύ διαθέτει και στους ίδιους κανόνες παραγωγής νομοθετικού έργου, εκτελεστικής εξουσίας και κοινοβουλευτικού ελέγχου, υπόκειται.

Είναι πρόδηλο ότι το στερεοτυπικό «τεχνούργημα» περί ΝΩΚΕ χρησιμοποιείται για να καλύψει εκτεθειμένες στην κοινή γνώμη πολιτικές της κυβέρνησης.

Θέλει, όμως, να το δούμε με περισσότερη προσοχή – πέραν της πλάκας που ούτως ή άλλως έχει – καθώς θα μπορούσε να λειτουργήσει κατά ένα απρόβλεπτο εθιμικό τρόπο, φαλκιδεύοντας τα αποτελέσματα του κοινοβουλευτικού ελέγχου και προκαλώντας σοβαρή κοινωνική κρίση σε περιπτώσεις ακραίας διάστασης του λαϊκού αισθήματος με την κυβερνητική πολιτική.
Συνειδητά θα αποφύγω να αναφέρω παραδείγματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτή την διάσταση. Δεν το κάνω, γιατί το ζήτημα αυτό συνέχει περισσότερο την ζώσα πραγματικότητα παρά μία σχετική υπόθεση εργασίας.