Πονηρές σκέψεις!

Του Αγίου

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, δεν θα ήθελα κανείς από όσους διαβάσουν τις παρακάτω γραμμές να διανοηθεί ότι διατηρώ οποιαδήποτε επιφύλαξη για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, εναντίον αυτού του ανοσιουργήματος, το οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ αποκαλεί ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Είναι πρόδηλο ότι, συμμερίζομαι τον αγώνα οποιουδήποτε εργαζομένου να διεκδικήσει αυτά που θεωρεί δίκαια, για την επαγγελματική ομάδα στην οποία ανήκει, με τον τρόπο μάλιστα που θεωρεί ενδεδειγμένο και προπαντός το δικαίωμά του στην κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια, που πηγάζει και από το σύνταγμά μας, το οποίο επιπρόσθετα καθιστά την Πολιτεία υπεύθυνη για την προστασία αυτών ακριβώς των δικαιωμάτων.

Έτσι, λοιπόν, δεν θα μπορούσα να έχω καμία μα καμία αντίρρηση και για τις απεργιακές κινητοποιήσεις που εξήγγειλε η ΕΣΗΕΑ. Αν και είναι ο λιγότερο «ριγμένος» κλάδος από αυτήν την σπασμωδική πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Θεωρώ ότι καλά κάνουν και συμμετέχουν σ’ αυτές.

Όμως, διαβάζοντας την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που συγκεκριμενοποιεί το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων στα διάφορα ΜΜΕ, μια πονηρή σκέψη οδηγεί σε … μια δεύτερη σκέψη.

Η ΕΣΗΕΑ αποφάσισε την Τετάρτη να μην λειτουργήσουν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και να έχουμε μόνον εφημερίδες (με την ύλη της Τρίτης, φυσικά).

Την Πέμπτη, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, με πολύ μεγάλο κοινοβουλευτικό και όχι μόνον, ενδιαφέρον, δεν θα υπάρξει απολύτως κανένα (δημοσιογραφικό) Μέσο από το οποίο να μπορεί ο πολίτης να ενημερωθεί. Ενώ την Παρασκευή θα κυκλοφορήσουν οι εφημερίδες και θα λειτουργήσουν όλα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.

Και αναρωτιέμαι, γιατί, ρε παιδιά της ΕΣΗΕΑ, αυτή η διευθέτηση;

Είναι φρόνιμο να μείνει ο πολίτης εντελώς αποκομμένος από τις εξελίξεις αυτό το κρίσιμο 48ωρο, κατά το οποίο διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελματικών ομάδων;

Μακριά από εμένα οποιαδήποτε σκέψη που θα απέδιδε σκοπιμότητα, όμως, η διάρθρωση των κινητοποιήσεων στα ΜΜΕ κατ’ αυτόν τον τρόπο, προσφέρει αντικειμενικά ανεπανάληπτο έργο στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα στον πρωθυπουργό, ο οποίος θα έχει να αντιμετωπίσει και προσωπικά, ένα δύσκολο κοινοβουλευτικό και «πολιτικο-κοινωνικό» 48ωρο.

Η δημοσιογραφία υπάρχει για να υπηρετεί την ζέουσα διάσταση των γεγονότων και όχι να προσφέρει κρύα πιάτα ενημέρωσης.

Υπήρχε τρόπος και στις απεργιακές κινητοποιήσεις να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ και ο πολίτης να παραμείνει στοιχειωδώς ενημερωμένος. Στο βαθμό που η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ δεν ανταποκρίθηκε σε αυτήν την διπλή ανάγκη, ας μας επιτραπεί να διατηρήσουμε κάποιες … πονηρές σκέψεις.