Το καλύτερο, σε σχέση με το νομοθετικό τερατούργημα της Κυβέρνησης-Καραμανλή, που ήρθε για να απο-ρυθμίσει, εντελώς, το κοινωνικό κράτος, το είπε ένας τύπος που δεν συμπαθώ.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος κάποια στιγμή εκστόμισε το καταπληκτικό: «το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό "πάτησε τον κάλο" της κοινωνίας και σε αυτές τις περιπτώσεις οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες».
Εύγε, περί αυτού πρόκειται! Η κυβέρνηση πάτησε τον κάλο της κοινωνίας στο σύνολο της.
Μόνο που αυτό δεν έγινε κατά λάθος, ούτε επειδή εξυπηρετεί μια κάποια μεταρρυθμιστική πολιτική, που ευαγγελίζεται η ελληνική Νεο-δεξιά.
Άλλη είναι η αιτία, την οποία έχουμε σχολιάσει, λίγο καιρό πριν, από τούτο εδώ το blog.
Ο κ. Καραμανλής αποφάσισε να πατήσει τον κάλο στην κοινωνία για να πονέσει και να ζαλιστεί.
Αφού, είδε και αποείδε ότι με την προπαγάνδα και όλα τα άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν είχε αποτέλεσμα ως προς τον αποσκανδαλισμό της κοινής γνώμης, αναφορικά με την πολιτεία του και την υποκριτική πολιτική συμπεριφορά του, έβαλε σε εφαρμογή το παραδοσιακό κόλπο.
Πατάμε εκεί που στιγμιαία προκαλείται οξύς πόνος και αποσυντονίζουμε ολόκληρο τον οργανισμό. Έτσι, όλοι οι άλλοι «πόνοι» μοιάζει να υποχωρούν συγκυριακά και το κέντρο που προκαλεί τους πόνους διαλανθάνει της προσοχής μας.
Πού τώρα μυαλό για την γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, για το θέατρο σκιών στο «σκοπιανό», για την διολίσθηση στην εξωτερική μας πολιτική από πάγιες αρχές που διέκριναν την διπλωματία μας, για την κυβερνητική και δικαστική «αντιμετώπιση» πλειάδας σκανδάλων που ακούμπησαν ή /και ακουμπούν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και το άμεσο πολιτικό περιβάλλον του!
Τώρα η κοινωνία «σφίγγεται» από τον πόνο που προκάλεσε το πάτημα στον κάλο της, από τον ίδιο τον κ. Καραμανλή.
Ο πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται για το κόμμα του, μην νομίζετε, επίσης, ότι χολοσκάει για τα εθνικά θέματα. Αν είχε τέτοιες ανησυχίες δεν θα έφερνε προς ψήφιση αυτήν ειδικά την περίοδο το ασφαλιστικό που διακυβεύονται άλλα, σοβαρά, κρατικά συμφέροντα.
Ο κ. Καραμανλής για το μόνο που νοιάζεται είναι «πώς θα πέσει δίχως να τραυματιστεί ο ίδιος προσωπικά»!
Οδήγησε τα πράγματα σε μια καθολική σύγκρουση με τα όχι πάντα άδικα κακοφημισμένα συνδικάτα για να αιτιολογήσει την αδυναμία του να παράγει πολιτική και να νομιμοποιήσει την αιφνίδια προσφυγή στις κάλπες, διατηρώντας για τον εαυτό του το πολιτικό κεφάλαιο του μεταρρυθμιστή, που τόσο απαξιώθηκε τα χρόνια της σεμνής και ταπεινής διακυβέρνησης του.
Υ. Γ. Κάποια άλλη στιγμή που ο οξύς πόνος θα υποχωρήσει, αν θέλετε συζητάμε τι είναι αυτό που προκαλεί τον «κάλο». Έχει ενδιαφέρον!
Ο ΑΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου